علیرضا خامسیان، معاون اطلاع‌رسانی و ارتباطات معاون اول نیز اعلام کرد: «حذف استقبال مردمی از دولتمردان در سفرهای استانی، گام اولیه برای اصلاح شیوه حکمرانی است.» این جمله که کاملاً با روحیات جناب دکتر پزشکیان رئیس‌جمهور محترم ایران اسلامی مطابقت دارد، از امید و مردم‌داری و توجه به شخصیت افراد جامعه، در نظام مردم‌سالاری دینی حکایت دارد.
رئیس‌جمهور با این دستور خود ثابت کرد که از میان مردم برخاسته و از جنس خود آنهاست. رئیس‌جمهور در تمام دوران حضورش در مقام ریاست دانشگاه، وزارت بهداشت، نمایندگی مجلس شورای اسلامی و اکنون در جایگاه ریاست جمهوری، همیشه از مولای متقیان، امیر مؤمنان امام علی علیه‌السلام سخن گفته و به سلوک حضرت، تأسی جسته و پیروی از امام علی علیه‌السلام در حکومت و اداره جامعه را سرلوحه کارهای خود قرار داده است.
وقتی کسی از رفتار امام علی(ع) دم می‌زند، به یقین نمی‌تواند در سفر استانی خویش خواستار استقبال پرشور مردمی باشد؛ چرا که مولای متقیان این عمل را که به دنبال رکاب او بدوند، نهی فرموده و وقت ورود به شهر و سامانی، مردم را از استقبال و بدرقه‌اش منع می‌فرمودند. وظیفه حاکم برای حضور در میان مردم، رسیدگی به مشکلات، رفع موانع موجود و رسیدگی به امور کارگزاران و بررسی نحوه خدمت به مردم است. مسئولان باید بدانند، دوام و بقای آنان در گرو خدمت به مردم و کسب رضایت آنان در جهت رضایت خداوند متعال است و این مسأله، با نشان دادن جمعیت بیش از استان قبلی از روی چشم و هم‌چشمی و تعطیلی کسب‌وکار، مدرسه و دانشگاه و کشاندن مردم به خیابان، آن هم با شگردهای مختلف در هوای گرم و سرد و بارانی و ساعت‌ها انتظار برای دیدن رئیس‌جمهور، مغایرت دارد.
خدا می‌داند و بس که از این همه هزینه، صرف وقت و ریسک بروز حادثه‌های دلخراش، چیزی نصیب استان نمی‌شود. چرا که وقتی رئیس‌جمهور محترم با شور و حال مردمی مواجه شد، باید برای تأمین نظر استقبال‌کنندگان عکس‌العمل مثبتی نشان داده و به درخواست مقامات محلی برای طرح‌های بدون مطالعه و مقطعی پاسخ مثبت دهد و این یعنی تحمیل اعتبار پیش‌بینی نشده به دولت که فرجام آن برای استان نیز کلنگ زدن و سپس عدم تحقق اعتبار در سال بعد و نیمه‌تمام ماندن طرح‌ها می‌شود. با نگاهی به مصوبات استانی گذشته می‌توان این ادعا را ثابت کرد.
اما در سفر اخیر رئیس‌جمهور، برخلاف سنت نامبارک در دولت‌های قبلی، این بار رئیس‌جمهور به دیدار مردم رفت. او رنج و سختی استقبال‌های رسمی را با پوست و گوشت خود لمس کرده است. او هرچند مسؤلیت داشته، اما اعمال مقررات و پروتکل‌های حفاظتی و تشریفاتی و توجه نداشتن به کرامت انسان را به چشم دیده و با تمام وجود حس کرده است، لذا در مقام رئیس‌جمهور رضایت نمی‌دهد کرامت انسان‌ها زیر پا گذاشته شود و به همین دلیل خودش به میان مردم رفت و با آنها دیدار و گفت‌وگو کرد.
اینجاست که تفاوت‌ها ظاهر می‌شود، نهج، راه و سیره امیر مؤمنان(ع) صرفاً لقلقه زبان نیست، بلکه در حکومت‌داری، مردم ولی‌نعمت حاکمان می‌شوند و حاکمان باید خود را در خدمت مردم دیده و در رفع مشکل آنان تلاش کنند. مهم این است که وقتی سفر رئیس‌جمهور به پایان رسید، بتوان به مردم پاسخ داد. در این سفر مردم باید چه کمکی به دولت داشته باشند و در مقابل اگر دولت مشکلی را حل کرد، مردم مطلع شوند که گره مشکل در استان به دست رئیس‌جمهور در یک سفر استانی مشخص حل شده است و این حل مسائل و مشکلات را مردم با دیده و جان احساس کنند، آن هنگام سفر استانی و دیدار مردمی اثرگذار خواهد بود.
*مدیرعامل مؤسسه فرهنگی مطبوعاتی ایران
نظر شما