۲ سال زندگی در باشگاه برای حضور در میدان‌های پارالمپیک/ ما دیده نمی‌شویم

ساوه - ایرنا - ۲ سال زندگی در باشگاه روایتی شنیدنی از تلاش‌ها و سختی‌های یکی از اعضای تیم ملی گلبال ایران برای فتح بلندترین قله این رشته ورزشی و حضور بر سکوی قهرمانی پارالمپیک پاریس است.

به گزارش ایرنا، سال ۱۳۵۷ همزمان با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران فدراسیون ورزش‌های جانبازان و معلولین در کشور تاسیس شد که رشته‌های ورزشی مختلف از جمله گلبال به عنوان اولین رشته ورزشی برنامه‌ریزی شده برای نابینایان و کم‌بینایان، تحت پوشش این فدراسیون قرار گرفت.

گلبال بعد از فراز و فرودهای بسیار در سال ۱۳۶۷ توانست با تشکیل تیم ملی فعالیت‌های خود را در عرصه‌های مختلف بین‌المللی آغاز کند که یکی از مهمترین رویدادهایی که تیم ملی گلبال توانسته تاکنون جواز حضور در آن را کسب کند، مسابقات پارالمپیک ۲۰۲۴ پاریس بوده که هم‌اکنون در کشور فرانسه در حال برگزاری است.

تیم ملی گلبال ایران در این مسابقات با ۶ بازیکن حضور یافته که مهدی عباسی یکی از ۶ بازیکن این تیم و اهل شهرستان ساوه است که در گفت وگو با ایرنا از سختی‌ها و تلاش‌های چندین ساله خود و در راس همه آنها ۲ سال زندگی در خوابگاه باشگاه برای رسیدن به پارالمپیک پاریس می‌گوید.

ایرنا: خودتان را بیشتر برای مخاطبان معرفی کنید؟

عضو تیم ملی گلبال ایران: مهدی عباسی و متولد ۱۳۷۷ در ساوه هستم، نابینای مطلق و ورزش گلبال را همزمان با ثبت نام در مدرسه شبانه‌روزی شهید محبی در تهران آغاز کردم.

فعال بودن این رشته در مدرسه باعث تدوام تمرین‌هایم شد و در نهایت حضور در مسابقات دانش آموزی و کسب مقام‌های شیرین در دوران نوجوانی علاقمندی‌ام برای حضور حرفه‌ای در این رشته و ادامه مسیر تا حضور در تیم ملی نوجوانان و بزرگسالان در سال ۱۳۹۴ شد.

ایرنا: چطور با وجود شرایط جسمانی خود ورزش حرفه‌ای را انتخاب کردید؟

عباسی: نابینای مطلق بودن شرایط ویژه‌ای است که در زمان‌ها و مکان‌های مختلف فشارها و شرایط روحی خاصی ایجاد می‌کند به طوریکه می‌توانم بگویم تنها جایی که من با نابیناییم در صلح کامل هستم زمان حضور در باشگاه و وقت تمرین و مسابقات است.

وقتی شاهدم تلاش‌ها و سختی‌های گذشته نتیجه‌اش دست یافتن به بالاترین سطح‌های پیشرفت و رسیدن به هدف‌ها و حضور در میادین بین‌المللی است باتمام وجود خوشحال و راضیم از مسیری که برای زندگیم انتخاب کرده‌ام.

۲ سال زندگی در باشگاه برای حضور در میدان‌های پارالمپیک/ ما دیده نمی‌شویم

ایرنا: از تلاش‌هایتان برای حضور در پارالمپیک پاریس بگویید؟

وسط گیر تیم ملی گلبال ایران: تردد از ساوه به تهران سخت بود، مجبور شدم برای ادامه تمرین ها ۲ سال در خوابگاه باشگاه اقامت داشته باشم من این ۲ سال را در باشگاه در کنار تمرین‌های سخت و سنگین زندگی بدور از خانواده را تجربه کردم.

