به گزارش خبرنگار ایرنا ، مازندرانی ها با وارد کردن کد ملی در سامانه http://myehr.irمی تواند اطلاعات مربوط به وضعیت سلامت خود را در پرونده الکترونیک سلامت مشاهده کنند؛ البته باز بودن و یا در دسترس بودن این اطلاعات منوط به یکبار مراجعه افراد به پزشک خانواده و وارد کردن این اطلاعات توسط پزشک مربوطه است.
پزشک خانواده موظف است اطلاعات هویتی از قبیل نام و نام خانوادگی و اطلاعات بهداشتی و سلامت افراد از قبیل جنس ، سن ، قد ، وزن ، بیماری های ارثی خانواده و در صورت ابتلا به بیماری روند و نوع درمان و داروهای مصرف در این سازمانه بارگذاری کند.
در صورت انجام این مراحل است که سامانه پرونده الکترونیک سلامت قادر است بسته مراقبتی ویژه همان سن و یا پیش بینی ها در خصوص احتمال افراد بیماری های ارثی را ارائه کند.
در این میان پایه اصلی اجرای این طرح جدید، پزشکان خانواده هستند و تا زمانیکه آنان اطلاعات مربوطه را وارد نکنند و یا اینکه در این زمینه کوتاهی صورت بگیرد در عمل اجرای پرونده الکترونیک سلامت معطل باقی می ماند.
همانطور که در حال حاضر پرونده نیمی از مردم مازندران بروزرسانی نیست و مسوولان حوزه بهداشت و درمان استان از شهروندان خواستند تا برای فعال شدن پرونده های خود به پزشکان خانواده مراجعه کنند.
همچنین این سامانه به گونه ای طراحی شده است که افراد پس از حضور در مطب پزشکان خانواده با ارسال پیامکی از آنها وضعیت ارائه خدمات از سوی پزشک مربوطه گزارشگیری می شود و به مرکزی که مسوول پیگیری این نقطه نظرات است ارسال می شود.
ردگیری فعالیت پزشکان خانواده از طریق پرونده الکترونیک سلامت
شکایت و رضایت افراد از معاینات و پیگیری های شهروندان این زمینه را فراهم می آورد تا وضعیت کار پزشکان خانواده از این طریق پیگیری شود موضوعی که معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مازندران بر آن صحه گذاشته است و از شهروندان خواست تا در این زمینه همکاری لازم را داشته باشند تا بتوانند به اطلاعات جامعی دست یابند.
عباس علیپور گفت: پرونده الکترونیک سلامت سطح یک هفته گذشته در مازندران رونمایی شد تا اطلاعات مربوط به سلامت هر یک از شهروندان در حوزه فعالیت دانشگاه علوم پزشکی مازندران در آن قرار داده شود.
وی افزود: ورود شهروندان به این سامانه و دسترسی به آن منوط به یکبار حضور شهروندان به پزشکان خانواده برای پُرکردن اطلاعات است موضوعی که در حال حاضر اطلاعات نیمی از شهروندان استان در آن بارگذاری نشده است.
معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مازندران این موضوع را ناشی از عدم مراجعه شهروندان به پزشک خانواده و جدی نگرفتن این طرح ۱۰ ساله دانست و بیان کرد: اکنون نیاز است تا شهروندان به پزشکان خانواده خود مراجعه کنند تا اطلاعات مربوط به پرونده سلامت بدست آید.
وی اظهار داشت: یکی از ویژگی های سامانه الکترونیک سلامت این است که بمحض معاینه فرد توسط پزشک خانواده طی پیامکی از وی در خصوص کارکرد پزشک سوال می شود و در نهایت پاسخ به مرکز شکایات و پیشنهادات می رسد و موارد کوتاهی و یا کم کاری پزشکان شناسایی و اعمال موارد لازم در آن خصوص انجام خواهد شد.
معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مازندران ادامه داد : همچنین غیر فعال بودن و یا بروزرسانی نبودن پرونده الکترونیک سلامت شهروندان راه دیگر برای ارزیابی فعالیت ها آنها است که پیگیری شود تا ببینیم دلیل بی رغبتی شهروندان به حضور نزد این پزشکان خانواده است .
وی گفت: اجرای پرونده الکترونیک سلامت در استان این بستر فراهم آورد تا از این طریق پزشکان خانواده مورد ارزیابی قرار بگیرند و نقاط ضعف آنها شناسایی و برطرف شود.
علیپور ادامه داد : دولت برای اجرای این طرح سالانه هزینه و اعتبار بالایی پرداخت می کند تا از این طریق دسترسی مردم به خدمات سلامت و بهداشتی تسهیل یابد و باید مردم نسبت به این موضوع آگاهی لازم را داشته باشند و از بسترهای خدماتی که بوجود آمده است استفاده کنند.
وی با اشاره به سابقه اجرای طرح پزشک خانواده به صورت آزمایشی در استان های مازندران و فارس افزود: به طور یقین اجرای یک طرح برای نخستین بار در کشور نقاط ضعفی دارد که اجرای برخی طرح های مکمل همچون پرونده الکترونیک سلامت می تواند زمینه ساز خوبی برای شناسایی این نقاط ضعف باشد.
از سال ۱۳۹۱مازندران و فارس به عنوان ۲ استان پایلوت اجرای طرح پزشک خانواده شناخته شدند و هم اکنون ۵۴۶ پزشک خانواده شهری و ۳۷۹ پزشک خانواده روستایی در مازندران مشغول فعالیت هستند.
هر پزشک خانواده ۲ هزار و ۵۰۰ نفر را زیر پوشش دارد که کارهای پزشکی اولیه با حضور افراد به مطب این پزشکان و یا در تماس تلفنی با آنها مطرح می شود.
در ابتدای اجرای این طرح ، پزشکان خانواده در تماس تلفنی یا دعوت از افراد برای حضور در مطب اطلاعات افراد در خصوص سن ، جنس ، قد ، وزن و سابقه بیماری خانوادگی آنها را دریافت کردند و در پرونده افراد قرار دادند.
در طول اجرای طرح افراد در زمان بروز بیماری یا نیاز به دریافت خدمات درمانی به پزشک خانواده خود مراجعه می کردند و خدمات سطح یک شامل ویزیت و نسخه نویسی برای آنها انجام می شد و درصورت نیاز به پزشک متخصص ، سطح بعدی یعنی ارجاع نیز اعمال می شد.