#
مکه مکرمه، ایرنا: هفتم بهمن 1382 برابر با 27 ژانویه 2004
شبهای مسجدالحرام را زایران خانه حضرت دوست به تلاوت کلام الله زینت
می بخشند. واژه هایی که در زیر به صف ایستاده اند، برگرفته از تاثیرات حضور
در محل قرآنی ایرانیان است.
***
شب به نیمه رسیده است . به مسجدالحرام می روم تا در برکه خورشیدی که از
مشرق چشمانش می جوشد، خود را شستشو دهم.
به جمعی از هموطنانم برمی خورم که شهرهای قنوتشان حاصلخیز است. نماز که
تمام می شود، به هم سفارش می کنند: همسفران ! برویم آنجا، آنجا آبشارهای
تجلی از کوهپایه های نیایش جاری است.
از طبقه دوم مسجدالحرام نگاهی به مرکز دایره می افکنم. قبایل جهان،
همچنان در دامنه های قله رحمت می چرخند و هر از گاهی، دست های خاکی شان را که
پر از موسیقی ستاره هاست ، به سوی دامان ترحم او دراز می کنند.
به مانند کودک جامانده از قافله، خود را به جمع می رسانم. اینجا غرفه
نیایش شب نشینان مسجدالحرام است. جماعتی که من می بینم، از آن دسته
آدمهایی هستند که نیمه شبان وقتی که تیغها به خواب رفته اند ، قلب خود را
به خنجر می زنند.
وقتی که در امواج کلام صاحب خانه گرفتار می شوم، اعجاز آسمانی چشمک
هایش را می بینم. امت آرزوهای بربادرفته و ملت های ملامت کشیده رنج ، در
ییلاق قرآن ، صاحب کلام را با فصیحترین سکوت ها صدا می زنند.
شب از نیمه گذشته است و غرفه نیایش همچنان پذیرای سپیدپوشان بلور نوش
است. من چونان مستی از پرسه در میخانه نیایش بازمی گردم در حالی که دستان
من، دخیل سبز گلدسته های نظرکرده او است.
1461 220
