به گزارش خبرنگار سیاسی ایرنا، ۱۰ روز دیگر، دوباره شاهد برگزاری انتخابات مجلس دوازدهم شورای اسلامی خواهیم بود. پس از آنکه در دور اول انتخابات در یازدهم اسفند ماه، تکلیف ۱۶ کرسی مجلس از حوزه انتخابیه تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس، مشخص نشد، وزارت کشور ۲۱ اردیبهشت را برای برگزاری دورم دوم مشخص کرد. در همین راستا، خبرگزاری جمهوری اسلامی بنا به وظیفه رسانه‌ای خود، تلاش دارد تا برنامه‌های ۳۲ نامزد منتخب تهران برای مجلس شورای اسلامی را پوشش دهد.
گفت‌وگوی زیر با «زهره طبیب‌زاده نوری» عضو فهرست شورای ائتلاف نیروهای انقلاب و «ریحانه اخلاقی» عضو فهرست ائتلاف امناء انجام شده است.
متن کامل این گفت‌وگو بدین شرح است:
ایرنا: خانم طبیب‌زاده! لطفا خودتان را معرفی کنید و برنامه‌هایتان برای ورود به مجلس دوازدهم را تشریح کنید.
طبیب‌زاده: زهره طبیب‌زاده نوری هستم؛ دندانپزشک و متخصص بیماری‌های لثه. فارغ التحصیل دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و در همان دانشگاه عضو هیئت علمی بودم. از نظر فعالیت‌های سیاسی و اجرایی مشاور امور بانوان رئیس‌جمهور در دولت نهم و رئیس مرکز امور زنان و خانواده بودم، همچنین در دوره نهم نمایندگی مردم تهران در مجلس شورای اسلامی را در کارنامه خود دارم. از حیث جایگاه اجرایی و علمی هم دو سال سابقه ریاست دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی را داشته و مدت کوتاهی هم مسئولیت دانشگاه شاهد را برعهده داشتم.
ایرنا: برنامه‌ای که برای مجلس در نظر گرفتید چیست؟
طبیب‌زاده: مجلس سازو کار خاص خودش را دارد. نماینده نمی‌تواند به طور فردی تصمیم بگیرد و به تنهایی برنامه‌ریزی کند. نمایندگان می‌توانند طرحی را تنظیم کنند و یا دولت لوایحی ارائه می‌دهد که بر اساس فوریت آن در مجلس بررسی و تصمیم‌گیری می‌شود. معمولا دو فوریتی‌ها و بعد یک فوریتی‌ها در اولویت قرار می‌گیرند و لوایح و طرح‌های دیگر هم به صورت عادی در مجلس بررسی می‌شود. اینکه نماینده چه برنامه فردی برای تدوین طرح‌ها دارد، یک چیز ایده‌آلیستی و دور از ذهن است. فرضا اگر شخصا هم طرحی داشته باشد، طرح بررسی می‌شود. اگر قید دو فوریت رأی بیاورد، شانس با او همراه می‌شود و تازه بر اساس تقدم دو فوریتی‌ها در دستور کار قرار می‌گیرد و اگر طرح عادی باشد با توجه به تعداد طرح‌های دارای فوریت در مجلس، دیگر شانسی برای بررسی در آن دوره را ندارد. بنابراین اگر فردی آمد و شعار داد که من چنین و چنان می‌کنم ادعای غیرواقع‌بینانه کرده است.
ایرنا: خانم طبیب زاده! از آنجا که شما در حوزه زنان فعالیت می‌کنید و سابقه نمایندگی مجلس هم دارید، چه برنامه‌ای را در حوزه زنان و خانواده در نظر گرفته‌اید؟
طبیب‌زاده: در امور زنان درحال حاضر قوانین زیادی نوشته شده است و در بسیاری زمینه‌ها کمبود قانون نداریم. مشکل ما تنقیح و اصلاح قوانین موجود است و در برخی از موارد نیاز به بروزرسانی داریم، از این رو باید در فراکسیون بانوان قوانین موجود در این حوزه مجددا بررسی و چنانچه کمبودی یا اصلاحیه‌ای مورد نیاز باشد بصورت طرح مطرح شود.
ایرنا: خانم اخلاقی شما هم خودتان را معرفی کنید و به تشریح مهمترین برنامه های خود و یا ائتلاف متبوعتان در مجلس آینده بپردازید.
اخلاقی: ریحانه اخلاقی هستم دانش آموخته مقطع دکترای آموزش زبان انگلیسی، کارشناسی ارشدم هم در همین ارتباط است. کارشناسی‌ام اما علوم تغذیه در دانشگاه شهید بهشتی با شماره نظام پزشکی ت ـ ۱۵۹ است. حدود ۱۳ سال است که وارد سیستم آموزش و پرورش شدم و به عنوان یک معلم به بچه‌های جامعه خدمت می‌کنم. حدود ۳ سال هم هست که در دانشگاه فرهنگیان به عنوان مدرس در رشته زبان انگلیسی تدریس می‌کنم.
