اینجا کوچه امیدی پلاک ۲۱ است، هیأتی به وسعت تمام ایران!

به گزارش خبرنگار ایرنا، برای ساعت یک قرار مصاحبه دارم، تلاش می‌کنم سر موقع برسم، پیدا کردن آدرس برایم سخت است، هوا آنقدر گرم و طاقت فرساست که مرتب باید آب بنوشم.

بالاخره به کوچه امیدی می رسم، هیچ خبری نیست، کمی جلوتر که می‌روم، چند مرد جوان را می‌بینم که پیراهن سیاه به تن دارند و دیگ و چراغ از وانت خالی می‌کنند، انگار که متوجه من شده باشند، با لهجه خودشان راهنمایی‌ام‌ می‌کنند، درست است همینجاست پلاک ۲۱.

همین که به سمت خانه می‌روم یک نفر از پشت سر مرا صدا می‌زند! یک مرد با لباس نظامی از ماموران راهنمایی و رانندگی.

آقای شبیری صاحب خانه است که با همت او و همسرش این هیات راه اندازی شده است، قبل از اینکه به منزل بروم از او درباره فلسفه راه اندازی این هیات سوال می کنم.

سید پیمان شبیری متولی هیأتی است که این روزها آوازه آن به همه کشور رسیده، هیأتی که همه در آن شریک هستند.

با او درباره ماجرای راه‌اندازی این هیأت گفت و گو می کنم.

ایرنا. درباره تاریخچه این هیات بگویید، اصلا چه اتفاقی رخ داد که به این فکر افتادید؟

ماجرا به سال ۸۲ برمی‌گردد زمانی که یک سفر به کربلا داشتیم، آنجا موکب‌های عراقی را دیدیم که بسیار با محبت فعالیت می‌کردند، پس از آن به این فکر افتادیم که در زنجان هم چنین موکبی را داشته باشیم.

یک سال تلاش کردیم تا این کار به نتیجه رسید و بعد از آن کار ما شروع شد، چون خودم نظامی بودم و اکثر مسافران برای اسکان به راهنمایی و رانندگی برای گرفتن آدرس مراجعه می‌کردند، آدرس خانه خودمان را می‌دادم تا سهمی در مهمان‌داری از مهمانان امام حسین (ع) داشته باشم.

حتی در این بین از همکاران خودم هم کمک می‌گرفتم و از آنها می‌خواستم که مهمانان شهرهای دیگر را به خانه من معرفی کنند و در نتیجه امروز پس از ۲۰ سال به این جایی رسیدیم که امروز از شهرهای مختلف کشور مهمان داریم، مهمانانی که خودشان میزبان هستند و به جرات می‌توانم بگویم اگر آنها نباشند کار هیأت خوب پیش نمی‌رود.

ایرنا. هرسال چند مهمان دارید؟

مهمانان ما محدود به ایام محرم نیستند و در خانه ما همیشه به روی مهمانان باز است، یعنی در سایر ایام هم پذیرای مهمانان هستیم.

تعداد مهمانان هم سالانه شاید به ۷۰۰ یا ۸۰۰ نفر برسد البته این را هم باید بگویم که همسایه‌های ما نقش زیادی در این هیأت دارند و کمک‌شان بسیار تاثیرگذار است.

چون وقتی تعداد مهمانان زیاد می‌شوند، مجلس را زنانه- مردانه می‌کنیم و آقایان در خانه ما و خانم‌ها در خانه همسایه اسکان داده می‌شوند.

ایرنا. از اینکه همه سال مهمان دارید اذیت نمی‌شوید و اهل خانه اعتراضی به این موضوع نمی‌کنند؟

نه اصلا، ما با تمام وجود پذیرای مهمانان امام حسین (ع) هستیم، البته قبلا هم گفتم مهمانان در ۱۰ دقیقه اول مهمان هستند، پس از آن خودشان میزبان می‌شوند و در کارهای منزل کمک می‌کنند و ما طوری رفتار می‌کنیم که مهمانان احساس غربت نکنند.

شاید باورتان نشود ولی وقتی این ایام تمام شد، اعضای خانه احساس غریبی می‌کنند و برای اینکه این حس دلتنگی زیاد محسوس نباشد، به سفر اربعین می‌رویم که تنها نباشیم.

هنوز صحبتم تمام نشده است که پسر آقای شبیری از راه می‌رسد و با دو مهمان که از اهواز آمده‌اند به داخل می‌رود و صاحب خانه هم برای خوشامدگویی به استقبال آنها می‌رود و من هم به دنبال آنها.

حیات پر از بچه‌هایی است که مربی در حال آموزش دادن به آنهاست، در گوشه‌ای از حیات چند زن که مشخص است اهل زنجان نیستند، مشغول نظافت حیات هستند.

یکی از خانم‌هایی که در خانه است تا مرا می‌بیند با سینی چای و خرما و آب خنک به سمتم می‌آید تا از من پذیرایی کند، همه حیات مفروش است و ترجیح می‌دهم من هم مثل بقیه خانمها در حیات بنشینم و منتظر آمدن صاحب خانه برای مصاحبه باشم.

یک گوشه از حیات سه زن دیگر مشغول آشپزی هستند و خانم حاتم بیگی(همسر آقای شبیری) نیز با تلفن صحبت می‌کند و در حال آدرس دادن به مهمانان جدید است، از فرصت استفاده می کنم و به سراغ یکی از زنانی که در حیات حضور دارند می‌روم.

