به گزارش خبرنگار ایرنا، درویش عبدی‌پور ۱۰ آبان ۱۳۲۳ در شهرستان دالاهو و در خانواده ای متولد شد که ۶ نسل قبل از او هم آهنگر بودند و در واقع یکی از بنیان گذاران آهنگری در کرندغرب محسوب می شود تا جاییکه پدر درویش عبدی‌پور ۱۲ شاگرد در این زمینه داشت.
از نوجوانی علاقه بسیاری به کسب دانش داشت و در سال ۱۳۴۲ موفق به کسب مدرک دیپلم از دبیرستان رازی کرمانشاه شد و در همان سال هم به دلیل سلامت اخلاقی و پاکدستی به عنوان کاندید رییس شعبه بانک صادرات مطرح شد.
درویش چنگیز عبدی‌پور از چنان جایگاه والایی در بین مردم برخوردار شد که بسیاری از خانواده ها برای رفع مشکلات خانوادگی (میانجی گری) هم به ایشان مراجعه می کردند چرا که کلامش در عین سادگی آرام دلها بود.
درویش چنگیز عبدی پور زمینه های سیر و سلوک عرفانی و بی اعتنایی به جهان مادی را در وجودش داشت اما ملاقات با بابا غلام همت آبادی مسیر زندگی او را تغییر داد تا جاییکه شغل خود را رها کرد و این داستان بسیار شبیه به ملاقات مولانا با شمس است.
فرزند درویش عبدی پور در چهلمین روز درگذشت این هنرمند با تایید موضوع ملاقات پدرش در سالهای ۱۳۴۲ تا ۱۳۴۵ با بابا غلام همت آبادی که مسیر زندگی او را تغییر داد، به خبرنگار ایرنا گفت: زمینه سیر و سلوک عرفانی در پدرم وجود داشت اما ملاقاتی که با باباغلام داشت منجر به ایجاد جرقه ای در پدرم شد و شیفته و دلبسته باباغلام شد تاجاییکه کار و فعالیت در بانک را هم رها کرد.
عارف عبدی پور با بیان اینکه پدرش هیچ ارزشی برای مادیات قائل نبود گفت: او معتقد بود دنیایی که در درون ما قرار دارد بسیار ارزشمندتر از دنیای مادی و بیرون از ما است و هرگز خود را دلبسته دنیا و مادیات قرار نمی داد اما به توصیه باباغلام برای تامین هزینه های زندگی، شغل پدری اش یعنی آهنگری را ادامه داد.
وی با تاکید بر اینکه درویش عبدی پور مردم دار بود و همیشه از طبقه کارگر حمایت می کرد، گفت: پدرم به معنای واقعی کلمه ساده زیست بود و باوجود اینکه از دوران جوانی شرایط خوبی برای جمع آوری مادیات داشت اما همه این امکانات مادی را کنار گذاشت چرا که معتقد بود شخصیت های مهم که توانسته اند تغییری در جامعه ایجاد کنند؛ ساده زیست بودند.
فرزند درویش عبدی پور در پاسخ به این سوال که چرا این شخصیت تاکنون آنطور که باید رسانه ای نشده و مردم با ایشان آشنایی نداشته اند گفت: چندین بار از کرمانشاه و تهران برای تهیه فیلم و مستند به ما مراجعه کردند اما پدر اجازه نداد.
عارف عبدی پور محبوبیت و مهربانی را از دیگر شاخصه های درویش عبدی پور عنوان کرد و گفت: سخن و کلام پدرم بسیار نافذ و جذاب بود و در عین سادگی، کلامش آرامش بخش دلها بود بطوریکه در این سالها بسیاری از خانواده ها از طیف های مختلف جامعه که مشکلات خانوادگی هم داشتند بعد از هم صحبتی و معاشرت با پدرم، می گفتند کلام ایشان در عین سادگی برای ما آرامش بخش است.
فرزند درویش عبدی پور در خصوص علاقه پدرش به موسیقی و ساز تنبور هم گفت: پدرم از همان دوران جوانی به ساز تنبور علاقه پیدا کرد چراکه معتقد بود این ساز مهمترین ابزار برای بریدن و دل نبستن به دنیا است و این ساز چنان قدرتی به انسان می دهد که تمام افکار دنیوی را از او دور می کند.
دکتر محمدعلی سلطانی مدرس دانشگاه و مورخ تاریخ کرمانشاه نیز در خصوص عبدی پور طی یادداشتی ابراز کرده است: درویش عبدی پور انسانی که در رشته ریاضی رتبه برتر تحصیلی و در امور بانکی شاخص و در مطالعات آیینی کم نظیر و از هر دو سو پدر و مادر چکیده حقیقت بود؛ در عین ساده زیستی و فروتنی جهان محدود و محصور بیرون را واگذاشت و به درون بازگشت.
به گزارش خبرنگار ایرنا؛ چنگیز عبدی پور یکی از بازماندگان و صاحبان الحان قدیمی حوزه موسیقی مقامی و تنبورنوازی روز پنجشنبه ۱۶ فروردین ۱۴۰۳ در ۸۰ سالگی در کرند غرب (دالاهو) دار فانی را وداع گفت.
نظر شما