حضور تكراري در توليدات تلويزيوني و افول دوران بازيگري آتيلا پسياني

'محسن سلیمانی فاخر' روز جمعه در یادداشتی كه در اختیار ایرنا قرار داد، در این باره آورده است: ضرب المثلی است كه می گوید هر كسی احترام خود را در دست خویش دارد، الهام از این مثل حكایت بازی‌های دنباله‌دار، بی رمق، تكراری و بی هیچ انگیزه متعالی در نقش‌های

ناگزینش شده آتیلا پسیانی است.

امروزه هر سریالی را كه آنونس‌های آن از تلویزیون پخش می شود، سازندگان آن برای رخ كشیدن بازیگرانش از پلان‌های متفاوت پسیانی استفاده می‌كنند و جالب آنكه در تمام این نماها او از فیگورتیو، حس‌ها و گریم‌های یكسان استفاده می‌كند.

با این كارگردان‌هایی كه او چنین هنرنمایی می‌كند، نمی‌توان توقع داشت كه او به راحتی خود را در مقابل خواسته‌های این فیلمسازان رها كند چرا كه او خود را صاحب شناخت و فهم و درك در عرصه كارگردانی می‌داند و البته این هم به حق است اما فیلمسازان جوان نمی توانند تمكین كامل او را در بازی گرفتن از وی در ذهن خود بپندارند.

به نظر می‌رسد پسیانی دیگر نگاه رو به تكاملی در پرونده خود ندارد و برای انتخاب فیلمنامه‌ها

، نه سختی به خود می‌دهد و نه دل كسی را می‌شكند و پر كاری و فعالیت و ابعاد مالی برای این بازیگر توانمند ملاك عمل شده است.

پسیانی بازیگری است كه در بازی‌های خود و در فیلم‌های بزرگانی از جمله ابراهیم حاتمی كیا، بهرام بیضایی و بهروز افخمی مخاطبانش را متوقع كرده است و حتی با این همه بازی‌های یكدست باز هم تماشاگر منتظر رو شدن برگ برنده از سوی اوست زیرا وقتی او بخواهد و در كنار كارگردان كاربلدی قرار گیرد بازی ماندنی در اذهان ثبت می‌كند.

باید آسیب شناسی صورت گیرد كه معلوم شود پسیانی‌ها، فروتن‌ها و ... چرا در ذهن مخاطبان فرو می ریزند؛ چه شده كه آتیلا پسیانی در سری‌های سیروس مقدم در هر نقش و قامتی كه حتی در شخصیت او نمی‌شود گنجاند دیده می‌شود.

مگر نه اینكه در نقش پلیس سریال 'دیوار' می‌بایست او به دلیل ماهیت پروژه و لزوم رعایت برخی موارد در قالب نقش یك نیروی رده بالای پلیس، ناگزیر پایبندی‌هایی داشته باشد و مواردی را لحاظ كند. مهمتر آنكه اضافه وزن او در تعقیب و گریزها نیز به حس مخاطب و بار نمایشی لطمه می‌زند و از واقع‌گرایی او در جایگاه یك مأمور انتظامی می‌كاهد.

چه می‌شود كه او این نقش را می‌پذیرد و چه حكایتی است كه فیلمسازان فارغ از پتانسیل‌ها چنین نقش‌هایی را به چنین بازیگرانی واگذار می كنند؛ یا در سریال 'خداحافظ بچه' به كارگردانی منوچهر هادی چه كاراكتر-شخصیت- خاصی وجود داشت كه پسیانی در آن قرار گرفت.

او كه با بازی در فیلم 'طلسم' به سینما آمد و قبل از آن در تلویزیون و در مجموعه تلویزیونی

'محله بر و بیا' توانایی خود را حس كرده بود، با بازی زیبای خود در فیلم 'خاكستر سبز' خودی نشان داد و در فیلم‌های سینمایی روز شیطان، دو زن، نسل سوخته، آب و آتش در فهرست بازیگران توانای سینمای ایران قرار گرفت.

سینمای پسیانی امروز به جد رو به افول است و باید این بازیگر، لااقل برای جنس قد و قامتی كه طی سال‌ها با سختی در تئاتر و سینما كسب كرده قدری پخته‌تر و گزیده‌تر عمل كند و ابتدایی‌ترین گام او این است كه دست ردی به سریال سازان امروز تلویزیون بزند زیرا امروز در اكثر سریال‌ها او را حتی به عنوان بازیگر میهمان مخاطب می بیند.

حتی اگر از نوع بازی‌های هم‌جنس او فاكتور بگیریم پسیانی باید بداند و قطعا می داند كه بازیگری كه رو به تلویزیون می‌آورد دیگر از او به عنوان یك بازیگر گزیده كار یاد نمی شود چه برسد به آنكه او در اكثر سریال‌ها هنر‌نمایی می‌كند.

بازیگری كه برای چشم تماشاگر دم دستی و سهل الوصول شود دیگر زمان افول او فرا رسیده است اما پسیانی را می‌توان از این قضیه فاكتور گرفت به شرطی كه خود در ادامه راه طرحی نو در اندازد.

فراهنگ(4)** 2025