سابقه من بیشتر در حوزه آموزشی است و آن را از مقطع ابتدایی شروع کردم؛ سپس متوسطه و بعد هم دانشگاه. به فراخور همین موقعیتی که داشتم با توجه به اینکه در مقاطع مختلف توانستم تدریس کنم، مشکلات زیادی را در آموزش و پرورش دیدم که به صورت ثابت و پایدار است و به‌نظر می‌رسد که قرار نیست برطرف شود.
اینکه بخواهیم به سرعت وارد شویم، شمشیر بزنیم و بگوییم آمدیم مشکلات را حل کنیم و قرار است از ریشه حل شود، شاید دور از ذهن باشد. اما آن چیزی که انگیزه من برای ورود به مجلس شد، مشکلات عدیده‌ای است که در سیستم تعلیم و تربیت وجود دارد و هر روز که با فرهنگیان صحبت می‌کنم، مشکلات متفاوتی احصاء می‌شود. مشکلات آموزش و پرورش دو رو دارد؛ یک روی آن به دانش‌آموزان و خانواده‌ها بر می‌گردد و روی دیگر این سکه به کادر آموزشی، اداری و مسئولان آموزش و پرورش بر می‌گردد.
درباره آموزش و پرورش هم مانند سایر حوزه‌ها قانون وجود دارد، اما درست اجرایی نشده است. یا ناقص بوده و یا نظارت بر حسن اجرای آن وجود نداشته است. یکی از مهمترین آنها همان اصل ۳۰ قانون اساسی است که می‌گوید «عدالت آموزشی رایگان تا پایان ۱۲ سال برای همه فرزندان این سرزمین». آیا همین یک قانون در کل کشور اجرا می‌شود؟ قطعاً اینگونه نیست.
خطه سیستان‌وبلوچستان دختران بسیار با استعدادی دارد که به سن کنکور رسیدند. اما به دلیل مشکلات فرهنگی که دارند، خانواده‌ها به آنها اجازه ادامه تحصیل نمی‌دهند و برخی هم به دلیل نبود امکانات، نمی‌توانند درس بخوانند. این مشکل فقط مخصوص این استان نیست. حتی در کلانشهر تهران هم این مشکل وجود دارد که آموزش باکیفیت نداریم و این باعث شده بین دانش‌آموزانی که در مدارس دولتی درس می‌خوانند با دانش‌آموزانی که در مدارس غیردولتی و غیرانتفاعی درس می‌خوانند، تفاوت فاحشی داشته باشیم؛ نمونه‌اش، قبولی‌های کنکور است.
بیشتر قبولی‌های کنکور در سال‌های گذشته، اولا از مدارس سمپاد بوده و بعد مدارس غیرانتفاعی. درصد خیلی کمی از مدارس دولتی بوده است. که نشان‌دهنده این است که دانش‌آموزانی که در مدارس دولتی تحصیل می‌کنند، به لحاظ کیفیت آموزشی خیلی عقب‌تر از بچه‌هایی هستند که در مدارس با امکانات و تجهیزات بیشتری تحصیل می‌کنند. پس باید در درجه اول پیگیر اجرایی شدن کامل این قانون در سراسر کشور باشیم و اگر واقعا این موضوع اجرایی شود، بخش اعظم مشکلاتی که متوجه دانش‌آموزان است، حل خواهد شد. نکته بعد درخصوص محتواهای آموزشی است. در سال‌های اخیر شاید در تألیف کتب درسی اتفاقاتی افتاده باشد و تغییراتی رخ داده باشد، اما همچنان ما در محتوایی که به بچه‌هایمان می‌دهیم مشکل داریم. شاید پیگیری آنها مربوط به مجلس نباشد اما مجلس با استفاده از بازوی نظارتی می‌تواند از مسئولانن ذی ربط موضوع را پیگیری کند و با آنها جلسه بگذارد تا به نتیجه برسد.
ایرنا: خانم دکتر طبیب‌زاده! با توجه به اینکه شما در حوزه زنان فعالیت می‌کنید، چه نظری درباره لایحه امنیت زنان دارید؟ از مفاد آن اطلاع دارید و آیا با این لایحه‌ای که مطرح شده موافق هستید؟ اگر وارد مجلس دوازدهم شوید این موضوع را پیگیری خواهید کرد؟
لایحه امنیت زنان یک پیشینه طولانی دارد؛ فکر می‌کنم بیش از ۱۱ سال است که این لایحه توسط دولتِ دهم در دستور کار قرار داده شد، دوستان در دولت دهم پیش‌نویسی را تهیه کردند. در این دوره اخیر به دلیل فرمایشاتی که مقام معظم رهبری در دیدار با بانوان بیان کردند و در آن امنیت و آرامش زنان در حوزه خانواده را مورد تاکید قرار دادند، دوباره مورد توجه قرار گرفت!
