به گزارش ایرنا، ملت مبارز الجزایر كه اكنون نیز روحیه ضد استعماری و ضد استكباری خود را حفظ كرده است و همواره از ملت های مظلوم همچون فلسطین حمایت می كند طی این سالها همواره و به رغم افت و خیزها در اوضاع سیاسی كشور همچنان با راه شهیدان خود زیسته است و اكنون نیز صادقانه مجاهدان و شهیدان خود را عزیز می دارد.
اولین روز ماه نوامبر 1954 است و 124 سال از استعمار فرانسه در الجزایر می گذرد و پاریس نشینان مغرور از برگزاری جشن صدمین سال تولد 'الجزایر فرانسوی' حتی تصور آن را هم نمی كنند كه هفت سال دیگر مجبور به ترك این سرزمین و بازگرداندن استقلال آن خواهند شد.
ملت مسلمان الجزایر با مبارزات خود در طول این سال ها نشان داد كه تنها خاكش و نه اراده و ایمانش به اشغال استعمارگران درآمده است.
22 مجاهد انقلابی الجزایر درنشست اول نوامبر 1954 میلادی ( سال 1333) به اشغالگران فرانسوی نشان دادند كه این همه سال استعمار، گذشت چندین نسل و كشتار فراوان، برای به زانو درآوردن ایمان و هویت یك ملت، كافی نبوده است.
این مجاهدان الجزایری كه بعدها همگی از مردان بزرگ انقلاب و الجزایر مستقل شدند، نقطه عطفی در تاریخ الجزایر و منطقه ایجاد كردند و سرنوشت ملت الجزایر و حتی دولت های فرانسه را تغییر دادند.
مردان اول نوامبر با اعلام علنی آغاز جنگ مسلحانه با استعمار به جای مبارزات پراكنده كه به راحتی سركوب می شد، این شیوه را به عنوان تنها راه باقیمانده برای مقابله با استعمار در پیش گرفتند.
'دیدوش مراد'، 'رابح بیطاط'، 'قرین بلقاسم'، 'العربی بن مهیدی' ، 'مصطفی بن بولعید'، 'محمد بوضیاف'، 'باجی مختار' ، 'بن عبدالمالك رمضان' و 'زیغود یوسف' از جمله این مردان بودند.
این افراد در بیانیه ای كه مفاد آن هنوز با گذشت بیش از نیم قرن به عنوان اصول ملی و انقلابی الجزایر مورد احترام مردم این كشور است، به استعمارگران فرانسوی اعلان جنگ كردند.
جنگی با هدف بازستانی آزادی و استقلال الجزایر از استعمار چكمه پوشان فرانسوی.
تأكید بر ریشه ها و اصول اسلامی، عربی و ملی الجزایر و عزم راسخ برای دفاع از آن در برابر سیاست های استعماری فرانسه، روح حاكم بر این بیانیه بود كه همچنان زینت بخش دیوار خانه ها و اداره ها در الجزایر است.
امری كه بی تردید چندان خوشایند دولت امروز فرانسه كه هنوز در سكوت خبری رسانه های غربی از بسیاری از فرصتهای اقتصادی این مستعمره سابق بهره و نصیب می برد، نیست.
از آن زمان تا روز استقلال یعنی پنجم ژوئیه سال 1962، ملتی كه تنها 10میلیون نفر بود بیش از یك میلیون شهید تقدیم آزادی و استقلال خود كردند تا ركوردی بزرگ در تاریخ مقاومت ملت ها به ثبت برسانند.
'عبدالعزیز بوتفلیقه' رییس جمهوری الجزایر نیز كه از مجاهدان دوران مبارزه با استعمار فرانسه بود و در بین مردم این كشور از جایگاه خوبی برخوردار است، تا كنون در دو دوره ریاست جمهوری خود از سال 1999 توانسته است چهره امنیتی، سیاسی و اقتصادی كشور را به كلی تغییر دهد و بسیاری از بحران های گذشته ناشی از خشونت های دهه 90 را پشت سر بگذارد.
آنچه از فضای امروز الجزایر بر می آید این است كه مردم این كشور به پشتوانه سیاست های اصلاحی رییس جمهوری 75 ساله خود، آینده ای سرشار از پیشرفت و توسعه، توام با آزادی های سیاسی و اجتماعی و نفی بازگشت استعمارگران به این كشور را به انتظار نشسته و به آن آمید بسته اند.
این درحالیست كه فرانسه با سیاست های استعماری نوین خود همچنان در صدد حضور بیشتر در الجزایر و عادی سازی روابط با این كشور است.
'فرانسوا اولاند' رییس جمهور فرانسه پیشتر گفته بود كه باید صفحه جدیدی در روابط پاریس الجزیره گشوده شود و تاریخ گذشته میان دو كشور نباید مانع از گسترش روابط باشد و قرار است وی تا پایان سال جاری میلادی به الجزایر سفر كند كه این اولین سفر عالی ترین مقام فرانسوی به الجزایر پس از سال ها خواهد بود. مردم الجزایر خواستار اعتراف رسمی دولت فرانسه به جنایات سربازان این كشور در سال های استعمار در الجزایر هستند.
امروز پنجشنبه مصادف با اول نوامبر در الجزایر تعطیل رسمی است و شبكه های تلویزیونی و رادیویی این كشور نیز با پخش تصاویر و سرودهای حماسی یاد و خاطره این روزها را برای مردم الجزایر یادآور می شوند.
مردم و نهادهای دولتی نیز با آذین بندی خیابان ها و میادین این روز را گرامی می دارند.
اول نوامبر سال 1954میلادی روز آغاز مبارزه با استعمار فرانسه و پنجم ژوئیه 1962 میلادی (سال 1341) روز بازیابی استقلال الجزایر، هر دو به عنوان روزهای ملی الجزایر به شمار می روند و جایگاه ویژه ای در نزد دولت و ملت این كشور دارند.
خاورم.** 1200**1565
الجزيره – ملت الجزاير ماه نوامبر را سرآغاز تعيين سرنوشت كشور خود مي داند چرا كه در آن مبارزاتي را آغاز كرد هر چند پرهزينه و سراسر رنج، اما يادآور افق رهايي از 124 سال استعمار نظامي فرانسه است.
