زهرا فراهانی در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی ایرنا درباره چگونگی ایفای نقش در سریال «سووشون» اظهار داشت: به واسطه رشته تحصیلی ام که زبان انگلیسی است به این پروژه معرفی شدم و با توجه به اینکه شخصیت مدیر مدرسه یک فرد انگلیسی بود طی اجرای یک متن انگلیسی برای بازی در این نقش انتخاب شدم و با تحقیق زیاد توانستم ویژگی‌های دیگر مدیر مدرسه انگلیسی‌ها را پیدا کنم.
وی افزود: شخصیت مدیر مدرسه انگلیسی‌ها، از لحاظ فرهنگی، ظاهری و شخصیتی هیچ گونه شباهتی با شخصیت واقعیم ندارد، چون در اصل شخصیتی ایرانی نبود و نمونه بارز یک نماینده انگلیسی در زمان جنگ جهانی دوم در ایران بود؛ در زمان این جنگ، گروه متفقین جنوب ایران از جمله شهر شیراز را اشغال کرده بودند و تمامی وقایع رمان «سووشون» نیز در شیراز اتفاق می‌افتد.
این بازیگر اظهارداشت: بنابراین تمام تلاشم در سریال «سووشون» این بود که شخصیت غیرایرانی و مدیر مدرسه انگلیسی‌ها را به گونه‌ای ایفا کنم که مخاطب احساس نکند با یک ایرانی مواجه شده است و در این مسیر از افراد بومی انگلیسی زبان که تلاش می‌کردند زبان فارسی بیاموزند، از لحاظ کلامی و شخصیتی الگو گرفتم.
بازیگر سریال «سووشون» خاطرنشان کرد: با توجه به اینکه مدیر مدرسه در این سریال، هم انگلیسی صحبت می‌کند و هم به دلیل حضورش در ایران زبان فارسی می‌داند، تلاش کردم رابطه بین این دو گویش را پیدا کنم که شکل طبیعی و به دور از تصنع داشته باشد و البته راهنمایی‌های دلسوزانه نرگس آبیار کارگردان سریال هم در این مسیر بی‌تاثیر نبود.
وفادار بودن سریال «سووشون» به رمان سیمین دانشور
فراهانی درباره وفادار بودن سریال «سووشون» به رمان سیمین دانشور با همین نام گفت: کارگردان در این اثر بسیار به رمان خانم دانشور وفادار بود و اصطلاحا یک واو هم جا نینداخت و این موضوع با وجود سختی‌های ساخت و تولید در این رمان بسیار ستودنی است و بارزترین موید صحبتم، بهره‌مندی کارگردان از لوکیشن‌های واقعی و اصیل شهر شیراز بود یعنی دقیقا مشابه آنچه در کتاب اشاره شده بود و کارگردان با وجود پیشنهاد ساخت سریال در شهرک سینمایی ترجیح داد در شهر شیراز و در لوکیشن‌های واقعی با وجود مشکلات فراوان این اثر را بسازد.
وی درباره کم بودن آثار اقتباسی در تلویزیون و سینما با توجه به ادبیات غنی فارسی و نگارش رمان‌های متعدد در گذشته و در دوران معاصر بیان کرد: می‌توان گفت رابطه سینما و ادبیات در کشور ما چندان تعریف نشده است؛ کارگردانان به ادبیات احساس نیاز نمی‌کنند و البته نویسنده‌ها هم چندان ارتباطی با سینماگران ندارند.
بازیگر سریال «ازازیل» افزود: همچنین مسائلی همچون ممیزی باعث می‌شود فیلم‌های اقتباسی کم‌تر ساخته شوند و با توجه به اینکه چارچوب‌ها و حساسیت‌هایی در سینما وجود دارد، امکان طرح همه موضوع‌هایی که در کتاب هست، وجود ندارد.
ایفای نقش در «بامداد خمار»
فراهانی درباره همکاری دیگر خود با نرگس آبیار و ایفای نقش در سریال «بامداد خمار» اظهارداشت: انتخابم در این سریال هم به واسطه اعتماد کارگردان در مورد نقش قبلیم (مدیر مدرسه انگلیسی‌ها) در «سووشون» بود اما نقش نیمتاج در سریال «بامداد خمار» تفاوت زیادی با شخصیت قبلی دارد از جمله اینکه نیمتاج یک شخصیت کاملا ایرانی آن هم از نوع قاجاری است و وجه مشترک من و نیمتاج در رمان هم رنگ بودن چشم‌هایمان است که در رمان هم اشاره شده است.
وی گفت: من در این سریال قرار است به عنوان دختر یکی از شخصیت‌های فرهنگی آن زمان یعنی دختر دکتر گیتی آرا ایفای نقش کنم؛ دختری هنرمند و نقاش که پیانو هم می‌نوازد و یکی از چالش‌های خوب این شخصیت برای من آشنایی و یادگیری پیانو بود که به صورت جدی آن را دنبال می‌کنم و قرار است سکانس‌هایی از نوازندگی پیانو را در این سریال داشته باشم.
بازیگر سریال «ناریا» درباره تفاوت همکاری با کارگردان خانم و آقا بیان کرد: از لحاظ حرفه‌ای تفاوت چشمگیری میان همکاری با این کارگردان خانم و آقا وجود ندارد و برای کار کردن با یک کارگردان ویژگی‌های مهم دیگری از جمله آثار قبلی موفق آن کارگردان و روش کارگردانی او وجود دارد که منحصر به خود اوست و خدا را شاکرم که تاکنون موفق به حضور در آثار کارگردانانی شده‌ام که همگی در سبک خودشان صاحب امضا هستند.
وی افزود: حضورم در سریال «ازازیل» به کارگردانی حسن فتحی یکی از آن اتفاق‌های ناب و فرصتی اندک مغتنم برای ارائه تلاشم در مقابل دوربین این کارگردان بود.
فراهانی درباره ایفای نقش میلا در سریال «ناریا» به کارگردانی جواد افشار اظهارداشت: آقای افشار همیشه به بنده کمال لطف و اعتماد را از زمان‌های گذشته داشته است و در سریال‌های «کیمیا»، «برادر» و «گاندو» و در نهایت سریال «ناریا» با او همکاری داشتم که این سریال به زودی از تلویزیون پخش خواهد شد. شخصیتم در سریال «ناریا» میلا یک جاسوس ایرانی ارمنی است که ویژگی‌های منحصر به خود را دارد.
نظر شما