طبیب‌زاده: لایحه امنیت زنان یک پیشینه طولانی دارد؛ فکر می‌کنم بیش از ۱۱ سال است که این لایحه توسط دولتِ دهم در دستور کار قرار داده شد، دوستان در دولت دهم پیش‌نویسی را تهیه کردند. حال تقدیم مجلس شد یا خیر، دقیق نمی‌دانم. اما روندی را طی کرد و یک اصلاحیه دوباره در دولت یازدهم روی آن اعمال کرز و تغییراتی ایجاد شد که ساختار لایحه اولیه را تغییر داد. بعد دوباره به مجلس بازگشت و هرزمان می‌خواست در دستور کار قرار بگیرد، نمی‌دانم به چه دلیل در دستور قرار نگرفت! در این دوره اخیر به دلیل فرمایشاتی که مقام معظم رهبری در دیدار با بانوان بیان کردند و در آن امنیت و آرامش زنان در حوزه خانواده را مورد تاکید قرار دادند، دوباره مورد توجه قرار گرفت!
فکر می‌کنم مشکلاتی که این لایحه دارد که جلوی طرح آن را گرفته‌اند، این مشکلات باید رفع شود. نمی‌دانم چه مشکلی دارد اما حتما در مجلس پیگیر آن خواهم بود. اگر با رویکردهای متفاوتی نامتناسب با دیدگاه‌های دینی نوشته شده، باید اصلاح شود تا اجازه طرح پیدا بکند. دراین‌مورد خلاء قانونی وجود داشته و به حق این لایحه تنظیم شده است و باید تصویب شود؛ اگر توفیق حضور در مجلس را پیدا کنم، قطعا به سهم خودم پیگیر آن برای تصویب در مجلس آینده خواهم بود.
اما در حوزه فرهنگی دو خلا و مسأله مهم و اساسی وجود دارد. یکی موضوع ساماندهی فضای مجازی است؛ به‌رغم اینکه افراد بی‌شماری وارد این فضا شده و از آن استفاده می‌کنند و تهدیدهای امنیتی و سیاسی آن گریبان نظام را گرفته اما تاکنون هیچ قانونی برای سامان بخشی به آن وجود نداشته است. متاسفانه مسئولان آسیب‌های این فضا را خیلی دیر متوجه شدند و تازه به فکر سازوکار قانونی برای آن افتاده‌اند، در حالی‌که باید برعکس باشد و وقتی فناوری جدیدی مطرح می‌شود، ابتدا باید یک سازوکار قانونی متناسب با آن اندیشیده و سپس اجازه بهره‌برداری به عموم مردم داده شود. تازه بعد از سال‌ها که مشکل مشخص شده، متاسفانه برای نوشتن قانون با انگیزه‌های کاملا سیاسی بین دولت و مجلس پاسکاری شده است. مجلس برای اینکه تبعات آن را نپذیرد می‌گوید دولت باید لایحه بدهد و دولت هم هنوز لایحه‌ای در این خصوص نداده است. فقدان قانون باعث بروز مشکلات عدیده حتی در حوزه کسب و کارهای اینترنتی هم شده است و هیچ کس هم جواب‌گو نیست. در واقع این سکوهای خارجی در ایران هیچ نوع تعهدی در قبال مردم و نظام ندارند. برای مسئولان قوه قضائیه هم پرونده‌های جدیدی گشوده شده است. من به سهم خود حتما در این زمینه اقدام و از مسئولان مرتبط پیگیری خواهم کرد.
مسأله دیگری که در موضوع فرهنگی و زنان دغدغه همه دلسوزان نظام است، بحث قانون عفاف و حجاب است. من وارد جزئیات قانون فعلی نمی‌شوم؛ اما فقط این را عرض کنم که شورای عالی انقلاب فرهنگی در مورد عفاف و حجاب مصوبه دارد و ابلاغ هم شده است و آنچه که شورای عالی انقلاب فرهنگی در عرصه فرهنگ مصوب می‌کند، لازم‌الاجراست و نیاز به تصویب مجلس ندارد. همچنین برخی از مفاد قانون مجازات اسلامی نیز وجود دارد که می‌شود در رابطه با حجاب از آن استفاده کرد. ما خیلی خلاء قانونی در این زمینه نداریم. همانطور که رئیس قوه قضائیه به آن اشاره کرده است، سازوکارهای قانونی وجود داشته و تخلفات قابل پیگیری است، رئیس‌جمهور هم در این زمینه صحه گذاشته و تأکیداتی داشته است. بنابراین به راحتی می‌شد با همین قوانین موجود، مشکل به‌وجود آمده را از ابتدا به‌راحتی حل و از گسترش آن جلوگیری کرد اما به دلیل ترک فعل مسئولان، این مشکل به یک معضل خیلی بزرگتر تبدیل شده و رسیدگی به آن هم طبعا مشکل‌تر خواهد شد. یکی از اهرم‌های مجلس، نظارتی است و به راحتی می‌تواند در این زمینه از مسئولان ذی‌ربط حساب‌کشی کند.
