ایستگاه راه آهن تبریز یکی از بزرگترین ایستگاه‌های ایران و شمالغرب کشور و از نمونه‌های ارزشمند معماری ایستگاهی بشمار می‌آید. تکمیل بنای این ایستگاه در سال ۱۳۳۹ شمسی، دو سال پس از گشایش و راه اندازی راه آهن تهران - تبریز در مکان قبلی که در سال ۱۲۹۴ شمسی ساخته شده بود، آغاز شد.
در ایستگاه راه آهن تبریز به غیر از کارکنان در مشاغلی چون بلیت فروشی و خدمات ایستگاهی که پیش روی مسافران هستند، ۲۴۱۸ نفر پرسنل در بخش های نگهداری خطوط و ابنیه،تاسیسات، مهندسین،کارگران ناوگان ریلی،تکنسین‌های شبکه بالاسری،سوزنبان،راهدار،راهبان و متصدیان ترافیک در تلاش هستند تا قطارهای مسافربری و باری بر روی خطوط آهنی به حرکت درآیند.
مسیر خط آهن تبریز به ایستگاه رازی در مرز ایران و ترکیه پس از رسیدن به صوفیان با گذر از شبستر و عبور از شمال دریاچه ارومیه در بندر شرفخانه، شیخ ولی و تسوج در آذربایجان‌شرقی به ایستگاه سلماس در آذربایجان‌غربی رسیده و با طی مسیر کوهستانی سرسبز در امتداد دره قُطور و عبور از پل عظیم قُطور(بزرگترین پل راه آهن خاورمیانه) با ارتفاع ۱۱۸ متر و طول ۴۴۸ متر به ایستگاه بین‌المللی رازی در مرز ترکیه می‌رسد و راه آهن ایران را به ترکیه و کشورهای اروپایی متصل می‌کند. این مسیر قبل از مشکلات زیست محیطی دریاچه ارومیه یکی از پرترددترین مسیرهای سفر گردشگران با قطار به دریاچه ارومیه بود و تا قبل از همه‌گیری کرونا قطار مسافربری تبریز - وان - استانبول و بالعکس در آن تردد می‌کرد اما اکنون جز قطارهای باری، درِزین‌های حمل کارکنان و پرسنل نگهداری خط ،قطاری از آن نمی‌گذرد.
نظر شما