اسفندیار امینی روز شنبه در گفت و گو با ایرنا افزود: رودخانه زاینده رود در چند سال گذشته به دفعات خشکانده شد و در آخرین مرحله از مهر سال قبل تاکنون، بخش قابل توجهی از آن آب ندارد و همین امر امکان کشت و کار را از کشاورزان گرفته است.
وی اضافه کرد: بی توجهی به بخش قابل ملاحظه ای از جمعیت استان که به شغل پر زحمت کشاورزی و باغداری مشغول بوده اند نارضایتی اجتماعی را رقم زده و همین امر تجمعات متعدد در سال‌های گذشته تاکنون را در پی داشته است.
دبیر صنف کشاورزان اصفهان خاطرنشان کرد: کشاورزان شرق و غرب این استان درباره جاری سازی رودخانه زاینده رود و تامین حقابه‌هایشان همواره مسئولان امر را به یاری طلبیدند اما به مطالبات آنان پاسخ داده نشده است.
امینی با بیان اینکه بسیاری از کشاورزان به این نتیجه رسیدند که کاری برای حل مشکلاتشان انجام نمی شود، گفت: همین امر جو بی اعتمادی را بیشتر کرده و سبب افزایش نارضایتی ها شده است.
وی با اشاره به انتقال آب از حوضه آبریز زاینده رود به دیگر مناطق گفت: چگونه اکنون بخش قابل توجی از رودخانه زاینده رود( از محل سد چم آسمان تا تالاب گاوخونی) خشک است اما در بالادست آن از این حوضه آبریز به استان های دیگر آب منتقل کردند و یا قصد انتقال آب به نواحی خارج از حوضه دارند؟
وی اظهارداشت: بارها گروهی از کشاورزان و باغداران شرق و غرب اصفهان رسیدگی به تخصیص نیافتن حقابه‌ها و حل مشکلات اقتصادی معیشتی خود را خواستار شدند اما در عمل هیچ اقدام مناسبی را شاهد نبودند.
دبیر صنف کشاورزان اصفهان افزود: اگر مسئولان شرایط فعلی را درک کرده بودند اکنون افزون بر ۴۲ طرح آب بَر از حوضه آبریز زاینده رود در این خطه اجرا نشده بود و یا طرح‌های آبرسانی استان همجوار، آب را از حوضه آبریز زاینده رود خارج نمی‌کرد.
امینی به برگزاری جلسات متعدد مختلف با مسئولان چه در سطح ملی و یا استانی در سال های اخیر اشاره و خاطرنشان کرد: در این نشست ها اگرچه بر لزوم قانون گرایی تاکید شد اما بارگذاری های بیش از حد و برداشت‌های غیرقانونی از رودخانه حوضه آبریز زاینده رود در ناحیه بالادست افزایش یافت و همچنان ادامه دارد.
کشاورزان و باغداران و بطور کلی حقابه‌داران مناطق شرق اصفهان از جمله زیار، ورزنه، اژیه، کرارج، براآن شمالی و براآن جنوبی و خوراسگان با جمعیتی بالغ بر ۳۰۰ هزار نفر و حقابه‌داران شهرستان‌های غربی شامل نجف آباد، فلاورجان، خمینی شهر، لنجان و مبارکه پیش تر در چند سال اخیر در چند نوبت با حضور در نقاط مختلف استان، رسیدگی به وضعیت حقابه خود از زاینده رود، حل مشکلات معیشتی، جبران خسارات ناشی از جاری نبودن زاینده رود و جاری سازی این رودخانه را خواستار شده بودند.
زاینده‌رود به طول افزون بر ۴۰۰ کیلومتر بزرگترین رودخانه منطقه مرکزی ایران است که از کوه‌های زاگرس مرکزی بویژه زردکوه سرچشمه می‌گیرد و در کویر مرکزی ایران به سمت شرق پیش می‌رود و در نهایت به تالاب گاوخونی در شرق اصفهان می‌ریزد.
این رودخانه که علاوه بر جاذبه تفریحی و فرهنگی، همواره نقشی مؤثر در پایداری محیط زیست، تامین آب آشامیدنی، رونق کشاورزی و اقتصاد منطقه مرکزی و هستی تالاب گاوخونی داشته، در دهه‌های اخیر به علت برداشت‌های غیرقانونی، انتقال آب از این حوضه به دیگر حوضه‌ها و استان‌ها، تراکم جمعیت و تا حدودی کاهش نسبی بارندگی‌ها، به یک رودخانه با جریان دوره‌ای تبدیل و در پایین دست در فصول گرم بویژه تابستان با خشکی مواجه شده است.
بنا به اظهارات کارشناسان امور آب نگاهی به خشکی‌های دوره‌ای زاینده‌رود، کاهش تخصیص آب کشاورزی، فرونشست زمین، ریزگردها، مشکلات عدیده زیست محیطی بخصوص برای تالاب بین المللی گاوخونی و آمار و ارقام مربوط به بارندگی‌ها در حوضه آبریز زاینده‌رود بعنوان یکی از اصلی‌ترین منابع آب مرکزی ایران از یک سو و کاهش چشمگیر بارش‌ها و کم شدن میزان ذخیره سد زاینده‌رود از سوی دیگر لزوم اجرای هرچه سریع‌تر پروژه‌های آبی در این خطه را گوشزد می‌کند.