ناهید فتحی خانمی که به همراه همسرش از بندرعباس به زنجان آمده، ۶ سال است که در این هیأت حضور دارد و به گفته خودش مرخصی سالانه همسرش را فقط برای آمدن به زنجان استفاده می‌کند.

این خانم، آشپز هیأت است و هر سال کارهای مربوط به پخت و پز و برنامه پذیرایی از مهمانان را انجام می‌دهد.

خانم دیگری که در گوشه‌ دیگری از حیات ناظر بازی کودکان است از استان اصفهان به زنجان سفر کرده و به همراه پسر و دوستش برای شرکت در مراسم عزاداری زنجانی‌ها به این شهر آمده است.

یک خانم دیگر در حال جارو زدن است، از لهجه‌اش متوجه می‌شوم که اهل زنجان است و بنا به نیتی که دارد هر سال برای کمک کردن در امور هیأت به این خانه می‌آید.

یک مادر شهید نیز بین این خانم‌ها حضور دارد که به همه مهمانان خوشامدگویی می‌کند و کار رتق و فتق امور هیأت را انجام می‌دهد.

مادر و دختری که دم در دیدمشان هم از مشهد به این خانه آمده‌اند؛ به گفته خودشان قبلا قصد داشتند که در هتل اسکان پیدا کنند، اما به اصرار صاحب خانه به اینجا آمده‌اند و بسیار هم راضی هستند.

در حین اینکه با مهمانان خانه صحبت می‌کنم؛ بالاخره تلفن صاحب خانه تمام می‌شود و با لبخند به سراغم می‌آید، خانمی که به گفته خودش پس از آمدن به این خانه قدیمی منقلب شده و به شخصیت دیگری تبدیل شده است.

معصومه حاتم بیگی درباره راه اندازی این هیات می‌گوید: جان من به جان هیأت بسته است و خاک پای همه مهمانان هیأت هستم.

یعنی اینطور بگویم ما دیگر با این هیأت اخت گرفته‌ایم و آنقدر میزبانی از مهمان امام حسین (ع) برایمان جذاب و دلنشین است که اصلا دوست نداریم این ایام تمام شود.البته ما اینجا میزبان نیستم، جزیی از قطره هستیم که در درگاه امام حسین (ع) خدمت می‌کنیم، الان هم از همه شهرها مهمان داریم که در واقع خودشان صاحبت خانه و خودشان میزبان هستند. شهرکرد، قم، بندرعباس، قزوین، خوانسار و اصفهان در اینجا مهمان داریم که همه آنها در امور هیأت کمک حال ما هستند.

ما در این هیأت تعارف نداریم و هرکسی به اینجا می‌آید، بخشی از کار را به او می‌سپاریم که اتفاقا ایده جالبی در پیشبرد اهدافمان ارائه می‌دهند.

این هیأت برکت زیادی در زندگی ما دارد و من وقتی مهمانان را با آنقدر صمیمت و شکوه می‌بینم، احساس غرور می‌کنم، غرور به خاطر اینکه به بودن خوبی‌ها و آدم‌های خوب دلگرم می‌شوم که به برکت عزاداری برای امام حسین (ع) گرد هم آمده‌اند.

جمله‌اش تمام نشده مهمان بعدی از راه می‌رسد و صاحب خانه سریعا برای خوشامدگویی به سمت در ورودی می‌رود، دری که به گفته خودش همیشه و هر روز سال به روی مهمانان باز است و این داستان دلدادگی به عزاداران امام حسین (ع) همچنان ادامه دارد...

با توجه به فرارسیدن یوم العباس و زمان برگزاری عزاداری دسته های بزرگ حسینیه اعظم و زینبیه زنجان، از روز گذشته، اسکان زائران حسینی در استان آغاز شده است.

هرساله با فرارسیدن این روز، استان زنجان میزبان مشتاقان و زائران اباعبدالله حسینی است که با شور و شعف وصف ناشدنی به پایتخت شور و شعور حسینی سفر می کنند تا از دریای بیکران عشق و محبت به سید و سالار شهیدان بهره مند شوند.

تمهیدات لازم در این زمینه اندیشیده شده است و دستگاه های امدادی و خدماتی از قبیل اورژانس، هلال احمر، آتشنشانی و شهرداری آماده ارایه خدمات به مسافران، زائران و عزاداران حسینی هستند.

حسینیه اعظم زنجان از اماکن مذهبی شیعیان در جنوب شهر زنجان واقع شده است و قدمت این مکان به حدود یک قرن پیش می‌رسد.

این حسینیه توسط دو تن به نام‌های حاج میرزا محمد نقی و حاج میرزا بابایی وقف شد و همه ساله روز هشتم محرم دسته عزاداری از محل مسجد در خیابان فردوسی تا امامزاده سید ابراهیم حرکت می‌کند و در طول مسیر حرکت دسته، نذورات و احشام به صورت زنده و ذبح شده تقدیم دسته می‌شود.

روز هشتم محرم در زنجان به یوم العباس معروف است و علاوه بر مردم زنجان از استان‌های مختلف و افراد عالی‌رتبه کشوری و لشکری در این دسته عزاداری می‌کنند.

این دسته‌ عظیم، حرکت خود را از محل حسینیه‌ اعظم آغاز می‌کند و معمولا هم‌زمان با اذان مغرب به امامزاده ابراهیم می‌رسد و مراسم در آنجا پایان می‌یابد.

جمعیت حاضر در این دسته بالغ بر ۵۰۰ هزار نفر هستند و به همین دلیل، شکوه و عظمت آن شهرت جهانی دارد و هر سال حتی مسلمانان غیرایرانی نیز خود را به این مراسم می‌رسانند.