گلبال یکی از مهمترین و بزرگترین ورزش‌ها در حوزه نابینایان بوده هیچ وقت آنگونه که باید دیده و حمایت نشده است

در این مدت شرایطی به گونه‌ای بود که ماهی یکی ۲ بار بیشتر نمی‌توانستم خانواده‌ام را ببینم اما باور داشتم برای رسیدن به هدف، باید با کمبود امکانات، موانع، سختی‌ها و ناامیدی جنگید، چراکه فقط یک جنگنده واقعی پیروز میدان‌های سخت خواهد بود.

برنده واقعی کسی است که تلاش‌هایش فراتر از حد توان باشد، یعنی وقتی به جایی رسیدی که احساس کردی این حد از تلاش دیگر فراتر از حد توان تو است، آن موقع تازه تو یک جنگجو هستی.

ایرنا: از مشکلاتتان در این مسیر بگویید؟

ورزشکار ساوجی: نابینای مادرزادی هستم که جنگجو بودن را از زمان تولد فرا گرفته‌ام، نابینایی خیلی سخت است، خیلی چیزها را از تو می‌گیرد اما وقتی که زیستن با آن را آغاز می‌کنی، انگار درهای تاریکی را به روی خود می‌بندی و درهای روشنایی به رویت باز می‌شوند.

نابینای مادرزادی هستم که جنگجو بودن را از زمان تولد فرا گرفته‌ام، نابینایی خیلی سخت است

مشکلات مالی از همان اولین روزهای شروع این ورزش همیشه چاشنی راهم بود اما تلاش‌های هیات تیم‌های ورزشی معلولین تهران و هزینه کردن جوایزی که از مسابقات مختلف کسب می‌کردیم این مسیر پر چالش را تا حدودی هموار می‌کرد این مسیر به گونه‌ای بوده که تاکنون هرچه از گلبال به دست آورده‌ام برای خودش دوباره خرج کردم.

یکی دیگر از مهمترین چالش‌های ورزش‌های نابینایان دیده نشدن است یعنی گلبال یکی از مهمترین و بزرگترین ورزش‌ها در حوزه نابینایان بوده هیچ وقت آنگونه که باید دیده و حمایت نشده است.

این دیده نشدن برای یک ورزشکار در سطح تیم ملی خیلی سخت است که هم دیده نشود و در کنار این دیده نشدن بتواند خودش را در همان سطح بالا حفظ کند.

۲ سال زندگی در باشگاه برای حضور در میدان‌های پارالمپیک/ ما دیده نمی‌شویم

ایرنا: وضعیت تیم ملی گلبال را چگونه می‌بینید؟

عضو تیم ملی گلبال: بزرگترین تلاش تمام بچه‌های تیم ملی گلبال نتیجه خوب گرفتن در پارالمپیک پاریس است تا بتوانیم ورزش گلبال را آنگونه که شایسته آن است در معرض توجه و دیده شدن قرار دهیم.

این دوره تیم از هر نظر از آمادگی بالایی برخودار بوده و سعی ما بودن روی سکوی قهرمانی است .

برای اینکه امکانات و هزینه‌ای که لازمه کسب موفقیت‌های بیشتر در این رشته است به آن اختصاص داده شود و مردم نیز آنگونه که باید آن را ببینند همه تلاش خود را خواهیم کرد.

بعد از ۱۲ سال، این دوره با تلاش‌ها و همت ورزشکاران و هدایت کادر فنی تیم ملی گلبال توانستیم سهمیه شرکت در پارالمپیک پاریس را کسب کنیم که این اتفاق را به فال نیک برای کسب یک مقام خوب در این دوره از مسابقات می‌گیریم.

این دوره تیم از هر نظر از آمادگی بالایی برخودار است و تلاش‌های بسیاری از سوی متولیان برای رساندن تیم به بالاترین سطح توانایی انجام شده که سعی ما بر این است که روی سکوی قهرمانی باشیم.

