درد دلهای بافندگان فرش کرمانشاه را می توان در نقش بسته های قالی خواند

درد دلهای بافندگان فرش کرمانشاه را می توان در نقش بسته های قالی خواند ....................................................................
کرمانشاه ، خبرگزاری جمهوری اسلامی 24/02/87 داخلی.اجتماعی.فرش.
گزارش از : ناهید امیری ما دردهای دل خویش را با انگشتان پینه بسته و رنج دیده در تار و پود قالی گره می زنیم، هنرمندان و هنردوستان حرفهای دل ما را در نقش بسته های قالی به راحتی می خوانند و می بینند.
در دیار غربت هنردوستی می گفت: من می توانم بگویم این نقش بسته های روی فرش متعلق به کدام منطقه ایران است ؟ آیا بافنده اش پیر است یا جوان ؟ از زندگیش راضی بوده یا نه ؟ به راستی تا چه اندازه از نقش بسته های ما در پهنه ی زیبای زندگی قالی ایران خوانده یا شنیده اید؟! هر کدام حکایتی زیبا و شنیدنی دارد و گاها همراه با رنج و درد که خواننده و بیننده را می گریاند. آری من بافنده ی فرشم ! در زیر زمینی نمور و تاریک زیر لامپ کم مصرف به ترس از زیادی پول برق قالی می بافم تا نان خود و سه دختر یتیمم را درآورم، نمی خواستم به کسی زحمتی بدهم.
از بخت بدم دار قالی شکست، آه از نهادم برآمد."خدایاچه کنم ؟! " دست به کمر با پاهای خسته از پله های زیرزمین به بیرون آمدم، به خیری برخورد کردم نمی دانم چطور شد از حالم جویا شد.
بی اختیار رنجم را با او در میان گذاشتم، او مرا به تعاونی فرش روستایی دعوت کرد، برایم دار قالی فراهم و وامی دست و پا کردند، بعد از گرفتن جواز از سازمان بازرگانی، برای بیمه شدن به اداره تامین اجتماعی معرفی شدم.
وقتی بیمه چی ها شناسنامه ام را دیدند، گفتند: " سنت از 50 سال گذشته " دوباره آه از نهادم برآمد، به خانه بازگشتم و دردهای دلم را دوباره بر تاروپود قالی گره زدم.
فرش دستباف که نقشهای زیبایش چشم هر بیننده ای را خیره می کند و زینت بخش خانه های متمکنین و بی رنجان است، صدها حکایت در تنیدن و بافتن دارد.
از قبل قالی خیلی ها به نان و نوا رسیدند، کاخها ساخته و پز هنر و هنرمندی داده اند به غیر از بافنده محروم، که بسان پروانه بر گرد شمع سوخت و آوایی سر نداد.
آری فرش دستباف نماد ملی و فرهنگی ایرانیان است که به لحاظ اقتصادی و ارزآوری حائز اهمیت است و از بعد اجتماعی و اشتغالزایی هم افراد بسیاری را به خود جلب کرده است.
اما بافنده و تولیدکننده فرش که رکن اصلی این هنر می باشد بخوبی مورد توجه قرار نگرفته و تا زمانی که چنین باشد، صنعت فرش دستباف احیا نخواهد شد.
از قدیم الایام پیشکسوتان فرش را به نام " سفره مرتضی علی " می نامیدند، ولی بی عدالتی شد، بعضی ها که زورشان بیشتر بود، سهم کم زوران را که همان بافندگان بودند خوردند و اینگونه شد که برکتش هم بریده شد! در استان کرمانشاه حدود 22 هزار بافنده فرش وجود دارد که سالانه طبق آمار سال گذشته بین 28 تا 32 هزار مترمربع به ارزش حدود یکصد میلیارد ریال فرش تولید می کنند.
از میزان صادرات استان مسوولان آماری ارایه ندادند، اما یکی از صادر- کنندگان فرش استان می گوید، سالانه معادل یک پنجم ارزش ریالی فرشهای تولیدی از استان به خارج از کشور صادر می شود.
"قدرت الله احمدی" یکی از تولیدکنندگان فرش دستباف در کرمانشاه است که 40 سال سابقه فعالیت در امر فرشبافی دارد.
وی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا عمده ترین مشکلات فرش استان را روانه شدن پشمهای خوب کرمانشاهی به شهرهای دیگر به علت عدم وجود و تعطیلی کارخانجات ریسندگی و بافندگی می داند.
این بافنده باتجربه، پراکندگی و بی اطلاعی بافندگان از بازار روز و عدم نظارت کافی و کارشناسانه بر تولیدات استان را (توجه به سلیقه مصرف کننده و نیازهای بازار جهانی ) از دیگر مشکلات بافندگان فرش در استان می داند.
احمدی، نبود ابزار سالم و پیشرفته و عدم مکانهای مناسب جهت فرشبافی را بر موارد فوق می افزاید و می گوید: صنعت فرش دستباف نیاز به تقویت و حمایت دارد.
این تولیدکننده نمونه فرش استان کرمانشاه، گفت: جهت ارتقاء صنعت فرش در ایران و استان، مسولان باید مبتکران را به ساخت دارقالی " تنوماتیکی " تشویق کنند.
وی معتقد است ساخت این دار قالی در تقلیل قیمت تمام شده، ارتقاء کیفیت و حفظ سلامت بافنده تاثیر بسزایی دارد.
وی گفت: چون ساخت این دار قالی مستلزم هزینه بالا است که از عهده تولید کنندگان و بافندگان خارج است باید مسوولان حمایت کنند و سرمایه گذاری ساخت این نوع دارهای قالی را تامین کنند.
احمدی، استفاده از رنگهای گیاهی طبیعی، حمایت از کارگاه های متمرکز و نیمه متمرکز، ایجاد بانک اطلاعات از فرش استان، شناسایی فارغ التحصیلان، ایجاد ارتباط بین بافندگان فرش و ایجاد مرکز فروش منحصربه فرشهای دستباف کرمانشاه در مرکز شهر را از عمده راهکارهای رهایی از مشکل فرش استان می داند.
7452/567 شماره 380 ساعت 18:55 تمام