علي اكبر، محمدي ديگر

امشب به یمن آمدنت تمام آینه‏ها قد می‏كشند. ابرها همه باران می‏شوند تا بی‏واسطه گونه‏های بهشتی‏ات را ببوسند.

با آمدنت، عشق به مهمانی خانه‏های فراموش شده می‏رود و سقف خانه‏ها ستاره‏پوش می‏شوند.

نگاه تقویم‏ها در یازدهمین روز شعبان پر از بهار می‏شود و كتاب خاطرات دنیا، بوستانی می‏شود عطرافشان.

همه نام تو را می‏دانند. همه تو را می‏شناسند. تو فرزند حسینی ، تو از تبار قافله عشقی.

تو شبیه‏ترین غنچه‏ها به بهاری، تو شبیه‏ترین شكوفه‏ها به پیامبری صلی‏الله‏علیه‏و‏آله . بی‏جهت تو را ای علی اكبر (ص) پیامبر دوباره ‏ ننامیده‏اند.

نام تو در خون همه گلبرگ‏های زیبا جریان دارد. همه عطرها از مهربانی تو سرچشمه می‏گیرند ، نارنج‏ها، ابرها، بادها و گنجشك‏ها...

گنجایش هستی از این بیش نیست و این همه از نام توست در مدینه. به رنگ همیشه می‏آید تا گام‏های جوان امّا جامانده را به خدا بكشاند و دست‏های پر تحرّك امّا درمانده را به دامان سبزنیایش برساند.

... تا رعناییِ خویش را به پای برترین محبّت نهد و شكفتگی خویش را فدای والاترین عشق نماید.

تو آمده ای تا پا در ركاب پدر، فضای بسته شب را به مذلت بیفكنی، تا تشعشعی دلنواز وزیدن بگیرد.

آمده ای تا ندای سبز عرفان را در شریان‏های زیست بپراكنی و رگه‏های شفاف قرآن را حتّی از سكوتت هم بشنویم.

حُسن یوسف در مقابل توفان زیبایی‏ تو، پیراهن درید و شاهدان عالم قرب، از شكوه وجودت، پای در گل ماندند و خوبرویان دل بُرده از جهان، انگشت حیرت خویش را به بهای ترنج بریدند.

تو كوثرنشان حیدری‏نسبی هستی كه در جمال لم یزلی‏ات، آیینه‏داری پیامبر اكرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله را می‏كنی.

پشت این آیینه هزار جلوه، وجود صیقل یافته‏ای است كه بیش از همه، بر حقیقت پنهان محمدی صلی‏الله‏علیه‏و‏آله نزدیك است.ك/4

8122/1744/