«فری فری پلستاین» بهترین آوا از حنجره‌های غیور آزادی

به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا نشست ادبی «در سمت درست تاریخ» به مناسبت انتشار نامه مقام معظم رهبری به دانشجویان آمریکایی حامی فلسطین در شامگاه شنبه ۱۲ خرداد با حضور اهالی ادب و اندیشه حوزه ایران فرهنگی به میزبانی گروه بین المللی هندیران برگزار شد. در این نشست هر یک از شاعران در وصف پیام رهبر انقلاب اشعاری را قرائت کردند؛ یکی پیام حضرت آیت الله خامنه ای را به پیک همبستگی و همدلی تشبیه کرد و دیگری گفت «یکی از چفیه هایت را به سمت غرب بفرستی؛ برای نوجوانان اروپا شال خواهد شد»

شاعری دیگر گفت «سلام! حنجره های غیور آزادی؛ فری فری پلستاین، بهترین آوا»؛ دیگری خطاب به رژیم صهیونیستی گفت «با پرچم ستاره جعلی وداع کن؛ در انتظار حمله ما تا سحر بایست»؛ یکی دیگر این پیام را نقشه راه امام خمینی(ره) دانست و نوشت «کشیده نقشه ره را خمینی روح آزادی؛ همین نظم نوینی که به سینه آسیا دارد» و دیگری در مصیبت های این روزهای مردم غزه و رفح نوشت «یک تکه نان، یک ساعتِ بی‌بمب، یک‌دم خواب؛ این در رَفح، اوج رفاه دخترانم بود».

سید مسعود علوی تبار شاعر و فعال فرهنگی در این نشست گفت: خوی وحشی گری مهار نشده نتانیاهو در جنایت های متعدد به فلسطینیان، سیاست جنایت در سایه این رژیم جنایتکار را بسیار کمرنگ کرد؛ به گونه ای که می توان از جمله دستاوردهای عملیات طوفان الاقصی، از آگاهی یافتن جوانان غربی و آمریکا و بخش عمده ای از جامعه جهانی نسبت به مسأله فلسطین یاد کرد.

وی تصریح کرد: نامه رهبر معظم انقلاب اسلامی خطاب به دانشجویان با وجدان حامی مردم فلسطین در دانشگاه های آمریکا با معرفتی برخاسته از مکتب وحی و بینشی فراتر از تحلیل های مرسوم سیاسی، در وهله اول به جهانیان یادآور شد که مرزهای جبهه مقاومت فراتر از چیزی است که تصور می کنند و بر این مبنا تغییر وضعیت و سرنوشت منطقه حساس غرب آسیا را در ذهن همگان باور پذیر کرد.

در این نشست شاعرانی نظیر علیرضا قزوه، سید عبدالله حسینی، غلامرضا کافی، ایرج قنبری، سید مسعود علوی تبار، احمد رفیعی وردنجانی، نغمه مستشار نظامی، پروانه نجاتی، ایمان طرفه، نجمه پورملکی، ام البنین بهرامی، و صبا فیروزی حضور داشتند. برخی از اشعار ارائه شده در این برنامه به قرار ذیل است:

