علایم بیماری هپاتیت همراه با تب،احتمال هپاتیت خودایمنی را افزایش می دهد

علایم بیماری هپاتیت همراه با تب،احتمال هپاتیت خودایمنی را افزایش می دهد # تهران بزرک ، خبرگزاری جمهوری اسلامی 22/10/83 داخلی.اجتماعی.هپاتیت.خودایمنی رییس مرکزهپاتیت تهران گفت: علایم بیماری هپاتیت همچون بی اشتهایی، ضعف، خارش، بی حالی، احساس کسالت و تیره رنک شدن ادرار همراه با تب، احتمال ابتلا به هپاتیت خود ایمنی را افزایش می دهد. دکتر سیدموید علویان روز سه شنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا مرکز استان تهران افزود: هپاتیت "اتوایمیون" یا "خودایمنی" نوعی هپاتیت است که براثر فعالیت سیستم ایمنی بدن ضد سلول های کبد ایجاد می شود. به گفته وی، این نوع هپاتیت بر عکس هپاتیت "B و C" براثر عوامل عفونی و ویروسی به وجود نمی آید و قابل سرایت نیست. این فوق تخصص دستگاه گوارش و کبد با اشاره به انواع هپاتیت خودایمنی اظهار داشت: هپاتیت خودایمنی نوع اول که در واقع شکل کلاسیک و شایع بیماری است، معمولا در زنان جوان (رده سنی 20 تا 40 سال ) دیده می شود و ممکن است به صورت حاد یا مزمن ظاهر شود. وی، علایم هپاتیت خودایمنی نوع اول را خستگی، ضعف، تغییر رنک ادرار و گاهی زردی ذکر کرد. علویان، هپاتیت خودایمنی نوع دوم را در رده سنی دو تا 14 سال و در افراد بالغ در مردها شایع تر دانست و افزود: تشخیص این نوع هپاتیت از روی علایم مشکل است. وی ادامه داد: هپاتیت خودایمنی نوع سوم اغلب در میان زنان دیده می شود.
رییس مرکز هپاتیت تهران گفت: تشخیص بیماری هپاتیت خودایمنی نیاز به انجام آزمایش های خاصی دارد که برخی از آنها شامل "ANA"، "Cell LE"، "Ab Sm Anti" و "الکتروفورز پروتئین های سرم" است. وی اضافه کرد: برای تشخیص قطعی و تعیین شدت بیماری نمونه برداری از کبد نیز توصیه می شود، زیرا گاهی در مبتلایان به هپاتیت خودایمنی، علایم خارج کبدی همچون بیماری غده تیروئید، لوزالمعده، کم خونی، کولیت زخمی و غیره نیز مشاهده می شود. علویان درباره درمان این بیماری اظهار داشت: درمان بیماری برای مهار کردن التهاب ایجاد شده در کبد است و باید از داروهای سرکوب کننده ایمنی همچون "پردنیزولون" و "آزاتیوپرین" استفاده کرد. وی گفت: مصرف این داروها با عوارضی همچون چاقی، جوش روی صورت، افزایش قند خون و پوکی استخوان همراه است، اما به هر حال باید دانست که در صورت مصرف نکردن این داروها، بیماری ممکن است فرد را از پای درآورد. این متخصص خاطرنشان کرد: در اکثر موارد مصرف صحیح و مداوم دارو به مدت حداقل سه تا پنج سال منجر به بهبود کامل فرد می شود، البته باید داروها طبق تجویز پزشک معالج مصرف شده و از قطع داروها و یا کاهش آنها بدون نظر پزشک خودداری شود. وی اضافه کرد: انجام آزمایش های دوره ای برای بررسی وضعیت بیماری پس از شروع درمان و همچنین نمونه برداری دوره ای از کبد هر یک تا دو سال برای بررسی وضعیت کبد و تصمیم درباره ادامه یا قطع درمان، ضروری است. تهرام/ت/2335/684