به گزارش ایرنا، در مراسم انتخاب برترین‌های ورزش قرن که در سالن همایش‌های صدا و سیما که با همکاری این سازمان و همراهی وزارت ورزش و جوانان، کمیته ملی المپیک و کمیته پارالمپیک و براساس آرای مردم برگزار و مدال طلای غلامرضا تختی در بازی‌های المپیک ۱۹۵۶ ملبورن به عنوان ماندگارترین مدال قرن ورزش ایران انتخاب شد. انتخاب این مدال با رای مردم و بدون دخالت نهاد و سازمان‌های دولتی پیام‌های زیادی برای جامعه ورزش و مدعیان عنوان پهلوانی دارد مدعیانی که تلاش دارند خود را در مسیر تختی قرار دهند.
مردم با انتخاب مدال تختی به عنوان ماندگارترین مدال قرن عملا از پهلوان خود قدردانی کردند؛ جهان پهلوانی که در بدترین شرایط و فشارهای خاص آن زمان به مردم و کشور پشت نکرد بلکه به عشق و با حمایت مردم، در برابر حریفان ایران زمین پهلوانی شکست ناپذیر بود و امروز نیز با وجود گذشت بیش از ۵۰ سال از مرگش، همچنان نفر نخست ورزش ایران از نظر مردم است. راز محبوبیت تختی را باید در رفتار و منش او جستجو کرد. تختی که در میدان‌های بزرگ جهانی با قهرمانانی بزرگی مانند وایکینگ پالم، پیتر بلر، دیوید جیماگوریدزه، بوریس کولایف، آندره گورویچ، آناتولی آلبول، پرویز داداش‌اف، الکساندر مدوید، عصمت آتلی، احمد آئیک و پتکو سیراکوف روبرو شد اما هیچگاه خود را فراتر از همنوعان ندانست بلکه در میدان کمک به مردم، قدرت پهلوانی وی فراتر از مبارزه با این حریفان بود. همچنین تختی در زمانی که فرش قرمز جهان ورزش برای او پهن بود، ماندن در ایران و با مردم زیستن با مردم را انتخاب کرد به عبارتی او به مانند برخی از قهرمانان نوظهور با رسیدن به مدال، ایران را سکوی پرتاب خود نکرد بلکه به دنبال طراحی مکتبی بود که مردم در آن عیار پهلوانی را مشخص کنند. در مکتب تختی خاکی بودن نشانه افتادگی بود و در نهایت این پهلوان با بدرقه تاریخی مردم بخشی از خاک ایران شد.
معیار پهلوانی امروز تختی است، زیرا دارنده مدال طلا المپیک هیچگاه منتظر مسوولان ورزش نبود تا راهبردهای پهلوانی را برای ورزش تعریف کنند بلکه خود با رفتار و منش خود موجب ایجاد یک راهبرد شد که با وجود گذشت بیش از پنج دهه هنوز الگوی ورزش دوستان است. تختی منش پهلوانی که ذات کشتی است را به صورت عینی به رشته تعریف درآورد؛ خصلتی که پس از تختی بسیاری تلاش داشتند تا آن را در رفتار خود جلوه‌گر کنند اما با افتادن در دام برخی از سیاست بازی‌ها، از مردم بریده و منافع شخصی در نهایت بر جنبه عمومی رفتارهای آنان غلبه کرد.
تختی در ورزش ایران بعد از نیم سده دوباره متولد شد، تولدی که شاید برخی آن را در کالبد فلان ستاره کشتی قلمداد کنند اما واقعیت این نیست بلکه آنچه پنجشنبه شب در سالن مرکز همایش‌های صدا و سیما رخ داد تولد تختی از خاکستر سیمرغ پهلوانی بود. عنوان سیمرغ در جهان ورزش می‌تواند برازنده او باشد، زیرا تختی در زندگی قهرمانی به‌سان سیمرغ افسانه‌ای بود که قهرمانی و پهلوانی ۲ بال برای پرواز وی در آسمان ایران به شمار می‌رفت. هر چند که بیش از نیم سده از عروج سیمرغ پهلوانی ایران می‌گذرد اما قدردانی مردم از وی بار دیگرموجب شد تا او از خاکستر خود بلند شده تا مردمداری را به عنوان درسی برای نوآموزان ورزش ایران تبدیل کند.
روح تختی بعد از تولد دوباره، بار دیگر یک پیروزی بزرگ را با حمایت مردم جشن گرفت. به عبارتی انتخاب مدال تختی به عنوان ماندگارترین مدال قرن نشان از آن دارد که او بار دیگر در عرصه رقابت با بزرگان و مدال‌آوران ادوار المپیک و پارالمپیک ایران برنده یک نبرد سخت شد، نبردی که سخت‌تر از رقابت با پیتر بلر آمریکایی در فینال بازی‌های المپیک ۱۹۵۶ ملبورن بود، زیرا برای انتخاب بهترین مدال قرن تختی با بزرگانی از ورزش ایران رقابت داشت که در چند دهه گذشته هم مسابقه آنان از رسانه ملی پخش و هم نسل جدید شناخت بیشتری از این قهرمانان داشتند اما مهمترین متر و معیار مردم برای انتخاب تختی اهمیت پخش تصاویر مسابقه او از رسانه ملی نبود، بلکه مردم با معیارهای خاصی به دنبال انتخاب برترین مدال قرن بودند و این انتخاب برای قدردانی از جهان پهلوان ایران زمین بود.
قدردانی از روح بزرگمردی بود که نامش نه تنها در ورزش ایران فراموش نخواهد شد بلکه رفتارش متر و معیار پهلوانی در کشور است. معیارهایی که بسیاری از قهرمانان در چند دهه گذشته مدعی آن بودند اما تختی شدن سخت است و تاکنون نیز کسی نتوانسته در مسیر پا جای پای اسطوره بزرگ کشتی جهان بگذارد. انتخاب مدال تختی به عنوان مدال ماندگار قرن، درسی برای نسل جدید فوتبال ایران بود نسلی که شاید مدال‌هایی مهمتر از مدال کشتی المپیک ملبورن کسب کردند اما محبوبیت آنان مقطعی و شیوه برخورد آنان با مردم موجب شد تا غبار فراموشی بر روی افتخارات آنان قرار گیرد.
نظر شما