سید عبدالله حسینی

تو می خندی و لبخندت شعار سال خواهد شد؛ بدین سان از بهار چشمت استقبال خواهد شد

یکی از چفیه هایت را به سمت غرب بفرستی؛ برای نوجوانان اروپا شال خواهد شد

شمیم چفیه است در منهتن پیچیده آقا جان؛ در آمریکا فرامین شما اعمال خواهد شد

به ذلت می کشی آخر عمو سام ستمگر را؛ جهان روزی رها از دست این دلال خواهد شد

بله، خواهد چشید آخر جهان طعم عدالت را؛ و با دستش زمین از عدل مالامال خواهد شد

به زودی مرزهای حق و باطل می شود روشن؛ زمین تطهیر می گردد جهان غربال خواهد شد

به زودی فصل ماضی و مضارع می شود ادغام؛ امام عصر می آید زمان حال خواهد شد

فلسطین را تو از بند ستم آزاد خواهی کرد؛ ولی کل زمین با عشق تو اشغال خواهد شد

توآن کوه دماوندی سر و صورت سپید از برف؛ تمام دیوها در دامن تو چال خواهد شد

تو البرزی پر از درد مذاب استاده مستحکم؛ ولی یک روز این آتشفشان فعال خواهد شد

دل چشم انتظاران ظهور ماه خوش از تو؛ زاوج بام تو هر روز استهلال خواهد شد

همان بازوی مجروحت عمود خیمه دین است؛ نباشی خون سرخ لاله ها پامال خواهد شد

اگر از دست دادی دست ترا این زخم شایسته است؛ که مثل جعفرت در جنت حق بال خواهد شد

نگاه نازنین تو اصول فقه فرداهاست؛ به اصل نور در چشم تو استدلال خواهد شد

به هر سویی بدوزی چشم آنسو عشق می بارد؛ ولیِّ من مسیر چشم تو دنبال خواهد شد

خراسانی ترین سید تویی در شرق اشراقی؛ جهان با تو رها از فتنه دجال خواهد شد

بغیر از تو کسی امروز آقا انقلابی نیست؛ برای تو فقط این لفظ استعمال خواهد شد

نغمه مستشار نظامی

یک کبوتر رسیده از ایران، نامه آورده است، نامه نور؛ پیک همبستگی و همدلی است، با جوانان استوار غیور

با شمایی که استواری تان، جلوه جبهه مقاومت است؛ برگ تاریخ غم ورق خورده، هر که همراه شد خوش عاقبت است

ای جوانان خوب آمریکا، ای جوانان خسته بیدار؛ صبح نزدیک و شام رفتنی است، ماندنی نیست ظلم استکبار

لاله هایی که سر زد از دلتان، حاصل زخم های خونین است؛ قصه "مشت آهنین" بر سنگ، قصه ملت فلسطین است

غزه در خون و آتش است امروز، کودکان زنده زنده می سوزند؛ در مقابل، رسانه های شما، لب فرو بسته چشم می دوزند

درس قرآن به مردم دنیا، استقامت به راه ایمان است؛ حامی پیروان دین خدا، انقلاب عزیز ایران است

پروانه نجاتی

سلام! موج تحصن، سلام! آمریکا؛ سلام! معترضان تمام کشورها

سلام! حنجره های غیور آزادی؛ «فری فری پلستاین» بهترین آوا

سلام! جنبش دانشجویان با وجدان؛ که کرده کار شما گیج، صهیونیستان را

سلام! چادرها، بیرق طرفداری؛ کلاس های درون محوطه بر پا

سلام! حلقه زنجیره های انسانی؛ شکسته مجروحان پلیس بی تقوا

سلام! پرچم ها، حرف ها، نت گیتار؛ سلام همهمه، فریاد آتشین، غوغا

چه لحظه های قشنگی ست، ما یکی شده ایم؛ رسیده ایم به یک فصل مشترک اینجا

قلم به دست بگیریم و متحد بشویم؛ برای آنکه شود جای بهتری دنیا!

فاطمه عارف نژاد

دور از نگاه تنگ‌نظرها کنار هم؛ هم‌درد، در شلوغ خبرها کنار هم

از شرق و غرب پل زده و ایستاده‌ایم؛ در سنگلاخ خوف و خطرها کنار هم

ما دیده‌ایم زخم زبان‌ها در این مصاف؛ ما خورده‌ایم خون جگرها کنار هم

یک جبهه‌اند پیش غرور ‌تفنگ و تیر؛ گنجشک‌ها و شانه‌به‌سرها کنار هم

آن‌سو نشسته مویه‌کنان جمع مادران؛ این‌سو شکسته بغض پدرها کنار هم

دلگرمی همیم که رد می‌شویم زود؛ از سردسیرِ کوه‌ و کمرها کنار هم

پرشور می‌شوند صداهای متحد؛ پررنگ می‌شوند اثرها کنار هم

تنها، حریف تلخی این قصه نیستیم؛ باید که دانه دانه شکرها کنار هم

نجمه پور ملکی

سمت درست معرکه سمت خطر بایست؛ حتی اگر برای تو دارد ضرر....بایست!

