فرهنگ هواداری ورزشی ، سرگردان میان هواداران
...........................................
خبرگزاری جمهوری اسلامی 25/07/1390
ورزش.تربیت بدنی.ورزش.فرهنگ
سمنان - صدای تشویق یک لحظه قطع نمی شود و هرگروه نام تیم مورد علاقه شان را
فریاد می زنند، حتی وقتی بازی تمام می شود باز هم صدای کل کلشان می آید، همه
این سر و صداها یک خرده فرهنگ را در دنیای ورزش ساخته است، فرهنگ هواداری.
در دنیای روان شناسی مطالعات زیادی در مورد علت طرفداری افراد از تیم های
ورزشی انجام شده است، روان شناسان طرفداری های ورزشی را به نیاز انسان به
هویت، اعتماد به نفس، غرور، لزوم ابراز احساسات و اثبات وفاداری مربوط می
دانند.
درست است که ورزشهای کشتی،فوتبال ، والیبال و بسکتبال ورزشهای پر طرفدار
در ایران هستند و زمان رویارویی تیم ملی کشورمان با سایر تیم ها صدای تشویق
تماشاگران یک ثانیه هم قطع نمی شود اما باید قبول کرد که اصول هواداری ورزشی
در ایران بیشتر در ورزش فوتبال تجلی یافته است.
شاید اگر بگویم این گزارش را با مصاحبه با بانویی 55 ساله شروع می کنم
کمی عجیب باشد، خانم ها را نه به ورزشگاه راه می دهند و نه سن این خانم می
خورد که طرفدار این تیم و آن تیم باشد ولی درد دل او شاید صحبت بیشتر والدین
باشد.
"مرتب دعا می کنم خدای ناکرده تیم مورد علاقه پسرم نبازد چون تا مدتی
افسرده است، در شب نشینی های خانوادگی خدا خدا می کنم کسی طرفدار تیم مقابل
پسرم نباشد چون اگر کل کل و کری خواندن ها شروع شود صدای همه در می آید".
این افراطی گری در طرفداری از یک تیم، بخشی از خرده فرهنگ هواداری ورزشی
است، تعصبی که باعث می شود هوادار خود را در جمع حس کند و از این حضور در جمع
لذت ببرد به عنوان مثال اگر دقت کنید وقتی از یک طرفدار متعصب سوال می شود
نتیجه بازی چه شد؟ می گوید: "بردیم" یا "باختیم" ، یعنی با به کار بردن فعل
جمع خودش را عضوی از این مجموعه فوتبال می داند و به این ترتیب هوادار بودن
قسمتی از هویت طرفداران تیم های ورزشی می شود.
"حسام کرامتی" طرفدار دو آتشه استقلال است طوریکه حتی موقع مصاحبه درباره
هواداری، کری خواندن درباره حریف قرمز پوشش را فراموش نمی کند، با این همه او
معتقد است: طرفداری سرسختانه از یک تیم باعث می شود وقتی تیم مورد حمایتت
ببازد برای حفظ آبرو آسمان ریسمان ببافی و دقیقا مانند یک ورشکسته تا مدتی که
آب ها از آسیاب بیفتد خودت را قایم کنی، در حالیکه نه برد آن تیم برایت سود
دارد و نه باخت آن.
"محمد مهدی شاکریان" دوست صمیمی حسام و طرفدار پرسپولیس است، او هم می
گوید: برای افرادی که ورزش شغل آنهاست، ورزشکاری یک صنعت درآمدزا است، اما
برای تماشاچیان، ورزش بیشتر جنبه تفریحی و گذران اوقات فراغت را دارد با این
حال در سال های اخیر خصوصا در ورزش فوتبال این تفریح به نوعی به ابزار سایش
روح تماشاچیان مبدل شده است.
"ابوالقاسم صمیمی" آسیب شناس اجتماعی هم خرده فرهنگ هواداری امروز را
خصوصا در ورزش فوتبال، حرکت خزنده ای حاکی از حاکمیت فرهنگی جهل آلود می
داند و می افزاید: متاسفانه این خرده فرهنگ به جای اینکه عامل شکوفایی ورزش
و شادابی هواداران شود در بسیاری اوقات زمینه ساز هیجان های کاذب، خشم،
خشونت، تفکر گریزی و در نتیجه اتلاف وقت هواداران می شود، مسائلی که بارها
پس از باخت پرسپولیس و استقلال از هم یا از سایر تیم ها شاهد آن هستیم.
در مقابل این اظهارنظر "رضا طالبی" کارشناس ورزشی نمونه ای از جنبه های
مثبت خرده فرهنگ هواداری را ورود تیم های شهرستانی به لیگ برتر فوتبال
ایران عنوان کرد و گفت: امروز کمتر اصفهانی را پیدا می کنید که در پاسخ به
سوال "طرفدار کدام تیم هستی؟" بگوید استقلال یا پرسپولیس، در تبریز هم تیم
تراکتورسازی در هر شرایطی چه ببرد چه ببازد انتخاب اول و آخر هواداران
فوتبال دوست است، این نوع طرفداری فرهنگ نوینی را در حمایت از تیم به فوتبال
کشور معرفی کرده است.
"بهمن بختیاری" کارشناس رسانه هم با بیان اینکه کل کل‌های رسانه‌ای همواره یکی
از عوامل جذب تماشاگر است گفت : حتی تیتر روزنامه ای که می گوید: "این بازی سه
امتیاز بیشتر ندارد" مانع از این نمی شود که هوادار برای تشویق تیم مورد علاقه
اش به ورزشگاه نیاید بنابر این مدیران رسانه بخصوص صدا و سیما که بیشترین
عایدی را از پخش مسابقات فوتبال به عنوان پر طرفدار ترین ورزش در اختیار
دارند باید برای هدایت خرده فرهنگ هواداری همت بگمارند.
بختیاری، برنامه نود را یکی از گزینه های آموزشی برای هدایت خرده فرهنگ
هواداری عنوان کرد و گفت: این برنامه بینندگان بسیاری دارد که بیشتر آنها
طرفداران و هواداران تیم ها هستند بنابر این ارائه نکات آموزشی در مورد
تفاوت هوادار متعصب و هوادار معقول و حتی آموزش در مورد نحوه تماشای بازی
درورزشگاه و جلوگیری از تماشاگرنما شدن می تواند به ارتقای خرده فرهنگ هواداری
در ایران کمک کند.ک/4
7340/599/608/506
