عادل خالقی روز سه‌شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا ابراز کرد: وضعیت نرخ باسوادی استان سمنان در بازه سنی ۱۵ تا ۴۹ سال، آخرین بار در سال گذشته مورد بررسی قرار گرفت که طبق برآوردها فقط یک و هفت دهم درصد جمعیت استان در این گروه سنی بی‌سواد شناخته شدند.
وی افزود: طبق سرشماری سال ۱۳۹۵ جامعه هدف سوادآموزی گروه سنی ۱۰ تا ۴۹ سال ، ۱۳ هزار و ۷۳۳ نفر برابر با سه درصد جمعیت استان سمنان بی‌سواد بودند که اکنون به یک و هفت دهم درصد کاهش یافت.
وی با اشاره به بالاتر بودن نرخ باسوادی در استان سمنان نسبت به میانگین کشور گفت: میانگین نرخ باسوادی در استان در گروه سنی ۱۰ تا ۴۹ سال حدود ۹۸ و سه دهم درصد است.
مدیرکل آموزش و پرورش استان سمنان بیان کرد: یکهزار و ۲۰۰ نفر از سوادآموزان ایرانی و اتباع خارجی در دوره سوادآموزی و انتقال و تحکیم در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ شرکت کردند.
به گزارش خبرنگار ایرنا، دوره‌های سوادآموزی شامل سه دوره آموزش است، دوره سوادآموزی اولیه به مدت پنج ماه، دوره انتقال به مدت هفت ماه و دوره تحکیم سواد به مدت ۶ ماه، برای سوادآموزان به طول می‌انجامد.
شناسایی دانش‌آموزان بازمانده از تحصیل با هدف افزایش شاخص باسوادی
وی تصریح کرد: به منظور به صفر نزدیک شدن نرخ بی سوادی در استان سمنان بیش از ۶۶ درصد دانش‌آموزان بازمانده از تحصیل استان شناسایی و جذب شدند.
خالقی اضافه کرد: برخی ویژگی استان سمنان مانند وسعت زیاد، موقعیت جغرافیایی، کویری بودن و پراکندگی روستاها، از عوامل کندکننده در اجرای برنامه ریشه‌کن کردن بی‌سوادی است، اما آموزش و پرورش استان با اهتمام ویژه آموزش و رویکرد سوادآموزی را دنبال می‌کند.
مدیرکل آموزش و پرورش استان سمنان گفت: بهترین راهکار پیشرفت فردی و اجتماعی داشتن سواد است؛ بر این اساس، از کم‌سوادان و بی‌سوادان دعوت می‌شود در نهضت سوادآموزی ثبت نام کنند و سواد و مهارت‌های خود را ارتقا دهند.
طبق نتایج سرشماری ۱۳۹۵، میزان باسوادی مناطق شهری استان سمنان ۹۱.۵ درصد و در مناطق روستایی ۸۴.۵۳ است و در بازه سنی ۱۰ تا ۴۹ سال حدود ۱۳ هزار و ۷۳۳ نفر بی‌سواد هستند.
میزان باسوادی مناطق شهری استان سمنان از ۷۵.۰۷ درصد در سال ۱۳۵۵ به ۹۱.۵ درصد در سال ۱۳۹۵ افزایش یافت. در همین بازه زمانی، نرخ باسوادی مناطق روستایی استان از ۴۷.۳۲ به ۸۴.۵۳ درصد افزایش یافت. به عبارت دیگر، میزان افزایش باسوادی در مناطق روستایی استان شتاب بیشتری داشت و تفاوت درصد باسوادی در بین مناطق شهری و روستایی از ۲۲.۲۲ درصد در سال ۱۳۵۵ به حدود ۸.۷۱ درصد در سال ۱۳۹۵ کاهش یافت.