روابط میان دانش آموز و معلم اقناعی نیست

علی پورسلیمان روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار حوزه آموزش ایرنا اظهار داشت: به عنوان مثال ایجاد و تثبیت فرهنگ سلام دادن در مدارس ما هنوز مهجور و ناشناخته است و در مدارس كوششی برای آموزش مهارت های زندگی صورت نمی گیرد.

وی تصریح كرد: هنوز روابط میان دانش آموز و معلم تابع همان منابع اقتدار سنتی و عمدتا مبتنی بر رویكرد كنترل و بازدارندگی است.

این كارشناس مسایل آموزش و پرورش ادامه داد:‌ این در حالی است كه ورود فناوری و فرهنگ مدرن نتوانسته است تغییری در محتوای این روابط ایجاد كند و البته تعداد قابل ملاحظه ای از معلمان بر حفظ همان روش ها و رویكرد ها تاكید دارند و این در نهایت موجب تعارض و حتی تضاد نقش ها خواهد شد.

پورسلیمان با اشاره به اینكه برای تغییر این وضعیت باید تحولی در این الگوها و معیارها صورت گیرد، یادآورشد: روابط باید از حالت یك سویه خارج شده و تفكر انتقادی و فرهنگ گفت و گو در مدارس تمرین شود.

وی اضافه كرد: همه باید به ماموریت واقعی خود واقف بوده و مسوولیت های اجتماعی خود را فراموش نكنند و یا حداقل آن را به گردن دیگران نیندازند.

وی به واكنش های متفاوت فرهنگیان و جامعه در ارتباط با قتل معلم برجرودی به دست یكی از دانش آموزان در روزهای اخیر اشاره كرد و افزود: هر چند پدیده خشونت و اعمال آن در مدارس، مساله جدیدی نیست اما چنانچه تدابیر مناسب و برنامه ای منطقی به دور از هیاهو و شعار برای آن اندیشیده نشود، باید شاهد استمرار و حتی بد خیم تر شدن این پدیده چند بعدی در جامعه باشیم.

این كارشناس حوزه آموزش و پرورش ادامه داد: خشونت اعمال شده توسط دانش آموز نسبت به معلم حاصل كنش عوامل و پارامترهای مختلفی است كه اخیرا در شكل 'عریان' آن ظاهر شده است، هر چند این خشونت ها متاثر از یك مجموعه بزرگ تر یعنی جامعه مادر است.

پورسلیمان اضافه كرد: خشونت در جامعه ما رها شده است و دست اندركاران و سیاست گذاران نیز برنامه مدون و منسجمی برای ریشه یابی و كاهش و یا تعدیل عوامل به وجود آورنده آن ندارند.

وی یادآورشد: برخی از فرهنگیان و جریانات در واقعه اخیر ساده ترین و به عبارتی كوتاه ترین مسیر را انتخاب كرده و انگشت نشانه را به سوی فرد خاصی مانند وزیر آموزش و پرورش گرفته اند.

كارشناس مسایل آموزش و پرورش تصریح كرد: درست است مدیریت كلان یك مجموعه باید پاسخگوی وضعیت فعلی باشد اما در این مساله به نظر می رسد یك فرد نقش خاصی ندارد و باید به دنبال پس زمینه های فرهنگی آن بود.

پورسلیمان افزود: مساله خشونت در جامعه ما یك پس زمینه فرهنگی دارد و مهم ترین علتی را كه می توان برای آن ذكر كرد نشات گرفته از یك ' فرهنگ و خوی استبداد زدگی' است.

وی خاطرنشان كرد: از آنجا كه قانون و یا هنجار به عنوان فصل الخطاب و یا فصل مشترك در روابط میان افراد جامعه مطرح نیست همین فقدان معیار و یا بی توجهی به آن موجب روی آوردن و استفاده از ابزارهای خشونت برای وصول به هدف می شود.

مدیر سایت سخن معلم ادامه داد: این پس زمینه فرهنگی در نبود یك فرهنگ سازی مناسب و یا بستر سازی منطقی، موجب تشدید این وضعیت شده و ممكن است خود را به شكل 'خشونت عریان' نمایان سازد.

پورسلیمان اظهار داشت: اكنون جامعه ما دچار فقدان یك الگوی دیالوگ و یا دیالكتیك موفق و موثر است و روشنفكران و نخبگان جامعه ما نتوانسته اند در طراحی این الگو نقشی داشته باشند.

وی افزود: مهم ترین مساله این است كه ناهنجاری ها و معضلات اجتماعی نباید برای جامعه 'عادی سازی' شده و افراد احیانا آن را جزیی از زندگی روزمره بپندارند.

فراهنگ ** 1883 ** 1569