ایرنا: خانم اخلاقی! سوالم از شما مربوط به حوزه خودتان است، اشاره کردید در حوزه آموزش فعالیت می‌کنید، قانون رتبه‌بندی معلمان، به چه‌اندازه در روحیه آنها تاثیر گذاشت و چقدر در ارتقاء و جایگاه معلم توانست خود را نشان دهد؟
اخلاقی: رتبه‌بندی معلمان طرحی بود که نزدیک به ۱۳ سال خاک می‌خورد و در دولت گذشته که دو دوره بود، اصلا از آن استفاده نشد. این اقدام خیلی خوبی بود که به بالاخره بعد از چندین سال که این قانون خاک می‌خورد، زنده شد. اما مهم این است که خود رتبه‌بندی چه فاکتورهایی دارد؟ بعضی از فاکتورهای آن منطقی است، اما بعضی از فاکتورهایش هم شاید عملا برای خیلی از معلمان یکسان نبود. بنابراین حتما نیاز دارد فاکتورهایی که برای رتبه‌بندی معلمان به کار برده می‌شود، بازنگری شود.
معلمان هنوز با جایگاه واقعی خود، خیلی فاصله دارند. یک زمانی بهترین مسئولانی که برای نظام جمهوری اسلامی ایران مشغول به کار شدند از سیستم آموزش و پرورش بودند؛ مثل شهیدان رجایی و باهنر. آنها از سیستم آموزش و پرورش وارد سیستم سیاسی و دولتی شدند و این نشان‌دهنده جایگاه والا و نقش جایگاه معلمی است. کسی که می‌خواهد معلم شود اول باید خودش را بسازد تا بتواند جامعه را بسازد. اما به مرور زمان این جایگاه افول کرده است. شاید مهمترین دلیل این باشد که مشکلات اقتصادی و معیشتی که معلمان با آن سروکار دارند، سراغ شغل‌های دیگری بروند که در شان معلمی نباشد و مقداری این جایگاه را پایین می‌آورد. نکته بعدی در خصوص جایگاه معلمان این است که معلمان را به دید یک متخصص نگاه نمی‌کنند. این اجحاف هم در حق خود معلم و هم در حق دانش‌آموزان است. وقتی معلم به موضوعی که قرار است تدریس بکند مسلط نیست، قاعدتا ممکن است مورد سوال دانش‌آموزانش قرار بگیرد و این باعث می‌شود یک مقداری روی آن جایگاهش تاثیر داشته باشد. پس بحث تخصص‌گرایی خیلی مهم است که حتما باید رعایت بشود.
ایرنا: آیا می‌توان قانون رتبه بندی معلمان را گام مهم دولت برای فرهنگیان دانست؟
اخلاقی: از آنجا که سال‌ها انجام نمی‌شد و شاید برای دولت‌ها بار مالی داشت و اجرا نمی‌شد، به نظرم اقدام خوبی بود. یعنی در ابتدا باید تشکر کرد به دلیل آنکه اقدام خوبی بود، اما در ادامه حتما باید مورد بازبینی و بازنگری قرار بگیرد و در جایی که شأن معلم‌ها رعایت می‌شود به درجه اعلا برسد.
نمی‌توانیم منکر این قضیه شویم که یک فضای اکثریت مردانه در مجالس ما وجود دارد، طبعأ مطرح کردن مسائل زنان به صورت خاص در مجلس و همراه کردن آقایان کمی مشکل است. چرا لایحه امنیت زنان باید ۱۱ سال در مجلس بماند؟ قطعا در مجالس مختلف دهم و یازدهم زنان قدرت یا لابی مورد نظر را نداشتند، زنان معمولا در هیأت رئیسه حضور ندارند تا بتوانند نیازهایشان را مطرح و از پشتوانه آرای نمایندگان استفاده کنند
ایرنا: خانم طبیب‌زاده! منتقدان سیاسی شما می‌گویند مجلس در حوزه زنان فعال ظاهر نشد. چه پاسخی به انتقادات مطرح شده دارید؟
طبیب‌زاده: نمی‌توانیم منکر این قضیه شویم که یک فضای اکثریت مردانه در مجالس ما وجود دارد، طبعأ مطرح کردن مسائل زنان به صورت خاص در مجلس و همراه کردن آقایان کمی مشکل است. چرا لایحه امنیت زنان باید ۱۱ سال در مجلس بماند؟ قطعا در مجالس مختلف دهم و یازدهم (با گرایشات اکثریت متفاوت از نظر سیاسی) زنان قدرت یا لابی مورد نظر را نداشتند، زنان معمولا در هیأت رئیسه حضور ندارند تا بتوانند نیازهایشان را مطرح و از پشتوانه آرای نمایندگان استفاده کنند، یا به هر دلیل دیگری نتوانستند این امر را محقق کنند. من در شرایط آن دو مجلس نبودم که بتوانم قضاوت کنم ولی مجلس نهم را خودم دیدم و از این شرایط رنج بردم. اگر اصلاح‌طلبان این ادعا را دارند چرا در مجلس دهم که در اکثریت بودند، نتوانستند لایحه امنیت را تصویب کنند؟!
