پوشاک معرف فرهنک و هویت ملی جوامع مختلف است
#
تهران بزرک ، خبرگزاری جمهوری اسلامی 02/11/84
داخلی.اقتصادی.پوشاک.
از: حسین اسدی
پوشاک که بشر نخستین از آن جز حفاظت بدن در برابر سرما و گرما انتظاری
نداشت، درطول تاریخ از شئون مختلف زندگی همچون اعتقادات، آداب ورسوم، سن
و جنس، طبقه اجتماعی و شرایط تاریخی اثر پذیرفت، به گونه ای که می توان
فرهنک و هنر هر کشوری را در پوشش مردم آن سرزمین جلوه گر دانست.
پوشاک بارزترین سمبل فرهنگی، قومی و ملی و معرف توانمندی های هنری و
فرهنگی یک جامعه است.
کارشناسان معتقدند: استیلای فرهنگی و سلطه پذیری در مرحله اول ازطریق
پوشاک صورت می گیرد، بطوری که تغییر پوشاک یک جامعه باعث تغییرات در
ساختار زندگی اجتماعی آن خواهد شد.
صنعت نساجی و پوشاک در جهان از موقعیت ممتازی برخودار بوده و فن آوری،
طراحی، تنوع در تولید، تنوع طلبی مصرف کنندگان ، تبلیغات، فرهنک سازی و
فروش وسیع با ارزش افزوده قابل توجه، از مزایای این صنعت است.
ارزش تجارت جهانی نساجی و پوشاک براساس آمار سال 1381 اتاق بازرگانی
356 میلیارد دلار معادل 7/5 درصد ازکل تجارت جهانی بوده است و کشورهای چین،
هنک کنک، ایتالیا، آلمان، کره جنوبی، آمریکا، فرانسه، تایلند، ترکیه و
انگلیس به ترتیب در مکان اول تا دهم صادرکنندگان پوشاک جهان قرار دارند.
سهم ایران در تجارت جهانی منسوجات حدود (05/0) درصد و از صادرات فقط
(02/0) درصد است و آنچه مسلم است با توجه به ارزش افزوده تولید پوشاک،
اشتغالزایی و ارزآوری آن ضرورت دارد در ایران به افزایش توان رقابت در
بازار جهانی پوشاک توجه ویژه شود.
براساس گزارش گمرک، ایران در 9 ماهه امسال 104 میلیون و 970 هزار دلار
پوشاک صادر کرد که نسبت به مدت مشابه سال گذشته 4/10 درصد کاهش داشته
است.
همچنین وزن پوشاک صادراتی کشور در این مدت، هشت هزارو 640 تن بوده که
در مقایسه با مشابه سال قبل 5/4 درصد کاهش نشان می دهد.
بیشترین پوشاک صادراتی کشور امسال به کشورهای عراق، آذربایجان،
افغانستان، قرقیزستان و گرجستان ارسال شد.
امسال کل صادرات محصولات نساجی و پوشاک کشور به 222 میلیون و 905 هزار
دلار رسید که نسبت به مدت مشابه سال قبل 5/8 درصد کاهش داشت.
علاوه بر تاثیرات فرهنگی واجتماعی پوشاک در جامعه، مسائل اقتصادی آن و
نقش آن در سبد مصرفی خانواده ها به عنوان یک کالای ضروری غیرقابل انکاراست.
بطوری که در زمان کاهش درآمد، خانواده ها به سمت کاهش خرید پوشاک و یا
استفاده از پوشاک ارزان قیمت با کیفیت پایین گرایش پیدا می کنند.
نکته دیگر که درخصوص صنعت پوشاک مطرح است، عدم توجه به استانداردهای
فنی، بهداشتی در واحدهای تولید داخلی و خارجی است که مورد هجوم روزافزون
واردات پوشاک خارجی نو و دست دوم قرار گرفته است.
رییس اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک تهران دراین باره به
خبرنگار ایرنا مرکز استان تهران گفت: ساماندهی و نظم پذیری در بخش تولید
و توزیع پوشاک، به شناخت واقعی بنگاه های اقتصادی فعال در تهیه، تدارک و
توزیع که بخش اعظم آن توسط واحدهای صنفی تولیدی و توزیعی انجام می شود،
نیاز دارد.
ابوالقاسم شیرازی افزود: قسمت زیادی از تولیدات، واردات وپخش پوشاک به
صورت کلی و جزیی در یک شبکه اقتصادی صنفی صورت می گیرد که این گروه جزو
جدا نشدنی ازیکدیگر هستندکه برای هماهنگی بین آنها و رسیدن به اهداف تعریف
شده، نیازمند تشکیلاتی منسجم و قوی از درون خودشان می باشند.
وی خاطرنشان کرد: ایجاد اتحادیه های همگن منجر به تداخل در نظارت،
سیاستگذاری و ساماندهی در بازار تولید و توزیع پوشاک توسط اصناف در شهر
تهران شده و باعث عدم تحقق اهداف مدنظر گردیده است.
وی فعالیت اتحادیه های همگن و موازی با اتحادیه صنف تولیدکنندگان و
فروشندگان پوشاک تهران را شامل اتحادیه صنف کشبافان، پیراهن دوزان و
پیراهن فروشان و خیاطان عنوان کرد و افزود: هم جهت بودن فعالیت این صنوف
با اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک تهران از علل نابسامانی وضعیت
تولید و توزیع پوشاک در پایتخت است.
