حق ايثارگري آزادگان را به جا آوريم

به گزارش ايرنا، 26 مرداد ماه 1369 يادآور بازگشت ايثارگران آزاده اي است كه در بحبوحه آتش و خون هشت سال دفاع مقدس از قافله عشق جدا شدند و در چنگال بي رحم بعثيان به اسارت درآمدند.

آزادگان در چنين روزي در حاليكه برخي اعضاي بدن خود را در محضر خداوند به وديعه نهاده بودند و عده اي هم سالها با ايماني راسخ در زير شكنجه هاي نامردانه بعثيها تاب آوردند تا به صلابت و مردانگي معنايي ديگر دهند، سربلند به آغوش وطن بازگشتند.

آزاده اي از شهر بردسكن در خراسان رضوي كه مدت 9 سال اسير دشمن بعثي بود در اين باره مي گويد: 16 سال بيشتر نداشتم كه مشتاقانه براي لبيك به نداي بنيانگذار كبير انقلاب اسلامي و حضور در صحنه دفاع از ميهن به جبهه رفتم تا دين خود را به وطن ادا كنم.

سيد علي ابطحي افزود: طي عمليات بيت المقدس در شلمچه و در چهارم خرداد ماه 1361 به اسارت رژيم بعثي درآمدم و به اردوگاه 'البقوعه ورمادي' بصره انتقال يافتم.

او اظهار داشت: هرچند با اسارت از كاروان شهدا عقب افتاده بودم ولي مشيت الهي بر اين بود تا در اين عرصه آزموده شوم.

وي گفت: چون من و همرزمان اسير ديگر سن كمي داشتيم و بسيجي بوديم بيشتر مورد آزار و اذيت افسران بعثي قرار مي گرفتيم و مرتب زير لگد و شكنجه هاي آنان متحمل رنج هاي فراوان مي شديم.

او افزود: در روزهاي اول اسارت يك ليوان آب براي چند كار از جمله نوشيدن، دستشويي، حمام و وضو به هر يك از ما مي دادند كه علاوه بر اينكه بسيار كم بود از سلامت و تميزي نيز برخوردار نبود.

وي اظهار داشت: روزي 12 قاشق آش يا 12 قاشق برنج به عنوان غذا به ما مي دادند كه اين مقدار غذا نيز حين لگدهايي كه در داخل گوني هاي دربسته از بعثي ها مي خورديم، هضم مي شد.

او گفت: تحمل اين شكنجه ها در روزهاي اول براي من طاقت فرسا بود اما به مرور زمان به كتك هاي روزانه آنان عادت كردم.

وي اظهار داشت: بيشتر شكنجه ها بابت گرفتن اطلاعات جنگي و لو دادن همرزمانمان در جبهه بود اما همه اسرا شكنجه ها را به جان مي خريدند اما لب از لب باز نمي كردند.

وي اظهار داشت: در طول دوران اسارت تنها دلخوشي من نوشتن نامه به ملت و رهبرم بود كه در آن از سختي هاي دوران اسارت و ايستادگيم در مقابل دشمنان مي نوشتم و مردم را به صبر و توكل به پروردگار توصيه مي كردم.

ابطحي گفت: 9 سال ضعف، بي خوابي، شكنجه، غم دوري از وطن و غم از دست دادن همرزمانم را تحمل كردم تا به فرمان رهبرم عمل كرده باشم و ديگر آزادگان نيز با ايستادگي در مقابل دشمن در طول اسارت استواري خود را در پايبندي به نظام به منصه ظهور رساندند.

وي روز 26 مرداد ماه و بازگشتش به وطن را بهترين روز زندگيش دانست و گفت: وقتي از مرز گذشتيم و بوي وطن را استشمام كرديم گويي دنيا را به ما دادند، بي اختيار اشك از چشمانمان جاري و سينه هايمان از غم از دست دادن رهبر كبير انقلاب سنگين شد.

او ادامه داد: پس از بازگشت به وطن در حالي كه زخم هاي دوران اسارت را بر تن داشتم، ادامه تحصيل دادم و صاحب خانه و خانواده شدم، اكنون هم در اداره آموزش و پرورش اشتغال دارم.

وي اظهار داشت: شكنجه هاي دوران اسارت سلامت جسمي من را به مخاطره انداخت و اكنون روزانه بيش از 10 نوع قرص مصرف مي كنم كه طي چند سال اخير هزينه تامين آنها بسيار زياد شده و توان پرداختش را ندارم.

او با تاكيد بر تكريم آزادگان و احقاق حقوق آنان گفت: چند سالي است كه حس همكاري و همدردي با آزادگان كمرنگ شده و كسي به درد دل اين قشر ايثارگر گوش نمي كند.

وي افزود: پيشتر ستاد ويژه آزادگان در شهرستان بردسكن وجود داشت و مسائل و مشكلات مربوط به آنان از طريق اين ستاد پيگيري مي شد اما اكنون ديگر ستادي وجود ندارد در حالي كه روز به روز بر مشكلات آزادگان افزوده مي شود.

او اظهار داشت: مردم گمان مي كنند آزادگان در همه مشاغل و تحصيلات سهم دارند و دولت بيش از اندازه به آنان و خانواده هايشان رسيدگي مي كند در حاليكه دو فرزند از سه فرزند من بدون استفاده از سهميه در دانشگاه هاي دولتي تحصيل مي كنند.

اين آزاده بردسكني گفت: تجليل و تكريم از آزادگان نبايد فقط مختص روز 26 مرداد باشد بلكه بايد در طول سال به اين قشر توجه شده و به مشكلات آنان رسيدگي شود.

معاون فرماندار بردسكن نيز در گفت و گو با خبرنگار ايرنا، آزادگان را وارثان و رسولان هشت سال دفاع مقدس دانست.

'مجتبي شاكري' با گراميداشت 26 مرداد ماه سالروز بازگشت نخستين كاروان آزادگان به وطن گفت: شهرستان بردسكن 45 آزاده سرافراز دارد كه 25 نفر از آنان در مجموعه آموزش و پرورش فعاليت دارند و مابقي در دستگاههاي اجرايي مختلف مشغول خدمت هستند.

وي بيان كرد: كاركنان فر