سكونتگاه هاي غير رسمي يكي از مهمترين معضلات اجتماعي كردستان است

به گزارش خبرنگار ایرنا، سید محمد عطا رحمانی آبیدر، شامگاه سه شنبه در نشست كارگروه اجتماعی استان در سنندج افزود: این سكونتگاه ها با توجه به گستردگی و جمعیت بالایی كه در آنها زندگی می كنند به محلی برای رشد آسیب های اجتماعی تبدیل شده اند.

وی با اشاره به اینكه جمعیت سكنه مهاجر در این مناطق زیاد است، اظهار كرد: عدم آمیختگی این جمعیت با جمعیت شهری و تفاوت نسلی میان آنها و فرزندانشان فضا را برای بروز آسیب های اجتماعی فراهم كرده است.

مدیركل امور اجتماعی استانداری كردستان افزود: منزلت پایین، سطح نازل رفتار شهروندی، درصد بالای كم سوادان و بیسوادان و میزان بالای ترك تحصیل كودكان در این مناطق، آسیب پذیری این جوامع را بالا برده است.

رحمانی آبیدر نسبت به امكان شكل گیری تفكرات رادیكالی و تندروانه به دلیل دور بودن و گسست از جمعیت شهری هشدار داد و گفتپ: بسیاری از تفكرات انحرافی همچون سلفی گری، قومی و یا اجتماعی در چنین فضایی امكان رشد و بروز پیدا می كند.

مدیركل امور اجتماعی استانداری كردستان گفت: باندهای منحرف و غیر قانونی در چنین فضایی حوزه كاری خود را گسترش می دهند.

وی به سه مقطع زمانی و موج گسترش حاشیه نشینی و سكونتگاه های غیر رسمی در سنندج اشاره كرد و گفت: در موج اول 13 محله درگیر این مشكل شدند و در موج دوم نیز از سال 86 آغاز و در سال 90 منجر به ایجاد چهار منطقه منفصل شهری نایسر، حسن آباد، ننله و گریزه شد.

به گفته وی موج سوم سكونتگاه های غیر رسمی هفت روستای اقماری سنندج شامل دوشان، آساوله، قار، سرخه دزج، دربنده، خشكه دول و كانی مشكان را در برگرفت.

رحمانی آبیدر گفت: هم اكنون در سقز نیز هفت منطقه و در مریوان نیز شش محله به سكونتگاه های غیر رسمی تبدیل شده اند. ك/2

570/533