#
نوشهر ، ایرنا: 13 دی 1381 برابر با سوم ژانویه 2003
هنگامی که 21 کیلومتر به سمت جنوب غربی شهرستان نور در استان مازندران
حرکت کنیم، در دل کوه های البرز به روستایی می رسیم که"یوش" می خوانندش،
جایی که پیکر "علی اسفندیاری" ملقب به"نیمایوشیج" پدر شعر نو درخانه ای
محقر آرمیده است.
در گوشه ای از این خانه قدیمی که چندی است در حال مرمت و تبدیل به موزه
است ، سنک مزار سفیدی قرار دارد که روی آن اینگونه نوشته شده است ،"سپیده
دم 14 دیماه 1338".
فردا چهاردهم دیماه سالروز وفات علی اسفندیاری "نیما" است که 43 سال
قبل چهره در نقاب خاک کشید و جان به جان آفرین تسلیم کرد.
پیکر"نیما یوشیج" به سال 1372 طی آیین باشکوهی از ابن بابویه تهران به
خانه اجدادی او در روستای "یوش" واقع در شهرستان نور در مازندران منتقل
شد.
هر کس که اندکی با ادبیات ایران به خصوص در زمینه شعر آشنایی داشته
باشد ، بطور حتم نام "نیما یوشیج" را شنیده است.
قیل و قال و نوآوری های شعر نیما تا روزگار ما باقی است مثل خانه اش در
گوشه ای از یوش ، با این تفاوت که این خانه ، هر روز کهنه و کهنه تر می شود
اما شعر نو ، هر روز نو و نوتر.
اگرچه هنوز افرادی هستند که شاید اشعار این شاعر معاصر را نخوانده
باشند و یا ندانند "یوش" در کدام نقطه از ایران قرار دارد ، اما این امر
ذره ای از ارزش ها و خلاقیت های این شاعر نوآور و خوش ذوق مازندرانی کم
نمی کند.
امروز خانه نیما پس از بازسازی به موزه شعرنو تبدیل شده است و لوازم
شخصی این شاعر گرانقدر از جمله عینک ، میز، تفنک شکاری ، رکاب و زین اسب
نمد زیرانداز و پنج هزاربرک از دست نوشته هایش در این موزه گردآوری و در
زادگاه و منزل مسکونی وی در یوش به معرض دید علاقه مندان گذاشته شده است.
* 1447 *
