شاهنامه، تبارنامه ملت کهن ایران زمین
...............................................
قزوین ، خبرگزاری جمهوری اسلامی 26/02/86
داخلی.فرهنگی.فردوسی.اندیشه.کتاب.
از: معصومه فیروزی
"شاهنامه" تبارنامه ملت کهن ایران زمین بوده که در گذشت روزگاران
همچون سروی مشتاقان این سرزمین را به خنکای خویش فرا خوانده است.
بسیاری در دامن این دایه پیر بالیده اند و با داستانهای شگفت انگیزش
ایام گذرانده و با حکایت رستم و سهراب اشکی فشانده و از خاطره خونین
سیاوش برخود لرزیده اند.
"شاهنامه"، حافظ راستین سنن ملی و شناسنامه قوم ایرانی است، شاید
بدون این اثر سترک، بسیاری از عناصر مثبت فرهنک آبا اجدادی ما در حوادث
تاریخ نابود می شد و اثری از آثارش باقی نمی ماند.
شاهنامه فقط در جنبه شاعرانه آن خلاصه نمی شود و پیش از آنکه مجموعه ای
از داستانهای منظوم باشند تبارنامه ای است که بیت بیت و حرف حرف آن ریشه
در اعماق آرزوها و خواسته های ملتی کهن دارد.
ملتی که در ادوار تاریخ خود، نیکی و روشنایی را ستوده و با بدی و
اهریمنان ستیز داشته است.
صاحب شاهنامه حکیم، "ابوالقاسم منصور بن حسن موسوم به فردوسی طوسی"
را باید پیشرو کسانی دانست که به افتخارات کشور ایران جان داده و عظمت آن
را آشکار ساخته است.
وی شاعری متعهد و مومن به ولایت معصومین علیهاالسلام بود و در اشعارش
خود را دوستدار اهل بیت می دانست و این حماسه سرای بزرک، مظهر وطن پرستی
واقعی است بطوریکه او را می توان حافظ تاریخ ایران دانست.
مطالعه منابع عربی دوره اسلامی و آثار باقیمانده پیش از اسلام نشان
می دهد که بسیاری از روایت شاهنامه مطابق "خداینامه" پیشینیان است و حکیم
فردوسی در نقل آنها امانت را رعایت کرده است.
نکته دیگر اینکه، در منابع قدیم آورده اند که مطالعه شاهنامه ماخذی
برای جامعه شناسی تاریخی ایران است.
استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین
درباره بزرگداشت حکیم "ابوالقاسم فردوسی" گفت: شاهنامه از نظر ادبی،
حماسی، روانشناسی و جامعه شناسی، حائز اهمیت است.
دکتر سید "اسماعیل قافله باشی" افزود: شاهنامه کتابی اخلاقی - تعلیمی
بوده که دارای ارزش بالای ادبی، زبانشناسی، لغت شناسی و جامعه شناختی است
که تمام خصایص خوب و ارزشهای یک "حماسه ملی" را دارد.
وی اظهار داشت: ایمان به اصول اخلاقی از ویژگی های ممتاز این شاعر
حماسه سرای ایرانی است و این حکیم در عبارات خود حتی یک لفظ رکیک و سخن
ناپسند هم نیاورده است.
استاد قافله باشی اضافه کرد: فردوسی در وصف منظره ها و نمایش پرده های
مختلف رزم و بزم بر بسیاری از شاعران پارسی برتری دارد و در وصف های او
سادگی، دقت و لطافت بیان با هم آمیخته است.
این استاد دانشگاه گفت: شاهنامه فردوسی نقش بسزایی در ماندگاری زبان
و و فرهنک ایران دارد و به لحاظ حماسی نیز آثاری ماندگار از زندگی
قوم ایرانی را به تصویر کشیده است.
"موسیقی کلامش فخیم و استوار بوده و واژگان نیز بسیار بجا بکار رفته و
در عین حال خیلی با عاطفه با احساس سروده شده است".
استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین گفت:
شخصیت اول شاهنامه "رستم" به عنوان "جهان پهلوان" مطرح است که تمام خصایص
نیک یک انسان را دارد.
قافله باشی یکی از وظایف یک ایرانی را شاهنامه خوانی و انس با آن عنوان
کرد و افزود: هویت ملی و فرهنگی ایران در گرو بسیاری از متون ادبی ما
بالاخص شاهنامه است.
وی اظهار داشت: در گذشته یکی از مهمترین تفریحات مردم شاهنامه خوانی
یا شنیدن آن از نقال ها در قهوه خانه ها بود و مردم با داستانهای تراژدیک
این اثر نظیر رستم و سهراب اشک می ریختند و در واقع با داستان های شاهنامه
زندگی می کردند.
این استاد دانشگاه با ابراز تاسف از کمرنک شدن شاهنامه خوانی خاطرنشان
کرد: رسانه های صوتی و تصویری با ساخت فیلم از داستانهای شاهنامه، مولانا،
کلیله و دمنه و سایر متون ادبی تاثیر بسزایی در شناساندن این آثار به نسل
جوان دارند.
حکیم "ابوالقاسم فردوسی" در 82 سالگی و به سال 411 هجری قمری در طوس
درگذشت و او را در باغ خود که کنار دروازه شهر بود به خاک سپردند.
فراهنک 7394/ 614/ 1348
شماره 016 ساعت 08:10 تمام
انتهای پیام F26.10-08-27