تاریخ می خورد ورق از اشک کودکی؛ تکلیف روشن است‌....تو با چشم تر بایست

از حیدر زمانه به وجدان اهل درد؛ بیدار در کنار همین دردسر بایست

دنیا حریف سیل خروشان عشق نیست؛ این استقامت است که دارد اثر...بایست

باید بنای ظلم فرو ریزد از جهان؛ طوفان به پا شده است که آماده تر بایست

یک شب هزار شاخه زیتون شکسته شد؛ دستی ولی نگفت که آه ای تبر ...بایست

با مشت آهنین به سر کودکی زدند؛ ای قلب من که می شنوی این خبر،...بایست

آیات وحیِ خون شده نازل میان قدس؛ ویرانه های مسجد الاقصی دگر بایست

با سنگ ها و صخره بمان با عطش بجنگ؛ تا آخرین نفس شده با یک نفر.... بایست

ای قوم و ای قبیله بی سرزمین بسوز؛ بین جنازه های خودت آنقَدر بایست

هرگز به رسمیت نشناسد تو را کسی؛ از نیل تا فرات در این شور و شر بایست

با پرچم ستاره جعلی وداع کن؛ در انتظار حمله ما تا سحر بایست!

نیره جهانشاهی

نسیم صبحدم با خود شمیمی آشنا دارد؛ پیام از رهبر ایران به مردان رها دارد

کنون پیچیده در دل ها شمیم عطر آوایش؛ نشسته بر سریر دل چو عطری از خدا دارد

سخن ها دارد این فرزانه پیر می فروش عشق؛ که از قرآن درون سینه گنجی پر بها دارد

پیام «فَاستقم کما اُمرت» امر بیداریست؛ در این منشور هم آیات خوف و هم رجا دارد

کشیده نقشه ره را خمینی روح آزادی؛ همین نظم نوینی که به سینه آسیا دارد

چراغ لاله ها روشن نموده این ره تاریک؛ که جانبازی چو سردار و رئیسی مقتدا دارد

خبر چون رعد می پیچد به دشت تیره ی دنیا؛ خبر در قلب آمریکا هزاران ماجرا دارد

جوان استوار آتشین پیغام آمریکا؛ که قلبی پاره از درندگیِ کدخدا دارد

کنون استاده در سمت درست جاده تاریخ؛ همان جاده که پایانش رهی تا کربلا دارد

به خونخواهیِ انسانیتِ له گشته در غزه؛ برای ملت مظلوم کی از جان و مال خود ابا دارد

جهان غرب شد یک پاره ی آتش در این میدان؛ که این جبهه حدودی خارج از حغرافیا دارد

افول این نظام سلطه کم کم می شود پیدا؛ نهال انقلاب سبز ما هر جا جلا دارد

چو آیات جهادی محکم است این جبهه وحدت؛ عَلم وقتی رسد بر دست موعودش صفا دارد

درفش سرخ آزادی کنون بر قله می تابد؛ دگر آن طبل غازی شیاطین کی صدا دارد

تمام ملت محروم عالم زیر یک پرچم؛ که این جنگ کرامت ها ندا از مصطفی دارد

ایمان طرفه

دریا و جنگل در نگاه دخترانم بود؛ خورشید، محو روی ماه دخترانم بود

از خنده‌هاشان سیب و زیتون مُنبعث می‌شد؛ باران و مِه تفسیر آه دخترانم بود

ما را به اردوگاه امنی جنگ راهی کرد؛ این آخرین تبعیدگاه دخترانم بود

شادی غریبی کرد و آرامش فراری شد؛ اندوه، یارِ سربه‌راهِ دخترانم بود

یک تکه نان، یک ساعتِ بی‌بمب، یک‌دم خواب؛ این در «رَفح» اوج رفاه دخترانم بود

آتش به جان خیمه افتاد و قیامت شد؛ چادر، سراپا جان‌پناه دخترانم بود

در کوره می‌سوزند دخترها، مسلمانان! آزادگی، تنها گناه دخترانم بود

کر کرده شیپور عدالت گوش عالم را؛ اما کسی هم دادخواه دخترانم بود؟!

