به گزارش روز شنبه گروه علمی ایرنا از شورای عالی انقلاب فرهنگی، حجت الاسلام و المسلمین عبدالحسین خسروپناه در مسجد دانشگاه امیرکبیر ضمن گرامیداشت یاد شهدای مقاومت و خدمت و با اشاره به ایام شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) با اشاره به پیشرفت‌های علمی و فناوری عنوان کرد: زندگی انسان‌ها نسبت به گذشته بسیار آسان‌تر شده است. در گذشته، سفرها سخت و طولانی بودند و برای کوچک‌ترین بیماری‌ها افراد با مشکلات فراوانی روبه‌رو می‌شدند اما اکنون با پیشرفت‌های علمی، انسان‌ها به آسایش بسیاری دست یافته‌اند.
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی عنوان کرد: با وجود این آسایش، آرامش انسان‌ها کاهش یافته است. آمارها نشان می‌دهند هر چه تمدن مدرن‌تر شده، نیاز به روان‌پزشکان و روان‌شناسان بیشتر احساس می‌شود. انسان‌ها با مشکلات روانی، خودکشی، و بحران‌های متعدد روبه‌رو هستند. برای نمونه، برخی کشورها حتی وزارتخانه‌ای به نام «وزارت تنهایی» تأسیس کرده‌اند تا با بحران تنهایی مقابله کنند. اما چرا این بحران‌ها رخ می‌دهد؟ آیا این افراد از رحمت‌های دنیاوی بهره‌مند نشده‌اند؟
تفاوت اسلام و مسیحیت در نگاه به دنیا
وی با اشاره به تفاوت دیدگاه‌های اسلام و مسیحیت گفت: اسلام و مسیحیت دیدگاه‌های متفاوتی به دنیا دارند. در تاریخ مسیحیت، به‌ویژه در قرون وسطی، کلیسا به مردم می‌آموخت که هر چه در دنیا بدبخت‌تر باشند، آخرت بهتری خواهند داشت. این نگاه باعث شد که مردم دنیا را رها کرده و به‌نوعی از پیشرفت و آبادانی باز بمانند. رنساس، واکنشی به این طرز فکر بود و باعث شد انسان‌گرایی و سکولاریسم جایگزین ایمان‌گرایی کلیسایی شود اما اسلام چنین دیدگاهی ندارد. در اسلام، دعا این‌گونه است: ربنا آتنا فی الدنیا حسنة و فی الآخرة حسنة. یعنی: «خدایا، هم در دنیا به ما خیر عطا کن و هم در آخرت.»
نمونه‌ای از آبادانی در تاریخ اسلام
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی عنوان کرد: حضرت ابراهیم (ع) نمونه‌ای از نگاه اسلامی به آبادانی دنیا هستند. ایشان با وجود ساده‌زیستی شخصی، توانستند اموال بسیاری را در مسیر آبادانی و کمک به دیگران به کار بگیرند. از قدرت اقتصادی و نظامی خود برای آزاد کردن حضرت لوط و دیگر مظلومان استفاده کردند و مناطق وسیعی را آباد کردند.
خسروپناه بیان کرد: اسلام دینی است که به آبادانی دنیا و رشد علمی و اقتصادی اهمیت می‌دهد، اما همه این‌ها باید در مسیر رضایت خداوند باشد. آبادانی دنیایی که انسان را از خداوند دور کند، مطلوب نیست. دعاهای حضرت زهرا (س) به ما نشان می‌دهند که چگونه می‌توان هم دنیا را ساخت و هم به توحید و معنویت پایبند بود.
وی افزود: حضرت زهرا (س) در دعای روز شنبه می‌فرمایند: اللهم انا نعوذ بک ان تزوی وجهک عنی حالا. یعنی: «خدایا، از تو پناه می‌برم که رویت را از ما برگردانی.» این نشان می‌دهد که درخواست آبادانی دنیا باید همراه با حفظ ارتباط با خداوند باشد. دنیایی که آبادانی ظاهری داشته باشد اما باعث شود خداوند از انسان روی برگرداند، دنیای مطلوبی نیست. انسان زمانی آرامش واقعی را می‌یابد که عشق به خداوند را تجربه کند. دعاها، علاوه بر ثوابی که دارند، انسان‌ساز هستند و ارتباط معنوی با خداوند را تقویت می‌کنند.
خسروپناه اضافه کرد: این ارتباط با خدا و ایمان عمیق، همان نیرویی است که در طول تاریخ مؤمنان را در سخت‌ترین شرایط یاری کرده است. برای مثال، در دوران دفاع مقدس، امکانات ما در برابر رژیم بعث عراق بسیار محدود بود. از سلاح گرفته تا لباس و حتی سیم برای پلاک‌ها، همه چیز کم بود. بسیاری از عملیات‌ها تنها با هدف به دست آوردن سلاح‌های غنیمت انجام می‌شد. با این حال، این ایمان به خدا و احساس وابستگی به او بود که به رزمندگان قدرت می‌داد.
نمونه‌ای از ایثار و ایمان در مقاومت لبنان
وی با بیان اینکه امروز نیز همین ایمان را در نیروهای حزب‌الله لبنان می‌بینیم، گفت: در جنگ ۳۳ روزه با وجود تمام امکانات پیشرفته رژیم صهیونیستی، آنها تنها توانستند چند کیلومتر پیشروی کنند. پس از شهادت رهبرانشان، حزب‌الله با تکیه بر ارتباط با خداوند و ایمان راسخ توانست مقاومت کند. شهید سید حسن نصرالله نقل می‌کرد که در یکی از سخت‌ترین دوره‌های مقاومت، به توصیه رهبر انقلاب، وقت‌هایی را برای راز و نیاز با خداوند اختصاص داده و به آرامش دست یافته است. این ارتباط عمیق با خداوند است که قدرت و توان ادامه مسیر را به انسان می‌دهد.
خسروپناه ادامه داد: حضرت زهرا (س) در طول زندگی خود، نمونه‌ای از ارتباط عمیق با خدا و ایثار برای دین بودند. از دوران کودکی، حامی پیامبر (ص) بودند و در سخت‌ترین شرایط، کنار ایشان ایستادند. اما برخی از اصحاب پیامبر، بعد از رحلت ایشان، به خانه حضرت زهرا (س) حمله کردند و ظلم‌های بزرگی را به ایشان روا داشتند. مظلومیت حضرت زهرا تا لحظه وفات ادامه داشت. وصیت کردند که شبانه و مخفیانه دفن شوند تا کسی بر مزارشان حضور نیابد.
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی بیان کرد: امیرالمؤمنین (ع) در لحظه دفن، بازوی کبود و پهلوی شکسته حضرت زهرا را دیدند و این صحنه قلب ایشان را شکست. حضرت علی (ع) تا لحظه دفن، اشک می‌ریختند و پس از آن نیز به وصیت حضرت زهرا (س) عمل کردند تا مزار ایشان گمنام باقی بماند.
وی عنوان کرد: دعاها و زندگی حضرت زهرا (س) به ما می‌آموزد که دنیا باید آباد شود، اما آبادانی‌ای که همراه با حفظ توحید، شکرگزاری، و عشق به خداوند باشد. دنیایی که انسان را از خدا دور کند، هرگز آرامش واقعی به همراه نخواهد داشت. ایمان، فقر الی الله و توکل به خداوند است که انسان را در مسیر زندگی مقاوم و موفق می‌سازد.
نظر شما