ایرنا: باز یک نقدی که کنشگران سیاسی و رسانه‌ای به مجلس یازدهم وارد می‌کنند، این است که فراکسیون زنان آن فعال نبود و به عبارت دیگر منفعل بود. اولاً: جنابعالی این نقد را قبول دارید؟ و ثانیاً: اگر این نقد را قبول دارید بفرمایید چگونه باید فراکسیون را در دوره جدید قانون گذاری فعال کرد؟
طبیب‌زاده: اصلا فراکسیون زنان در مجلس نداشتیم، فقط گردهمایی زنان در مجلس داریم. پیشنهاد طرح فراکسیون خانواده در مجلس نهم مطرح بود تا با پیوستن آقایان تعداد اعضاء افزایش و قدرت چانه زنی بالا برود اما عملیاتی نشد. در مجلس نهم فقط تعداد اندکی را در فراکسیون زنان داشتیم. در مجلس نهم دو دولت با آن تلاقی داشت، انتهای دولت دهم و ابتدای دولت یازدهم و تعاملی که فراکسیون زنان با این دو دولت داشت حالت اغماض نسبت به عملکرد دولت‌ها بود، اصلا حالت مطالبه‌گری نسبت به نیازها و مشکلات زنان در فراکسیون وجود نداشت؛ این خلاء به دلیل تعداد کم نمایندگان زن مجلس وجود دارد که نمی‌تواند حمایت سایرین را بگیرد تا یک اقدام خیلی قوی در مجلس انجام دهد. وضعیت مجلس یازدهم را نمی‌دانم و نمی‌توانم ارزیابی عادلانه‌ای داشته باشم.
بطور کلی باید عرض کنم که در حوزه زنان در اسناد بالادستی ـ برنامه‌های توسعه‌ای چهارم و پنجم ـ دو تکلیف جامع و کامل داشتیم. در برنامه چهارم توسعه، دوازده سند در کلیه مسائل و مشکلات زنان به عهده دولت گذاشته شده بود. در دولت نهم ما آنها را به چهارده محور گسترش داده و اسناد آنان در دو دولت نهم و دهم تهیه شد. در واقع هر آسیبی، هر نیازی، هرگونه رشد و ارتقایی در حوزه زنان، می‌توانست حول این ۱۴ محور کلان پیگیری شود. در ماده ۲۵۰ برنامه پنجم توسعه هم اجرایی شدن تدریجی احکام این اسناد را گنجاندیم، به این ترتیب مسائل زنان در اسناد توسعه‌ای جا پایی محکم برای خود باز کرد. آن همه برای تهیه اسناد هزینه شد، اما دولت‌ها آن را دقیقا اجرا نکردند، یعنی در واقع دولت‌ها در بودجه‌های سنواتی می‌باید خود را موظف به اجرای سالانه درصدی از احکام اسناد می‌کردند که نکردند و سازمان مدیریت و دیوان محاسبات هم از دولت‌ها حسابرسی درستی نکرد. شوربختانه برنامه ششم توسعه نیز نه تنها ماده ۲۵۰ را پیگیری نکرد، بلکه احکام غیر مرتبط جدید دیگری را مطرح کرد.
اما اقداماتی که خود من طراح آن در مجلس نهم بودم دو مورد بود که خوشبختانه با حمایت اکثریت مجلس همراه شد. یک مورد اصلاحیه به قانون اسید پاشی و حمایت از بزه‌دیدگان ناشی از آن بود (که اکثر آسیب دیدگان از زنان هستند) و خوشبختانه به نتیجه مطلوب هم رسید. مورد دوم در آخرین بودجه‌ای که در مجلس نهم تصویب شد، مبلغ ۴ میلیارد تومان با جابجایی از ردیف‌های دیگر به موضوع زنان آسیب دیده اختصاص یافت. در آن سال بودجه یک میلیاردی بهزیستی در این زمینه تبدیل به ۵ میلیارد تومان شد. این دو اقدام در حوزه زنان در مجلس نهم اتفاق افتاد.
ایرنا: برای مجلس آینده خوشبین هستید که از سوی بانوان مجلس اقدامات اساسی صورت بگیرد؟
طبیب‌زاده: کمبود آرای بانوان همچنان در همه مجالس وجود دارد. اما به سهم خودم اگر توفیق حضور در مجلس را پیدا کنم، حداقل خودم در این زمینه به دلیل تجربه گذشته تلاش جدی‌تری خواهم کرد. در حال حاضر که دولت و مجلس تقریبا با هم هماهنگ هستند و قدرت اثرگذاری خانم‌ها هم احتمالا بیشتر می‌شود، فکر می‌کنم قدرت و کارآیی فراکسیون افزایش پیدا کند و بتواند اقدام مثبتی انجام بدهد.
