در آن روز خدایی، چشمه ای از آسمان پاک، نوید جوشش داد و نام زهرا (س) بر صفحه گیتی درخشید و واژه «زن» پیام دهنده آزادگی و معصومیت شد، آوای دلنشین «مهر» و «عطوفت» زن که سرشاری عشق را نداد می داد، پژواک پر طنین قلب تپنده مادر شد و کلام ایثار و «فداکاری» از اعماق زمان گذشت و آوازه «مادر» و شمیم عطر خوش مادری را تا بی نهایت پراکنده ساخت.
آن روز در آسمان مکه و در منزل نزول وحی، شوری بر پا بود. فرشتگان و حوریان بهشتی هلهله کنان و تبریک گویان به زمین می آمدند و گرداگر خدیجه حلقه می زدند و آیه - فَتَبَارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِینَ - را زمزمه می کردند.
۲۰ جمادی الثانی روزی بود که رحمت خدا بر جهان و جهانیان فرود آمد، روزی که انس و جان با ولادت حضرت فاطمه زهرا (س) با خود نجوا کردند «تویی آن گوهر پاکیزه که در عالم قدس، ذکر خیر تو بود حاصل تسبیح ملک.»
حضرت نور و روشنی آن روز با شکوه ای که شما متولد شدی زمین و زمان این آواز شادی را خواندن که «تو سر رسیدی و از شوق، گیسوان درخت به روی آینه چشمه سار می ریزد.»
بانوی آب و آفتاب آن لحظه ای که وجود نازنین حضرت تان قدم به عالم هستی گذاشت، همه آدمیان با خود زمزمه کردند «آمد کسی که خیر کثیر پیمبر است، خیر کثیر... نه... نه... به والله کوثر است.»
آن روزی که شما برای مادری همه اهل عالم متولد شدی همه پاکان و اهل معنا زیر لب گفتند «زمین باغی شده پر برکت، بهتر شده از جنت حالا که زمین دارد، انسیه حَورایی...»
حضرت فاطمه زهرا (س)، روز ۲۰ جمادی الثانی سال هشتم قبل از هجرت در مکه متولد شد، از پدری که خاتم انبیاء (ص) لقب گرفت و از مادری طاهره که همه هستی و دارایی اش را به پای رسالت و نبوت و گسترش دین خدا نثار کرد.
یگانه بانوی ۲ عالم، در حالی متولد شد که حضرت محمد (ص) مصائب بی شماری را از سوی مشرکان و کفار مکه تحمل می کرد و بهترین یار و غمخوار پدر همانا فاطمه (س) بود.
خداوند رحمان با نزول سوره کوثر به تمام کسانی که به دلیل نداشتن فرزند پسر، پیامبر اکرم (ص) را شماتت و سرزنش می کردند، پاسخ داد و ابتر بودن را به خود آنان باز گرداند.
خانه رسول خدا (ص) مهبط (محل فرود آمدن) وحی الهی بود و فاطمه زهرا (س) همواره حضور جبرئیل را درک می کرد و از دریای معرفت حق سیراب می شد.
هنگامیکه جبرئیل امین از خداوند سبحان در مورد نوری که از زیر کساء یمانی ساطع می شد و افرادی که زیر این خیمه حضور داشتند، پرسید، خداوند حکیم به جبرئیل فرمود: «هم فاطمه و أبوها و بعلها و بنوها»؛ «آنان فاطمه و پدر فاطمه و همسر فاطمه و فرزندان فاطمه هستند» در این حدیث، حضرت فاطمه (س) محور قرار گرفته است و پیامبر (ص)، حضرت علی (ع)، امام حسن و امام حسین (ع) به وسیله حضرت فاطمه (س) معرفی می شوند.
آری، فاطمه دختر پیامبر گرامی اسلام و سرور زنان ۲ عالم است.
مادرش «خدیجه کبری» دختر «خویلد» از نیکو ترین و عفیف ترین زنان عرب قبل از اسلام بود و پس از اسلام، نخستین زنی است که به پیامبر اکرم (ص) ایمان آورد و آنچه از مال دنیا در اختیار داشت در راه اسلام بذل کرد.
برای حضرت فاطمه (س) القاب و صفات متعددی همچون زهرا، صدیقه، طاهره، مبارکه، بتول، راضیه، مرضیه، نیز ذکر شده است.
