قصه نقش بسزایی در رشد روحی و روانی كودك دارد

مجید راستی روز چهارشنبه در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی ایرنا ادامه داد: همانطور كه بدن به آب و غذا احتیاج دارد به لحاظ روح و روان هم به مطالب و مفاهیم تربیتی و انسانی نیازمند است.

وی ‌با بیان اینكه ورود به فضای ناشناخته كودك نیاز به شناخت دقیق روحیات گروه های سنی پایین دارد، افزود: ناشناخته بودن دنیای كودكان بویژه در سنین یك، دو و سه سالگی موجب شده كه به نحو شایسته ادبیات در این گروه های سنی چندان رشد نكند.

وی تصریح كرد كه از گذشته های دور به طور ناخودآگاه قصه توانسته است جایگاه خود را در میان انسان ها پیدا كند و تا امروز هم از این نقش مهم خود دفاع كرده است.

راستی با اشاره به اینكه تصاویر نیز می توانند نقش موثری در انس و برقراری ارتباط كودك با كتاب داشته باشد، تصریح كرد كه تصاویری می تواند مناسب مخاطبان باشد كه مكمل قصه باشد، در بسیاری از كارها، تصویر صرفا جنبه تزیینی داشته و یا بخشی از قصه را فقط تكرار می كند.

راستی ادامه داد: این در حالی است كه تصویر باید هم نقش مستقل خود را بازی كند و در عین حال جزیی از قصه باشد و حتی بخش های ناگفته قصه با زبان تصویر به مخاطبان ارایه شود.

وی یادآورشد: در كشور ما تصویرگر و نویسنده چندان ذهن نزدیكی به هم ندارند و با هم آنقدر آشنا نیستند كه تصویرگر و نویسنده كارشان كامل و یكپارچه باشد.

نویسنده ادبیات كودك با اشاره به اینكه از قصه ها نباید توقع آنی داشته باشیم، افزود: تاثیر قصه بر مخاطبان نیاز به زمان طولانی دارد و محتوای یك داستان برای بچه ها باید به گونه ای تنظیم شود كه به طور غیر مستقیم موجب رشد روحی و روانی كودك شود.

این نویسنده ادبیات كودك تصریح كرد كه مفاهیم بسیاری همچون اعتماد به نفس و مبارزه با ترس در كتاب های كودك وجود دارد اما از ادبیات توقع بیشتر از اینها می توان داشت چرا كه قصه به نوعی در شكل گیری شخصیت كودكان تاثیرگذار است و چه بسا اگر فردی دوران بچگی كاملی را تجربه نكند در بزرگسالی نیز احساس كمبود می كند.

راستی خاطرنشان كرد: وقتی مخاطب كودك رشد واقعی داشته باشد تخیلش به طور طبیعی به رشد ادامه می دهد و قدرت تفكر و تعقل او نیز به مرور رشد می كند و در آینده به عنوان فردی با نشاط و با اعتماد به نفس در جامعه حضور خواهد یافت.

فراهنگ (4)**1883 ** 1569