ایرنا: شما به ضعف فراکسیون زنان در ادوار گذشته اشاره کرد، اگر راهی مجلس شوید فراکسیون را از حالت انفعال خارج می کنید؟
طبیب‌زاده: بله ـ فراکسیون باید به یک جریان پویا و اثرگذار تبدیل شود و دولت را به پاسخگویی در زمینه نیازهای زنان وادار کند.
ایرنا: خانم دکتر اخلاقی! ائتلاف امناء و خود شما برای حوزه زنان و خانواده چه برنامه‌ای دارید؟
اخلاقی: ما در مجموعه‌ای به نام شریان شروع به فعالیت کردیم. شریان به زنان، نگاه کاملاً تخصصی دارد؛ یعنی تعداد قائل نمی‌شود. آن زمان در شورای مرکزی هم گفتند بانوانی که متخصص و شایسته هستند و می‌توانند تاثیرگذار باشند در انتخابات ورود کنند که در مورد لیست هم همین‌طور بود. اصلا نگاه جنسیتی نبود که بگوییم، ۴، ۵ نفر یا ۱۰ نفر فقط خانم باشند. ائتلاف امنا هم به همین ترتیب ورود کرد تا خانم‌هایی که تعهد، تخصص و توانمندی مدیریتی دارند وارد لیست کند و از آنها استفاده کند. الان اتفاقی که در مجلس افتاده، تا الان فقط ۱۱ خانم این فرصت را پیدا کردند که به صورت مستقیم وارد مجلس بشوند و هنوز تکلیف بقیه مشخص نیست. از تهران هم که هنوز هیچ خانمی وارد نشده است. این یک آسیب است، در حالی‌که نیمی یا بیش از نیمی از جامعه ما را بانوان تشکیل می‌دهند، آیا این منطقی نیست که حداقل بخواهیم در مجلسی هم که نماینده همان قشر هستند، نیمی از بانوان حضور داشته باشند؟ حالا نیمی از مجلس نه، بیست یا سی درصد. ۱۰ درصد از مجلس، ۲۹ نفر می‌شود اما به همین تعداد هم در مجلس خانم وجود ندارد و این آسیب است. وقتی قرار است تصمیماتی در حوزه بانوان گرفته شودـ مصداقی بگوییم ـ اگر قرار باشد در مورد دوران بارداری خانم‌ها یا دوران شیردهی خانم‌ها تصمیمی گرفته شود، مشکلاتی که بانوان در رفت و آمد دارند، هم باید سر کار بروند و هم از بچه‌هایشان نگهداری کنند. مشکلات بانوان سرپرست خانوار، مشکلات بانوانی که سرپرست مناسبی ندارند، مشکلات بانوان کارآفرین و خیلی از مشکلات دیگر، چه کسی بهتر از خود بانوان می‌توانند آن را انجام بدهند؟ بانوان با توجه به تجربه زیستی که خودشان دارند می‌توانند خیلی بهتر و کارشناسانه‌تر برای بانوان تصمیم‌گیری کنند. البته این حلقه‌های اتصال باید با بانوانی که بیرون از مجلس هستند ادامه پیدا کند تا اطلاعاتشان بروز باشد و مشکلات را احصاء کرده و به دنبال حل مشکلات باشند. در این مدتی که ما با دوستان زیادی ارتباط داشتیم بانوان توانمندی را در حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی شناسایی کردیم. بانوان کارهای خیلی خوبی انجام داده‌اند، طرح و ایده دارند، طرحشان به بار نشسته و ثمر داده اما باز از همین بانوان استفاده نمی‌کنیم.
تا الان فقط ۱۱ خانم این فرصت را پیدا کردند که به صورت مستقیم وارد مجلس بشوند و هنوز تکلیف بقیه مشخص نیست. از تهران هم که هنوز هیچ خانمی وارد نشده است؛ این یک آسیب است
کلا مشکلاتی که چه در مجلس و چه در دولت ـ سیاستگذاری‌های کلان در جاهایی که تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی می‌شود ـ از بانوان توانمند متاسفانه استفاده نمی‌شود. حتماً باید سازوکاری باشد. حتما چه در دولت و چه در مجلس از بانوان تاثیرگذار استفاده شود.
ایرنا: آیا بعد از نمایندگی شغلتان را رها می‌کنید یا خیر؟
اخلاقی: در ابتدای صحبت‌هایم عرض کردم، در ۶ سال اولی که وارد حوزه کاری شدم در حوزه دیگری بودم اما به دلیل علاقه‌ای که به تدریس و ارتباط با بچه‌ها و سروکله زدن با آنها دارم دوست دارم که همواره تدریس را داشته باشم. اگر نماینده نشدیم، به سیستم آموزشی برمی‌گردیم و با افتخار و با اراده بیش از قبل انشاءالله تدریس را ادامه می‌دهیم.
