هشتاد و هشت سال پیش مجلس شورای ملی طرح تغییر نام صور فلكی در تقویم رسمی كشور را تصویب كرد و تقویم هجری خورشیدی؛ تقویم رسمی كشور اعلام شد. با تایید این مصوبه، ماه ها جایگزین برج ها شدند و نام آنان كه بر پایه نام حیوانات، طبیعت و هم نام با دوازده صورت فلكی قدیمی منطقه‌البروج بود، تغییر كرد.
تقویم هجری خورشیدی، تقویم رسمی ایران از هر لحاظ مانند تقویم هجری خورشیدی برجی به شمار می رود و تنها تفاوت آن در اسامی و طول هر ماه است. در این تقویم مدت سال خورشیدی، نوروز و كبیسه های تقویم هجری خورشیدی به طور دقیق بر مبنای محاسبه های نجومی تعیین شده و بدین دلیل از بهترین و دقیق ترین تقویم های جهان محسوب می شود.
این تقویم همچنین تنها تقویم مرسوم در جهان است كه علاوه بر كبیسه های چهارساله، كبیسه پنج ساله نیز دارد كه سبب انطباق همیشگی و دقیق تر این تقویم با فصول طبیعی می شود.
عبدالغفارخان نجم الدوله برای نخستین بار تقویم هجری خورشیدی را بر پایه تقویم جلالی استخراج كرد، نجم الدوله پس از استخراج تقویم هجری خورشیدی در حاشیه تقویم 807 جلالی عبارت 1264 خورشیدی را نوشت. این تقویم، بر مبنای تاریخ هجرت حضرت محمد(ص) از مكه به مدینه پایه گذاری شده و بر پایه آن لحظه تحویل سال مقارن با عبور مركز خورشید از نقطه اعتدال بهاری است، در واقع هنگامی كه خورشید از نیم كره جنوبی وارد نیمكره شمالی آسمان شده، به عنوان آغاز برج حمل مشخص شده كه همراه با شروع بهار و نوروز می شود.
برج های این تقویم، هم نام با دوازده صورت فلكی قدیمی منطقه‌البروج است، سال خورشیدی بر اساس محاسبات نجومی با سه ماه و 24روز دیركرد از روز نخست فروردین آغاز می‌شود.
این تقویم شامل 365 روز، 12 ماه، چهار فصل تشكیل شده و بلندترین روز سال در اول تیر و بلندترین شب سال از غروب 30 آذر تا طلوع آفتاب در اول دی است.
تعداد روزها در تقویم هجری خورشیدی مبنای نجومی و طبیعی دارد و تعداد این روزها با مدت حركت ظاهری غیر یكنواخت مركز خورشید روی دایره البروج هماهنگی كامل دارد.
تقویم هجری خورشیدی برجی تا سال 1328 هجری قمری برابر با 1288 هجری خورشیدی به شكل رسمی مورد استفاد قرار نمی گرفت تا آن كه مجلس شورای ملی، طرحی با موضوع قید تاریخ تمامی معاملات و مبادلات مشتركه عمومی از تاریخ قمری به هجری خورشیدی برجی را مورد بررسی قرار داد و در دوره دوم مجلس شورای ملی ایران در ماده سه قانون محاسبات عمومی، مصوب 21 صفر 1329 برابر با 2 حوت 1289 این موضوع بررسی شد و بدین ترتیب تقویم هجری خورشیدی برجی به عنوان مقیاس رسمی زمان در محاسبات دولتی به تصویب رسید.
سرانجام مجلس پنجم شورای ملی در روزهای پایانی 1303 هجری خورشیدی برجی، طرح تبدیل نام برج های عربی مرسوم در تقویم برجی به نام های فارسی را در دستور كار خویش قرار داد كه پس از بررسی های فراوان سرانجام در 11 فروردین 1304، قانون تبدیل برج ها به ماه های فارسی از نوروز 1304 خورشیدی به تصویب رسید، بدین ترتیب تقویم هجری خورشیدی؛ تقویم رسمی كشور شد.
با تصویب این قانون، ماه ها جایگزین برج ها شدند، اسامی ماه ها به فروردین( حمل)، اردیبهشت (ثور)، خرداد (جوزا)، تیر (سرطان)، مرداد( اسد)، شهریور( سنبله)، مهر( میزان)، آبان (عقرب)، آذر (قوس)، دی (جدی)، بهمن (دلو) و اسفند (حوت) تغییر كرد.
هر یك از این ماه ها معنای خاص خود را دارند فروردین به معنی 'نیروی پیش‌برنده'، اردیبهشت یعنی 'راستی و پاكی'، خرداد به معنای 'كمال و رسایی'، تیر به معنی 'باران'، مرداد یعنی 'جاودانگی و بی مرگی'، شهریور به معنای 'كشور برگزیده'، مهر به معنی 'عهد و پیمان'، آبان یعنی 'آب ها'، آذر به معنای 'آتش'، دی یعنی 'آفریدگارو دادار'، بهمن به معنای 'اندیشه نیك' و اسفند به معنی 'فروتنی و بردباری' است.
اطلاع**2002**1717
گروه اسناد و اطلاع رساني- برج ها ماه شدند تا نيروي پيش‌برنده فروردين، آغازگر سالي نيكو شود و با فروتني و بردباري اسفند، سال به پايان رسد، اين طرح تغيير صور فلكي بود كه سال ها پيش به تصويب رسيد.