مراسم پنجاه و یكمین سال رحلت «شیخ رجبعلی خیاط» برگزار می‌شود

در این مراسم كه با حضور خانواده و جمعی از شاگردان شیخ رجبعلی خیاط و آیت‌الله محمد محمدی ری شهری نویسنده كتاب «كیمیای محبت» در سالن آمفی‌تئاتر فرهنگ سرای اندیشه برگزار می‌شود، ابعاد شخصیتی و همچنین رهنمودهای این عارف بزرگ در زمان حیات مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

براساس این گزارش ویژه برنامه «از هبوط تا ملكوت» هم‌زمان با پنجاه و یكمین سالروز درگذشت شیخ رجبعلی خیاط (نكوگویان) روزهای دوشنبه 20 شهریور ساعت 16 در فرهنگ‌سرای اندیشه، سه شنبه 21 شهریور ساعت 18 و 30دقیقه در مسجد مقدس جمكران و چهارشنبه 22 شهریور ساعت 16 در آرامگاه ابن‌بابویه برگزار می‌شود.

ستاد مردمی بزرگداشت مقام شیخ رجبعلی خیاط (نكوگویان ) در پیامی از عموم مردم در ویژه برنامه «از هبوط تا ملكوت» دعوت به عمل آورده است.

در بخشی از این پیام آمده است: «بیش از 5 دهه از رحلت عارف نامی و صاحب‌دل شیرین سخن، شیخ رجبعلی(ره) خیاط زمان می‌گذرد و هنوز ارشادات و هشدارهای آن پیر روشن ضمیر با تلاش تعداد معدودی از شاگردان او سینه به سینه به گوش جان مؤمنان و سالكان طریق قربت إلی الله جامعه ولایی و ایمانی ایران تزریق می‌شود و گوش‌ها و جان‌ها را نوازش می‌كند؛ اینك ضمن گرامیداشت نام و یاد این عارف برجسته از عموم مردم برای شركت در این برنامه دعوت به عمل می‌آید».

براساس این گزارش، شیخ رجبعلی نكوگویان (ره) كه سال‌ها به دلیل اشتغال به دوزندگی به خیاط شهرت یافته بود، در سال 1262 هجری شمسی در تهران دیده به جهان گشود، پدرش مشهدی باقر پیشه‌ور بود و سایه پرمهرش دوازده سال همراه رجبعلی بود، با مرگ پدر، رجبعلی دوازده ساله كه از برادر و خواهر تنی بی‌بهره بود، در غربتی سنگین و جانكاه گرفتار شد.

سال‌های كودكی و نوجوانی را به فراگیری خواندن و نوشتن پرداخت و پس از آن برای گذراندن زندگی به كار خیاطی روی آورد، نوجوانی بیش نبود كه به شوق شنیدن مواعظ و پندهای انسان‌ساز اخلاقی، در حرم حضرت عبدالعظیم(ع) و مساجد شهر، پای منبر خطیبان می‌نشست و خمیره درون خویش را با نوشیدن آیات قرآن و روایات معصومان (ع) شكل می‌بخشید.

تنهایی، تفكر و خودسازی از او شخصیتی ساخت كه توانست در پرتلاطم‌ترین سال‌های آغاز جوانی، قهرمانان بهترین حركت زندگی خود را كه در تمام سالیان عمر پر بركتش نقش داشت، آشكار سازد.

او كه از تأثیر سخن واعظان و بیش از همه سخنان میرزا محمد تقی بافقی و مرحوم آیت‌الله میرزا مهدی اصفهانی(ره) نفس آدمی را كینه‌توزترین دشمن انسان می‌دانست، پیوسته می‌كوشید كه با لگام زدن بر نفس خویش، دشمن توانای وجود خود را از سركشی و طغیانگری باز دارد.

چنین بود كه وقتی گوشه‌ای از دنیا در چهره زیبارویی پرفریب و افسون و سرشار از نیرنگ به او روی آورد، چشم از آن فرو بست و رخ برتافت، همین پایداری جوان خیاط در برابر خودنمایی‌های افسون‌گرانه دنیا بود كه روزنه‌های پر درخشش جهان معنی را بر روی او گشود و از همین زمان بود كه لطف و محبت جاودان الهی بر وجود او پرتو افكند.

جناب شیخ، با همان صفای باطن و صمیمیت دوست داشتنی، خود به چنان باور و ایمانی رسید كه تا دم مرگ لحظه‌ای از دعا و مناجات به درگاه الهی غافل نبود، سرانجام، پس از هفتاد و نه سال بندگی و عبادت خداوند در این دنیای گذرا، در شهریور 1340 هجری شمسی، مرغ وجود شیخ از قفس پر می‌كشد و شیخ به جوار حق می‌پیوندد.

687/699