ایرنا: خانم اخلاقی! به عنوان یک فعال حوزه آموزش بفرمایید، تفاوت سند ۲۰۳۰ و سند بنیادین آموزش و پرورش چیست و چرا غربی‌ها خیلی اصرار دارند که ۲۰۳۰ اجرا شود؟
اخلاقی: به موضوع خوبی اشاره کردید. ما در حوزه تحول در آموزش و پرورش، سندی داریم به نام سند تحول بنیادین آموزش و پرورش. قبلا هم عرض کردم که بیشتر، حالت تزئینی دارد. هر جایی می‌رویم می‌گوییم که ما این سند را برای آموزش و پرورش داریم و خیلی خوب است اما ممکن است شاید خیلی از ما از مفاد آن اطلاع نداشته باشیم.
موضوع مهم این است که در این سند برای غایت نهایی تربیت انسان‌ها که انسانهای متعالی و رشد یافته هستند یک سری ویژگی‌ها و خصوصیات بیان شده که به خاطر پذیرش سند ۲۰۳۰ و توسعه پایدار، خیلی از آنها را حذف کردند. من برخی از آنها را به عنوان مثال می‌خوانم، تربیت انسانی موحد، مومن، معتقد به معاد و آشنا و متعهد به مسئولیت‌ها و وظایف در برابر خدا، خود، دیگران و طبیعت حذف شده است.
ما در حوزه تحول در آموزش و پرورش، سندی داریم به نام سند تحول بنیادین آموزش و پرورش که بیشتر حالت تزئینی دارد. در این سند برای غایت نهایی تربیت انسانهای متعالی و رشد یافته یک سری ویژگی‌ها و خصوصیات بیان شده که به خاطر پذیرش سند ۲۰۳۰، خیلی از آنها را حذف کردند
تربیت انسانی جهادگر، شجاع، ایثاگر، وطن‌دوست، جمع‌گرا، ولایتمدار و منتظر و تلاش‌گر در جهت تحقق حکومت عدل جهانی با اراده و امیدوار، خودباور و دارای عزت نفس، امانتدار، دانا و توانا، پاکدامن و باحیا، انتخاب‌گر و آزادمنش، متخلق به اخلاق اسلامی، خلاق و کارآفرین، ماهر و سالم. تمام این ویژگی‌ها از سند تحول بنیادین به خاطر پذیرش سند ۲۰۳۰ حذف شده است. چرا؟ مگر دانش‌آموزانی که قرار است با این ویژگی‌ها و خصیصه‌ها تربیت بشوند چه خطری ممکن است برای جامعه خودشان یا جامعه جهانی داشته باشند که نباید چنین خصوصیاتی داشته باشند؟
اصولا تربیت چنین بچه‌هایی که قرار است نسل آینده ما را بسازند برای دیگران چقدر می‌تواند ضرر داشته باشد؟ جز اینکه می‌توانیم انسانهای رشد یافته را به نسل آینده‌مان ارائه بدهیم و کشورمان را به دست کسانی بسپاریم که این ویژگی‌ها را داشته باشند. به نظر من کسانی که اینها را حذف کردند، اول از همه باید بازخواست بشوند که به چه دلیلی شما پذیرفتید که این موارد باید حذف شود؟ شما مسئول هستید، آینده تمام بچه‌های سرزمین ما به تصمیم اشتباه آنها بر می‌گردد. و وقتی ما این همه مشکلات خصوصا در اغتشاشات پارسال با آن مواجه بودیم، به خاطر عدم اجرای خیلی از همین ویژگی‌ها بود که ما دیگر در مدارس متاسفانه نداریم چون سند ۲۰۳۰ را قبول کردیم!
در مقابل اگر انشاءالله بتوانیم کاری بکنیم که این خصوصیات به سند تحول بنیادین برگردد و سیستم آموزش و پرورش و تعلیم و تربیت ما که متاسفانه بخش پرورش و تربیت آن کاملا مغفول مانده است، اجرایی شود، قاعدتا به آن جایگاه والایی که برای فرزندانمان توقع داریم خواهیم رسید. انشاءالله مجلس آینده هر عزیزی که توفیق حضور پیدا کرد باید به جد، این قضیه را دنبال بکند و حتما نظارت داشته باشد که این قانون به جای خودش برگردد.
ایرنا: خانم طبیب‌زاده شما هنوز مشغول شغل دندانپزشکی هستید؟
من تا پارسال عضو هیأت علمی دانشگاه بودم و در دانشگاه فعالیت علمی داشتم اما بعد از کرونا مطب شخصی خودم را تعطیل کردم و به دلایل مختلف فعلا مشغول کار دندانپزشکی نیستم.
