اسماعیل ادهم روز یکشنبه در گفت و گو با ایرنا گفت : معاونت سوادآموزی اداره کل آموزش و پرورش استان سمنان با هدف ایجاد انعطاف و افزایش میزان مشارکت، اقدام به طراحی و اجرای برنامه های خاص در ۱۱ مورد سواد آموزی والدین دانش آموزان، سواد آموزی گروه سنی ۱۰ تا ۱۹ سال، سوادآموزی عشایر، مرکز یادگیری محلی، خواندن با خانواده، حلقه های کتاب خوانی، سوادآموزی اتباع خارجی، سوادآموزی زندان‌ها، سوادآموزی نیروهای مسلح، مسابقه کتابخوانی و انشا و مهارت رایانه پرداخته است.
وی با اشاره به طرح سواد آموزی والدین گفت : هدف از این طرح به صفر رساندن بی سوادی در بین اولیای دانش آموزان با بهره گیری از ظرفیت و امکانات مدارس است و به عنوان یک تجربه ملی موفق توسط یونسکو اعلام شده است.
وی ادامه داد : در سال ۹۸ در طرح سواد آموزی گروه سنی ۱۰ تا ۱۹ سال، ۲۸۱ نفر از بی سوادان این گروه در استان سمنان تحث پوشش سوادآموزی قرار گرفتند.
وی خاطر نشان کرد : در برنامه های طراحی شده مانند «مرکز یادگیری محلی» علاوه بر آموزش سواد پایه، مهارت های زندگی، اجتماعی و حقوق شهروندی و شغلی نیز ارائه می شود و در حال حاضر دو مرکز یادگیری محلی در شهرستان های دامغان و سمنان برای ۳۰۰ نفر از بی سوادان و کم سوادان فعال است.
ادهم افزود: در سال ۹۸ برنامه ریزی برای حضور ۷۵۰ نفر از اتباع مقیم استان سمنان در دوره سواد آموزی و انتقال انجام شد و ۶۴۶ نفر معادل ۸۶.۱۳ درصد در شهرستان ها تا به حال تحت پوشش قرار گرفته اند.
معاون سوادآموزی اداره کل آموزش و پرورش استان سمنان خاطرنشان کرد: از دیگر برنامه های ویژه سوادآموزی در استان سمنان طرح تلفیق سواد پایه با مهارت های رایانه ای با هدف تعمیم و گسترش مهارت استفاده از رایانه و بهبود انگیزه و کار با رایانه در سوادآموزان تحث پوشش است که در راستای تبلور اهداف دولت الکترونیک طراحی شد و مشارکت سوادآموزی ۱۱۵ نفر در سال ۹۸ در این دوره هدفگذاری شده است.
طبق نتایج سرشماری ۱۳۹۵، میزان باسوادی مناطق شهری استان سمنان ۹۱.۵ درصد و در مناطق روستایی ۸۴.۵۳ است و در بازه سنی ۱۰ تا ۴۹ سال حدود ۱۳ هزار و ۷۳۳ نفر بی‌سواد هستند.
میزان باسوادی مناطق شهری استان سمنان از ۷۵.۰۷ درصد در سال ۱۳۵۵ به ۹۱.۵ درصد در سال ۱۳۹۵ افزایش یافت. در همین بازه زمانی نرخ باسوادی مناطق روستایی استان از ۴۷.۳۲ به ۸۴.۵۳ درصد افزایش یافت. به عبارت دیگر، میزان افزایش باسوادی در مناطق روستایی استان شتاب بیشتری داشت و تفاوت درصد باسوادی در بین مناطق شهری و روستایی از ۲۲.۲۲ درصد در سال ۱۳۵۵ به حدود ۸.۷۱ درصد در سال ۱۳۹۵ کاهش یافت.