به گزارش ایرنا، وی كه به علت اشتغال به دوزندگی به خیاط شهرت یافته بود در سال 1262 هجری شمسی در تهران دیده به جهان گشود.
وی نوجوانی بیش نبود كه به شوق شنیدن مواعظ و پندهای انسان‌ساز اخلاقی، در حرم حضرت عبدالعظیم(ع) و مساجد شهر، پای منبر خطیبان می‌نشست و خمیره درون خویش را با حلاوت آیات قرآن و روایات معصومان (ع) شكل می‌بخشید.
او كه از تأثیر سخن واعظان و بیش از همه سخنان میرزا محمد تقی بافقی و مرحوم آیت‌الله میرزا مهدی اصفهانی(ره) نفس آدمی را كینه‌توزترین دشمن انسان می‌دانست، پیوسته می‌كوشید با لگام زدن بر نفس خویش، دشمن توانای وجود خود را از سركشی و طغیانگری باز دارد.
شیخ رجبعلی خیاط به چنان باور و ایمانی رسید كه تا لحظه وفات لحظه‌ای از دعا و مناجات به درگاه الهی غافل نبود؛ سرانجام پس از 79سال بندگی و عبادت شهریور 1340 هجری شمسی به جوار حق پیوست.
به گزارش ایرنا به همین مناسبت عصر روز گذشته ( دوشنبه) مراسمی در گرامیداشت یادوخاطر شیخ رجبعلی خیاط با عنوان ' از هبوط تا ملكوت' در فرهنگسرای اندیشه تهران برگزار شد.
آیت الله ' محمد محمدی ری شهری' رئیس موسسه علمی فرهنگی دارالحدیث در این مراسم با تشریح ویژگی های بارز شیخ رجبعلی خیاط گفت: اخلاص و معرفت شیخ را به مقامات معرفتی و معنوی رسانده بود.
نویسنده كتاب 'كیمیای محبت' در ادامه با بیان اینكه حاج رجبعلی خیاط در جوانی ترك گناه كرد و خداوند او را به مقام معرفت رساند، افزود: شیخ از راه تعبد، اخلاص، محبت خدا و مخالفت با نفس به این مقام دست یافت.
'حجت الاسلام علی معلی' مدیر سابق كیهان فرهنگی نیز در این نشست درباره ابعاد شخصیتی فرهنگی و علمی شیخ رجبعلی نكوگویان سخن گفت و اظهار كرد: بسیاری از افراد به ویژه استادان حوزوی انتقاد می‌كردند كه چرا افرادی كه تحصیلات بالای دانشگاهی دارند در جلسات این عالم كه تحصیل رسمی نداشته شركت می‌كردند اما ایشان بسیاری از استادان برجسته كشور همچون 'دكتر عبدالعلی نكوگویان'،'دكتر غلامعلی نكوگویان'،'علی مدرسی' و 'استاد روشن' را تربیت كرد.
'حسین شایسته' شاگرد شیخ رجبعلی خیاط نیز گفت: خداوند در هر عصری یكی از بندگان خود را برمی‌گزیند كه نمونه‌ای برای بندگان باشد و شیخ رجبعلی دارای چنین شخصیتی بود.
'امیر خوراكیان' رئیس سازمان فرهنگی -هنری شهرداری تهران نیز گفت:معرفی بزرگان مذهبی ازجمله اولویت های ماست.
تهرانم/687/699/7245
شيخ رجبعلي نكوگويان مشهور به خياط از بزرگان وعارفان بنام زمان بود كه مراحل سير و سلوك را از كودكي طي كرد و توانست به مدارج بالاي معنوي برسد.