ایرنا: خانم دکتر طبیب‌زاده، چند اسم و کلمه مطرح می‌کنم، لطفاً نظر خود را کوتاه درباره آنها بفرمایید:
فاطمه رهبر: از همکاران مجلس نهم بود که خداوند انشاءالله روحشان را شاد کند و برایشان طلب آمرزش می‌کنم.
علی لاریجانی: یک سیاستمدار توانا هستند، اما بنده با او اختلاف فکری و سیاسی دارم.
دندانپزشکی: دندانپزشکی رشته بسیار مورد نیاز آحاد جامعه است، اما چون بحث پیشگیری در آن به درستی توسط دولت‌ها در اولویت قرار نمی‌گیرد متاسفانه افراد در جامعه به شدت درگیر درمان هستند و چون هزینه‌های درمان برای مردم بسیارسنگین است، نوعا امکان تامین نیازهای درمانی خودشان را ندارند.
شهین‌دخت مولاوردی: خدا از سر تقصیرات همه ما بگذرد! او درجریان سیاسی مخالف ما است. دعا می‌کنم که خداوند همه را از جمله وی را هدایت کند.
مجلس دوازدهم: امیدوارم که مجلسی یکدست‌تر، انقلابی‌تر و تواناتر باشد. من مجلس یازدهم را ناموفقی نمی‌دانم. نباید از حق گذشت، قوانین خوبی در مجلس یازدهم تصویب شده است که از مهمترین آنها قانون اقدام راهبردی است. اما امیدواریم این اقدامات در مجلس دوازدهم، خیلی قوی‌تر و منسجم‌تر اتفاق بیفتد.
زنان و خانواده: زنان نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند. عناصر بسیار تاثیرگذاری در حوزه تربیت هستند. اگر به درستی توسط خانواده و بخش‌های آموزشی جامعه مثل مدارس و دانشگاه‌ها براساس وظایف و مسئولیت‌هایشان تربیت شوند، می‌توانیم جامعه‌ای سالم، شکوفا و رشدیافته داشته باشیم.
محمدباقر قالیباف: او به لحاظ اجرایی فرد بسیار قوی است و اقدامات مثبتی در پیشینه عملکرد اجرایی خود دارد، اما نقدهایی به برخی نگرش‌ها و عملکردهای او و بخصوص برخی اطرافیانشان وجود دارد. باید نکات مثبت و منفی افراد را دید و عادلانه در مورد آنها قضاوت کرد.
معصومه ابتکار: مثل خانم مولاوردی برای او هم از خداوند طلب مغفرت و عاقبت‌بخیری می‌کنم. رویکرد سیاسی و فکریشان مثل خانم مولاوردی با من کاملا متفاوت است.
ایرنا: خانم دکتر اخلاقی شما هم در مورد کلماتی که می‌گویم مختصر توضیح بدهید:
حمید رسایی: آقای رسایی! آن چیزی که ما دیدیم جیب بسته و دهان باز، صراحت لهجه دارد و دنبال کنار زدن چنارها و بالا آمدن پاجوش‌ها است.
شریان: شریان! روح تازه‌ای در جریان انقلاب اسلامی است و دنبال تغییر به نفع مردم هستند.
غلامعلی حداد عادل: ما از پدرخوانده‌های جریان اصولگرا توقع داشتیم که هوای جوانان را داشته باشند و خیلی یکجانبه‌گرایی نگاه نکنند. اتفاقا باید به این قضیه نگاه کرد که پاجوش‌ها خیلی کمک می کنند که چنارها سرپا بایستند و به فعالیتشان ادامه بدهند.
محمدباقر قالیباف: آقای قالیباف! به نظر بنده از لحاظ اجرایی خیلی موفق‌تر نسبت به حوزه تقنین بود. شاید همه ما یک اشتباهاتی در زندگی‌مان داشته باشیم بالاخره معصوم نیستیم و او هم از این قاعده مستثنی نیست، اما به لحاظ اینکه ما وی را یکی از دوستان نزدیک حاج قاسم تلقی می‌کنیم خیلی دوست داریم که نزدیک مکتب حاج قاسم قدم بردارند. حالا خودشان هم شاید نه، اما خیلی از اطرافیان باعث شدند که متاسفانه بین این مکتب فاصله بیفتد.
کمیسیون آموزش: کمیسیون آموزش، کمیسیونی است که به جهت پیگیری مشکلاتی که در سیستم تعلیم و تربیت ما وجود دارد، نیاز به تحول، انقلاب و اراده دارد. هم از لحاظ مدیریتی باید سعی بکند که خیلی تغییرات ایجاد کند و هم از لحاظ ساختاری باید خیلی پیگیر تغییرات باشد و هم برنامه برای نسل آینده کشور داشته باشد.
خانواده شهید: عزت و افتخار این کشور به وجود خانواده‌های شهداست.
نظر شما