فاطمه، در لغت به معنی بریده شده و جدا شده است و علت این نامگذاری بر طبق احادیث نبوی، آن است که پیروان فاطمه (س) به سبب او از آتش دوزخ بریده، جدا شده و بر کنارند.
زهرا به معنای درخشنده است. صدیقه به معنی کسی است که به جز راستی عملی از او دیده نمی شود. طاهره به معنای پاک و پاکیزه، مبارکه به معنای با خیر و برکت، بتول به معنای بریده و دور از نا پاکی، راضیه به معنای راضی به قضا و قدر الهی و مرضیه یعنی مورد رضایت الهی است.
حضرت فاطمه (س) در نزد مسلمانان برترین و والامقام ترین بانوی جهان در تمام قرون و اعصار است.
اکثر مفسران شیعی و عده ای از مفسران بزرگ اهل تسنن نظیر فخر رازی، آیه آغازین سوره کوثر را به فاطمه (س) تطبیق و برابرسازی کرده اند و او را خیر کثیر و باعث بقا و گسترش نسل و ذریه پیامبر اکرم ذکر کرده اند.
بیان عظمت فاطمه از زبان پیامبر (ص)
رسول اکرم (ص) بارها و بارها فاطمه (س) را ستود و از او تجلیل کرد. در مواقع بسیاری می فرمود: «پدرش به فدایش باد» و گاه خم می شد و دست او را می بوسید. به هنگام سفر از آخرین کسی که خداحافظی می کرد، فاطمه (س) بود و به هنگام بازگشت به نخستین محلی که وارد می شد، خانه او بود.
عامه محدثین و مسلمانان از هر مذهب و با هر عقیده ای، این کلام را نقل کرده اند که حضرت رسول (ص) می فرمود: «فاطمه پاره تن من است هر کس او را بیازارد مرا آزرده است.»
از طرفی دیگر، قرآن کریم پیامبر (ص) را از هر سخنی که منشا آن هوای نفسانی باشد، بدور دانسته و به روشنی بیان می دارد که هر چه پیامبر می فرماید، سخن وحی است. پس می توان دریافت که این همه تجلیل و ستایش از فاطمه (س)، علتی ماورای روابط عاطفی مابین پدر و فرزند دارد.
پیامبر اکرم (ص) نیز خود به این مطلب اشاره می‌فرمود. گاه در جواب خرده گیران، لب به سخن می گشود که خداوند مرا به این کار امر کرده و یا می فرمود: «من بوی بهشت را از او استشمام می کنم.»
حضرت زهرا (ع) در خانه ای که محل نزول وحی و آیات قرآن است پرورش و بزرگ شده است. حضرت زهرا (س) بیشتر اوقات شب را به عبادت مشغول می شد. آن قدر نمازهای شب ایشان طولانی می شد که پایش ورم می کرد و در نماز هایش برای مردان و زنان با ایمان دعا می کرد و همیشه سفارش می کرد که همسایه مقدم است.
حضرت زهرا (س) بعد از ازدواج با امیر المومنین علی (ع) به عنوان بانویی نمونه بر تارک قرون و اعصار درخشید. شوهری چون امیر المومنین (ع) که بیش از سیصد آیه از قرآن شریف در باره او نازل شد.
در دامن پاک فاطمه زهرا (ص) بود که ۲ امام بزرگوار و ۲ شخصیت ممتاز عالم بشری، حضرت امام حسن (ع) مظهر حلم و وقار و حضرت امام حسین (ع) سرور شهیدان تربیت یافتند و نیز حضرت زینب کبری (س) حماسه مجسم و مجسمه شجاعت و نمونه یکتا در سخنوری و حق طلبی که پیام حسینی و حماسه عاشورا را در جهان اعلام کرد و نقاب شرک و ریا و پستی و دنیا پرستی را از چهره یزید و یزیدیان به یک سو زد.
حضرت زهرا (س) از نظر فرزند ام الائمه است، ایشان مادر عصاره عالم خلقت حضرت بقیه الله (عج) است.
امروز جمعه۲۳ دیماه همزمان با ۲۰ جمادی الثانی سالروز ولادت حضرت فاطمه زهرا (س) و روز زن است و ۲۳ تا ۲۹ دیماه به عنوان هفته بزرگداشت مقام زن و مادر نامگذاری شده است.