به گزارش ایرنا، در آموزه‌های دین مبین اسلام به ویژه دو منبع مهم قرآن و حدیث، مسلمانان همواره به مدارا، دوستی و صلح با برادران ایمانی و نیز مخاصمه نکردن با غیر مسلمانان توصیه شده‌اند.
در مکتب نورانی اسلام توسل به زور و جنگ حالت اضطراری به شمار می‌رود به همین دلیل جنگ تنها با انگیزه‌های خداپسندانه مانند دفاع از مظلومان، سرکوب کردن فتنه ظالمان و دفاع از سرزمین اسلامی در برابر متجاوزان مجاز شمرده شده نه برای رسیدن به اهدافی چون کشورگشایی، انتقام، ستم و برتری‌جویی.
بطور کلی در اسلام اصل بر مصالحه و سازش است و مذاکره مهمترین ابزار به شمار می‌رود اما در همین مکتب انسان ساز شعار "هَیْهَاتَ مِنَّا الذِّلَّةُ" که برگرفته از قیام عاشورا است، یک شمولیت عام در گستره جهانی داشته و همواره مرگ باعزت بر زندگی با ذلت برتری داشته است.
انقلاب اسلامی ما و جبهه مقاومت درطول عمر با برکت خود با تاسی به همین شعار پویا و جانفشانی ایثارگران همواره از مرزهای مادی و معنوی خود دفاعی عزتمندانه کرده است، و شاید همین چند جمله کافیست تا دست مایه این نوشتار شده و با اضافه کردن مقدمه‌ای کوتاه، به اصل ضرورت توجه فوری به مسائل و نیازهای عزیزان ایثارگر بپردازیم.
تاریخ گویای این و اقعیت است که اغلب کشورها در گذر زمان درگیر یک یا چند جنگ بوده‌اند، تمدن بشری از پنج هزارسال پیش تاکنون صدها جنگ خونین را به خود دیده که حاصل آن کشته شدن بیش از چهار میلیارد انسان بوده است، سهم قرن گذشته از این جنگ و کشتارهای خونین حدود ۲۰۰ میلیون انسان بی گناه بوده که زیاده خواهی زورمندان نگذاشتند این انسان‌های بی گناه سیرطبیعی زندگی خود را طی کنند.
با نگاهی به علل وقوع اغلب این جنگ ها، در می‌یابیم این تجاوزگری ها بیشتر بخاطر خوی دیکتاتوری حاکمان جبار و قدرت طلب برخی کشورها اتفاق افتاده که یا بدنبال گسترش قلمرو خود و یا غارت منابع دیگر سرزمین‌ها بوده‌اند، کشور ما هم از این تجاوزگری‌ها مصون نمانده و یکی از طولانی ترین جنگ های قرن بیستم با حمایت مستقیم استکبار جهانی توسط عراق به ایران اسلامی تحمیل شد.
بدیهی است آنچه انقلاب نوپای ما را در برابر این تکانه شدید پایدار و مصون نگاه داشت، هدایت پیامبرگونه امام راحل (ره)، رهبر معظم انقلاب و حضور پرشور مردم در صحنه و مهمتر از همه فداکاری و ازجان گذشتگی نسل قهرمانی است که به اقتضای شرایط سنی شاید مدت زیادی میهمان این دنیای فانی نبودند و پرواز روزانه این کبوتران سبک بال به سمت همسنگران شهیدشان حکایت تلخ این روزهای ما است.
در دنیا واژه‌های مقدسی چون فداکاری، از خودگذشتگی و ایثار یک ارزش جهانی و فرا مذهبی است و به همین دلیل تکریم بازماندگان و یادگاران جنگ‌ها که برای دفاع از خاک و ارزش‌های معنوی و اعتقادی از جان گذشتگی و فداکاری کرده‌اند، دارای اهمیت فراوان و سوابق طولانی در میان کشورهای درگیر در تخاصمات است و ارج نهادن به فداکاری انسان‌ها آثار بسیار مثبت اخلاقی، اعتقادی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و غرور ملی را در جوامع مختلف در پی داشته است.
از این رو پس از جنگ و برای تکریم و جبران آسیب‌های زیانبار اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و انسانی، کشورها بسته به امکانات خود رویه‌های متفاوتی را نسبت به کهنه سربازان و بازماندگان آنان اتخاذ می نمایند، کشور ما هم از این قاعده مستثنی نبوده و قوانین، بخشنامه‌ها و مقررات متعددی توسط شورای انقلاب، مجالس و دولت ها برای اجرا در هر سه قوه وضع گردیده که هر چند توانسته بخشی از مشکلات و عقب ماندگی های ایثارگران را تا حدودی جبران کند اما واقعیت آن است که تا نقطه مطلوب فاصله بسیاری دارد.
به دلیل شرایط سنی جامعه هدف ایثارگران، شتاب بخشی به تقویت و توسعه و ترویج فرهنگ ایثار و شهادت و همچنین جبران خدمت و تکریم این عزیزان و خانواده آنها به ویژه در حوزه‌های درمان، مسکن، عوارض مرتبط با پیری و بازنشستگی، اشتغال فرزندان، معیشت و رفاه و اصلاح و تکمیل قوانین موجود امری لازم و اجتناب ناپذیر است و غفلت از آن با توجه به مبانی اعتقادی و اصول قانون اساسی ایران اسلامی که دفاع و حمایت از مظلومان در برابر ظالمان را وظیفه مبنایی خود می‌داند، ضربات جبران ناپذیری را به امنیت کشور وارد خواهد کرد.
تحولات امروز جهان معاصر به ویژه در منطقه خاورمیانه شاید بهانه دیگری است که می‌تواند توجه مسئولان نظام و دولت چهاردهم را در تعظیم و تکریم بیش از پیش ایثارگران و خانواده مکرم آنها به خود جلب کند.
*کارشناس حوزه ایثارگران در فارس *
نظر شما