ایرنا: ۲ دهه از زندگی‌تان را در این ورزش صرف کرده‌اید، شیرین‌ترین و تلخ‌ترین خاطری که در این مسیر داشتید را برایمان تعریف کنید؟

ورزشکار ساوجی: شیرین‌ترین لحظه زندگیم در بازی‌های آسیایی هانگژوی چین در چند ثانیه آخر بازی بود که موجب کسب سهمیه پارالمپیک پاریس شد هیچ وقت اون لحظه‌ها و ثانیه‌ها و احساس شیرینی که تجربه کردم را فراموش نخواهم کرد چرا که بزرگترین افتخاری که هر ورزشکار می‌تواند به دست بیاورد حضور در المپیک و کسب مقام در این صحنه جهانی است.

تلخ‌ترین نیز مسابقات جهانی بود که در گل‌های طلایی به ژاپن باختیم که اون بازی کسب تجربه بزرگی بود برای همگی ما چراکه در ورزش‌هایی که با توپ سروکار دارد هر دقیقه یک بازی می‌تواند کسب یک تجربه بزرگ برای ورزشکار باشد که همه این تجربیات روزی باعث می‌شود که ورزشکار از جمع آنها یک برد بزرگ بر خودش، تیمش و کشورش بسازد.

ایرنا: حضور شما در گروه A و هم گروه شدن با برزیل به عنوان یکی از مدعیان قهرمانی شانس ایران را در این شرایط برای کسب قهرمانی چقدر می دانید؟

وسط گیر تیم مالی گلبال: کسب عنوان قهرمانی در مسابقات پارالمپیک هدف سختی است اما دست یافتنی است، سکوی قهرمانی بزرگترین انگیزه تک تک بچه‌های تیم ملی بوده و برای پشت سر گذاشتن آن همه سختی و تلاش کرده‌ایم.

خیلی تلاش کردیم سختی کشیده‌ایم برای رسیدن تیم به این مرحله و امروز همه فکر و ذکر ما نتیجه گرفتن از آن همه تلاشی است که طی سال‌های گذشته کشیدیم.

برزیل هم قهرمان ۲ دوه اخیر جهان و هم قهرمان پارالمپیک گذشته بود قطعا رویارویی با همچین تیمی سخت خواهد بود، فرانسه تیم زیاد قدری نیست اما از امتیاز میزبانی برخوردار است و قطعا تمام تلاشش را خواهد کردو آمریکا هم تیم قدرتمندی است اما به نظرم تیم ایران توان رقابتی سر سختانه برای کسب سکوی قهرمانی را دارد.

ایرنا: با توجه به فعالیت هایتان در سطح شهرستان ساوه و دغدغه مندیان برای تقویت این رشته در شهرستان نظرتان در این خصوص چیست؟

عباسی: گلبال شهرستان ساوه نیاز به کمک همه جانبه نیاز دارد، دوست دارم زمانی که از مسابقات پارالمپیک برگشتم بیشتر برای ورزشکاران فعال شهرم در این بخش وقت بگذارم با توجه به ارتباطی که با انها دارم شنیده‌ام سالن هفته ای یک جلسه برای تمرین در اختیار دارند که این خیلی کم است و باید مسئولان در این زمینه همت بیشتری به داشته باشند.

گلبال شهرستان ساوه نیاز به کمک همه جانبه نیاز دارد، دوست دارم زمانی که از مسابقات پارالمپیک برگشتم بیشتر برای ورزشکاران فعال شهرم در این بخش وقت بگذارم

برای داشتن تیم ملی قوی تر باید گلبالیست‌های بیشتری تربیت کنیم که این اتفاق نیازمند همکاری و حمایت از سوی متولیان و مسوولان است.

بر اساس برنامه، ایران در گروه یک قرار گرفته‌ و دیدار با تیم ملی فرانسه نخستین مسابقه آن به شمار می‌رود، سپس باید با برزیل (مدافع عنوان قهرمانی پارالمپیک) و نیز آمریکا مسابقه بدهد.

تیم‌های چین، اوکراین، مصر و ژاپن نیز در گروه B با یکدیگر به رقابت می‌پردازند.

بازی‌های پارالمپیک پاریس ۷ تا ۱۸ شهریور به میزبانی پاریس برگزار می‌شود.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha