به گزارش ایرنا از جشنواره شهید حبیب غنی پور ، جواد افهمی روزشنبه تاكید كرد: این بازی، قاعده مشخصی ندارد و منجر به انتشار كتاب‌هایی با كیفیت پایین و بی‌محتوا می‌شود.
وی اظهار داشت: در كشورهای دیگر اگر نویسنده وارد بازی فرم شود، این بازی در خدمت محتواست و نویسنده به خلق اثری با محتوا بیش از چیزهای دیگر می‌اندیشد.
نویسنده رمان 'سوران سرد' با تاكید بر این‌كه ذهن نویسنده باید اوج بگیرد و از بالا به سوژه‌ها نگاه كند خاطرنشان كرد: نویسندگان ما فقط در فكر انتشار آثارشان هستند، از همین روست كه داستان‌های جذاب كم‌تر خلق می‌شود؛ چرا كه بیش‌تر آن‌ها حوصله ندارند و تنبلی بر فضای قلم و نوشتن غالب شده است.
نامزد دریافت جایزه از دوازدهمین دوره كتاب شهید غنی‌پور تاكید كرد: نویسنده‌ای كه بخواهد در فضای راحت و بی‌دغدغه قلم بزند، ناخودآگاه قلم محدودی خواهد داشت. همین امر سبب می‌شود زمانی كه نویسنده نتواند اثر درخوری خلق كند، با فرم اثرش بازی كند تا جذابیت‌هایی را كه به گفته برخی مدرن است، داشته باشد.
افهمی با اشاره به این كه نویسندگان توانمند ما به فرم اثر توجهی نداشته‌اند و محتوا را فدای فرم نكرده‌اند عنوان كرد: نویسندگان بزرگی چون احمد محمود و دولت آبادی، هر یك در سبك خود برترین آثار ادبی را خلق كردند كه فضای بومی این آثار را به‌راحتی می‌توان لمس كرد؛ تا جایی كه خواننده به آسانی، جنوب، مزه خرما و لهجه مردمان آن سرزمین را حس می‌كند و گویا مخاطب در آن فضا زندگی می‌كند. این داستان‌نویسان بزرگ، وارد بازی فرم نشدند. آن چه خلق كردند برایشان لذت‌بخش بوده و به فروش اثر و كسب شهرت نیندیشیدند، بلكه دغدغه‌شان خلق كتابی با محتوا برای مخاطبانشان بود.
نویسنده كتاب 'تاكسی سمند' با تاكید بر این كه زندگی ساده مردمان شهرهای كوچك و بزرگ، منبع الهام نویسندگان در قدیم بود، ادامه داد: نویسنده باید دنبال سوژه‌اش برود و برای آن تحقیق كند و اطلاعاتی از موضوعی كه می‌خواهد درباره‌اش بنویسد جمع‌آوری كند؛ اما نویسندگان جدید خود را در چهاردیواری آپارتمان‌‌‌ها محصور كرده‌اند و نام داستان مدرن را روی آثارشان می‌گذارند، در صورتی كه این داستان‌ها مدرن نیستند.
این نویسنده تاكید كرد :نویسنده نباید فقط بنویسد، بلكه باید به خواننده‌اش احترام بگذارد ، بررسی كتاب‌هایی با محتوا، زبان و گاهی سوژه‌های یكسان نشان داده است كه در این آثار، فرم از محتوا سبقت گرفته و نویسنده تنها از نوشتن، قلم زدن را آموخته است.
افهمی متذكر شد: نویسنده‌ای كه درست دیده و زندگی كرده و با مردم كوچه و خیابان بیش‌تر دم خور شده باشد، بهتر و راحت‌تر می‌تواند فضای داستانی‌اش را به مخاطب نشان دهد و او را در خلال داستان سر درگم نكند.
وی افزود : نویسنده‌ای كه می‌خواهد فضای داستانش بومی باشد، باید با مردم محل وقوع داستان، زندگی كند و همه آداب و سنت‌های آن‌ها را یك به یك بداند؛ اما امروز اگر به عنوان مثال یك نویسنده تهرانی بخواهد فضای داستانش را در اسلامشهر كه 20 كیلومتر با تهران فاصله دارد قرار دهد، ترجیح می‌دهد محتوا را كنار بگذارد و شخصیت‌هایش را در قالب آپارتمانی كه در آن‌جا زندگی می‌كند بگنجاند؛ چرا كه متاسفانه حاضر نیست سختی تحقیق را به جان بخرد.
نویسنده 'ستاره‌های دب اصغر' در پایان گفت: ما از روشنفكری فقط فحش دادن و ساز مخالف زدن را آموخته‌ایم. در فضای ادبیات ما جریان‌های قالبی وجود دارد كه فضای ادبیات را خدشه‌دار كرده است. ادبیات و داستان زمانی برای خودش حرمت داشت اما حالا هر كسی می‌تواند بدون توجه به محتوا هر آن چه را دوست دارد بنویسد و نام آن را هم به زعم خودش داستان بگذارد.
یازدهمین جشنواره شهید حبیب غنی پور چهاردهم اسفند ماه به كار خود پایان می دهد.
فراهنگ (1)**1630**1588
تهران - داستان نويس معاصر با بيان اين‌كه نويسندگان ضعف روياپردازي دارند و اجازه نمي‌دهند تخيلاتشان اوج بگيرد افزود: داستان‌نويسان ما، بازي با فرم را فداي محتواي آثارشان مي‌كنند.
