به گزارش ایرنا، در آستانه تاسوعا و عاشورا اینجا شور حسینی در نوحه های هیات های عزاداری به گویش های مختلف و با حضور سوگواران از خردسالان تا سالخوردگان به اوج خود رسیده است.
مردم کهگیلویه و بویراحمد هر کدام برای نشان دادن ارادت خود به سرور و سالار شهیدان کاری انجام می دهند یکی نوحه می خواند،آن یکی به بچه هیاتی بودن خود می بالد و عاشقانه در گروه های زنجیرزنی یا سینه زنی بر سر وسینه خود می زند، گروهی از عاشقان به اهل بیت عصمت و طهارت (ع) در این استان سعی می کنند تا با پخت نذری به سرور و سالار شهیدان ادای دین کنند.
گروهی با پذیرایی با شربت و آب خنک در هیات های عزاداری خادمی خود را به پیشوای سوم شیعیان جهان نشان می دهند و عده ای واحدهای مسکونی خود را به عزاخانه های حسینی تبدیل کرده اند خلاصه در کهگیلویه و بویراحمد مانند همه نقاط کشور هر کسی هر چه از دستش می دهد انجام می دهد تا نشان دهد که عشق به سیدالشهدا (ع) هرگز غبار زمان نمی گیرد.
اینک که محرم امسال به ایستگاه هشتمین روز رسیده است عاشقان ولایت و امامت در کهگیلویه و بویراحمد خود را آماده می کند تا در بهار اشک غبار از دل های خسته خود بزدایند و وجودشان را به عطر حسینی معطر کنند.
دلدادگان و ارادتمتدان اباعبدالله حسین (ع) در این استان سراسر شیعه اعتقاد دارند که محرم تمرین جانبازی و الگو گرفتن از سقای دشت کربلا حضرت عباس (ع)، آنان در حریم محرم پیشی گرفتن نوجوانان برای دفاع از حریم ولایت را جستجو می کند،آری اینجا محرم حال و هوایی فراتر از زمین دارد.
نگاهی به آیین های محرم در کهگیلویه و بویراحمد
پرشورترین آیین های عزاداری حسینی کهگیلویه و بویراحمد در هیات های سینه زنی سنتی جلوه گری می کند جایی که مردان به شکل دایره ای سینه می زنند.
در این آیین ها مردان کمر همدیگر را می گیرند و دور علم و نوحه خوان می چرخند و با مداح هم نوایی می کنند، زنان حاضر در محافل سینه زنی های سنتی این استان که در فاصله چند متری مردان نشسته اند، با شنیدن نوحه ها به یاد شهیدان دشت نینوا گریه و زاری می کنند.
البته به علت سکونت برخی اقوام ایرانی به ویژه اصفهانی ها و بهبهانی ها سینه زنی به شکل خطی در برخی از هیات های عزاداری کهگیلویه و بویراحمد رواج یافته است.
تعزیه خوانی
حماسی ترین آیین های عزاداری عبدالله حسین(ع) کهگیلویه و بویراحمدی ها در آیین های تعزیه جایی که بخش هایی از ظلم و ستم روا داشته شده به اهل بیت امام سوم شیعیان و یارانش بازخوانی می شود جلوه گری می کند.
آیین تعزیه خوانی سنتی نیز یکی از آئین های فاخر ماه محرم در کهگیلویه و بویراحمد است که به‌طور معمول از سال ۱۲۸۷ در میان اقوام، ایلات و مناطق عشایر نشین این خطه اجرا می‌شود.
مقتل خوانی و تعزیه خوانی در حقیقت شرح حال تاسوعا و عاشورای سال ۶۱ هجری در دشت نینوا و ذکر مصیبت‌های اهل بیت پیامبر (ص) در کربلا است.
این نوع ذکر مصیبت به‌صورت نوحه برای مردم بیان می‌شود و سوگواران برای آنچه بر امام حسین (ع) و یارانش گذشته به سوگواری و سینه زنی می‌پردازند.
گهواره حضرت علی اصغر (ع)
گهواره حضرت علی اصغر(ع) (به گویش محلی تهته) از دیگر آیین های سنتی محرم در کهگیلویه و بویراحمد است که در این محافل زنان در رثای طفل ۶ ماهه شهید دشت کربلا سوگواری می کنند.
در این آیین زنان به‌صورت دایره‌ای دور گهواره می‌نشینند و برای حضرت علی‌اصغر(ع) و شهیدان کم سن و سال عاشورا نوحه (شروه) به گویش لری خوانده و سوگواری می‌کنند و بعد از آن نیز با وصل کردن سنجاق یا گره زدن پارچه بر گهواره از طلب حاجت می‌کنند.
بانوان در روز عاشورا به شکل کاروانی یا تکی گهواره حضرت علی اصغر(ع) را بر روی سر خود می گذارند و آن را با کاروان دلسوختگان حسینی تا گلزار شهدای مناطق مختلف استان حمل می کنند.
شروه خوانی
شروه خوانی بانوان کهگیلویه و بویراحمد که بیشتر در مناطق روستایی به ویژه در موشمی زیلایی برگزار می شود یکی از سوزناک ترین آئین های زنان این دیار در رثای مظلومیت امام حسین (ع) و یاران با وفای آن حضرت است.
شروه خوانی زنان نوعی نوای غمگینانه به معنای گریستن بر مرده و بیان کارهای شایسته اوست، این نوع موسیقی آوازی با لحنی اندوه بار و سوز درونی ازسوی زنان و دختران به گویش‌های مختلف بصورت تک خوان اجرا می‌شود.
در این آئین زنان و دختران ایلی و عشایری با بستن کمربندها و شال بندهای سیاه اطراف زن نوحه خوان حلقه می‌زنند و در غم مظلومیت شهدای کربلا سوگواری می‌کنند.
در آیین های سینه زنی زنان که در برخی از روستاهای کهگیلویه و بویراحمد مرسوم است بانوان حلقه بزرگی ایجاد می کنند و یکی از زنان سالخورده وسط این حلقه گوشه های چادرش را بالا و پایین می برد و دیگر بانوان با وی هماهنگ می شوند، این آیین را در زبان لری «هوی هوی » هم می گویند.
در این آیین بانوان لباس های تیره عمدتا با رنگ های سرد می پوشند و چادرهایشان را به نشانه عزا برای عزیزان به صورت ضربدری دور گردن می بندند و گوشه آن را مثل زنجیر بالا و پایین می برند.
این مدل چادربستن در استان کهگیلویه و بویراحمد مختص مادران تازه داغدار است و وقتی پیر و جوان اینگونه چادرشان را می بندند بدان معناست که داغ حسین(ع) تازه است.
در این آیین زنان چنان از ته دل شیون می کنند و شروه می خوانند که قلب هر انسان آزاده ای را به درد می آورد و گویا فرزند جوان خود را از دست داده اند.