ناپاک‌زن‌ها زندگی دارند و آزادی؛ گویا که پاکی، اشتباه دخترانم بود

از بی‌طرف‌ها زاده دنیا بی‌شرف‌ها را؛ دنیا که خصم روسیاه دخترانم بود

دور و برم کابوس‌ها دارند می‌خندند؛ رؤیای دورم قاه‌قاهِ دخترانم بود

سهم هر آهو گله‌ای صیاد و سلاخ است؛ این زندگی، کشتارگاه دخترانم بود

احمد رفیعی

کر است گوش جهان از چه بر صدای رفح؟ نمی زند نیِ غم از چه با نوایِ رفح؟

چه آمده به سر مردم جهان؟! نزده ست؛ شرر به جانِ کسی هُرمِ ناله های رفح

نگیر خرده به شعرم،به لکنت افتاده ست؛ زبان شعر من از شرحِ ماجرایِ رفح

ز خون پاکِ شهیدانِ ارباً اربایش؛ چقدر روضه شکفته به کربلای رفح

سیاه کرده به تن آسمان از این اندوه؛ به عرش نصب شده پرچم عزایِ رفح

چگونه است دلِ سُربیِ حقوق بشر؛ خمی به چهره نیاورده از برای رفح؟

کجاست مکتب انسانیت؟ که این ایام؛ نبوده است در این درد ، آشنایِ رفح

بنایِ ظلم نماند چنین ،یقین دارم؛ خدا کند نظری بر خدا خدایِ رفح

غلامرضا کافی

دوگانه نامه کرد هان یگانه خبیر ما؛ امید ما، عمید ما، بشیر بی نظیر ما

دوگانه نامه کرد او، به پاپِ تن ستوه نه؛ به راهبان غارها به کاهنان کوه نه!

دوگانه نامه کرد او، به ارض ارزروم نه؛ به شار نه، به راش نه، به رام نه، به روم نه

نه خام خامه بینمش که فخر چامه سر کند؛ نه کال کلک دانمش که عجز نامه بر کند

نه نامه کرد این که من فلان بِن فلانی ام؛ که اردشیر اولم، تُروچپال ثانی ام

نه فال بر محال زد، نه کار بی درنگ کرد؛ نه پیک تُرش و تیز را گسیل بر فرنگ کرد

نه درفکند هول جان به غازیانِ تلخ وش؛ نه باج بست بریمن، نه جزیه خواست از حبش!

نه این کنم نه آن کنم، نه حکم بر تَتار کرد؛ نه نامه کردبر قطر، نه من منم قطار کرد!

چه نامه ای که عطر آن شکسته باغ اطلسی؛ گشوده ترک تازه رو گلابدان پارسی

که بوی طیب جوهرش، که مُهر مِهر بردرش؛ نه نامه بر نه جارچی که قلب ها کبوترش

که قلب ها کبوترش، نه نامه بر نه جارچی؛ نه صبحی نقاره زن، نه شبروِ چپارچی

چه داشت در میان جان چه بود متن نامه اش؟ که عطر خوب همدلی وزید از شمامه اش

شنید گوش حق شنو پیام دلنواز را؛ که خواند او به دین حق جوان پاکباز را

نشانه بود از قُران، به نامه عطوف او؛ چرا که هست بر نُبی، نگاه او وقوف او :

که نامه خردوران که مشق کاهنان بخوان؛ نوشته در کتاب دین، هم این بخوان هم آن بخوان

که می رسد پیام ها ز میسره ز میمنه؛ بشارت است بر کسان که "یتبعون احسنه"

توغرب را به عقل بین، توشرق را به دل نگر؛ ولی به بلبشوی شَر، دوگانه شان خجل نگر

که فتنه است در جهان، بسا که دین مُلوَّثا؛ که نیست حق به روشنی، که باژگونه گون بسا!

الا تو نور دیده ام که در پی حقیقتی؛ بدان که نیست برگذر عتیقه شیء قیمتی

به جز به جد وجهدِ خود، به اصل حق نمی رسی؛ که شبهه ناکِ آن بسا، مَشوب و مُشتبه بسی