شیرازی با اشاره به اینکه منسوجات باید دارای شناسنامه (Lable) باشد،
اظهار داشت: این امر به قدری مهم است که حتی در بسیاری از دانشگاه های
کشورهای اروپایی علائمی برای بر چسب گذاری روی لباس ها به دانشجویان آموزش
داده می شود.
وی ادامه داد: جز تعداد اندکی از تولیدات کارخانه های معروف، اکثر تولید
کنندگان پوشاک نام و نشان خاصی ندارند تا جایی که تولید لباس توسط
تولیدی های داخلی و نصب برچسب خارجی روی آن به یک عرف رایج در تولید پوشاک
تبدیل شده است.
وی خاطرنشان کرد: این درحالی است که در گذشته نه چندان دور از تولید
پنبه، پشم و سایر الیاف طبیعی تا تولید نخ، پارچه، لباس و حتی عرضه آن به
بازارهای خارجی، توسط تجار ایرانی با حفظ اعتبار تولید در داخل کشورانجام
می گرفت.
رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک تهران گفت: عدم توجه
لباس دوزان ایرانی به طرح، رنک و مد و همچنین نبود شناسنامه روی جنس، عدم
رعایت استانداردهای پوشاک در بسیاری از تولیدی های ایرانی و سر درگمی
خریداران و سطح پایین درآمد مردم موجب شده واردات این کالا افزایش یابد.
وی تصریح کرد: بیشتر بازار مصرف از طریق پوشاک وارداتی بویژه پوشاک
چینی انباشته شده، که همین مسئله موجب رکود و کساد بازار تولید داخلی شده
است.
وی فرسودگی ماشین آلات نساجی کشور، عدم اتخاذ سیاست های مالی، تجاری
مناسب، مرغوب نبودن بخش عمده پوشاک داخلی، مشکلات کارگری، قوانین مالیات و
بیمه، مشکلات تهیه مواد اولیه مرغوب و نداشتن جایگاه مد و طراحی را از
عواملی دانست که باعث پایین آمدن قدرت رقابت صنعت نساجی و پوشاک کشور در
مقایسه با کشورهای دیگر شده است.
شیرازی گفت: اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان تهران متشکل از 12 هزار
فروشنده و پنج هزار تولیدکننده است.
به گفته وی اتحادیه خیاطان با چهار هزار واحد که وظیفه اصلی آنهاتولید
پوشاک و دوزندگی است، اتحادیه پیراهن دوز و پیراهن فروش با یک هزار و 500
عضو و اتحادیه کشباف با دو هزار واحدتولیدی و سه هزار واحد فروشندگی، سبب
ایجاد تداخل صنفی و معضلات زیادی بااتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک
تهران شده است.
شیرازی گفت: برای رفع مشکلات موجود در بخش پوشاک کشور باید سطح طراحی
پوشاک، کیفیت، مدل، مد و خلاقیت در تولید، دوخت و بافت و همچنین تکنولوژی
مدرن را ارتقا داد.
وی اظهار داشت: تولیدکنندگان داخلی باید با در نظر گرفتن سلایق مصرف
کنندگان که از گروه هاو طبقات مختلف اجتماعی هستند، اقدام به تولید محصولات
مختلف نمایند و با ایجاد ارتباط با تولیدکنندگان جهانی از تخصص و تجارب
آنان بهره ببرند.
شیرازی خاطرنشان کرد: رعایت استانداردهای بهداشتی تولید پوشاک مثل
استفاده از الیاف و پارچه های مناسب، استانداردهاورعایت حقوق مصرف کنندگان ،
تولید وتوزیع، نصب برچسب، معرفی کالا یاشناسنامه و غیره توسط تولیدکنندگان
داخلی موجب می شود تا پوشاک وارداتی کم کم مطلوبیت خود را در میان مردم از
دست دهد و مردم بیشتر از تولیدات داخلی استقبال کنند.
وی افزود: از آنجا که دولت ها با توجه به ابزارهای اقتصادی، سیاسی،
فرهنگی و اجتماعی می توانند بر بخش های اقتصادی کشور تاثیرگذار باشند، بنا
بر این با اعمال سیاست های مناسب می توان بخش عمده ای از مشکلات موجود ازنظر
تولید و صادرات را مرتفع ساخت، بخصوص صنعت پوشاک که حلقه تکمیل کننده
تولیدات صنایع نساجی محسوب می شود.
شیرازی ادامه داد: برای افزایش رقابت پذیری پوشاک داخلی با پوشاک خارجی
باید کاستی های مربوط به دانش فنی و مهارت های مدیریتی، مد، طراحی و
بازاریابی در کشور برطرف شود تا تولیدکنندگان توجه خود را به فاکتورهای
اساسی معطوف نمایند.
وی زمینه ایجاد انسجام در واحدهای تولیدی و توزیعی را ازمیان برداشتن
فاصله میان تولید و توزیع دانست وگفت: اگراین فاصله برداشته شود ویکپارچگی
در عملکرد واحدهای تولیدی و توزیعی ایجاد شود، می توان توان رقابت تولید
کنندگان داخلی را نسبت به تولیدکننده خارجی افزایش داد.
شیرازی، نقش حمایت دولت از تولید و توزیع را اساسی ترین عنصر در زمینه
ارتقای سطح پوشاک تولیدی در کشور عنوان کرد.
وی افزود: این حمایت ها می تواند به شکل کاهش عوارض، مالیات، بیمه و
تسهیل قوانین مرتبط با فعالیت واحدهای صنفی نظیر قانون کار، جلوگیری از
قاچاق و دلالی های اقتصادی از اهمیت ویژه برخوردار باشد.
تهرام/ک/2328/588/684
