به گزارش خبرنگار هنرهای تجسمی ایرنا، با هنر سوخت نگاری روی چوب، هر نقشی را كه می توان با فشار قلم داغ روی چوب ایجاد كرد، با سوختن چوب نقش جان می گیرد.
به طور معمول برای ایجاد این نقوش از هویه استفاده شده و با استفاده از حرارت،تكنیك های خاص از قبیل تغیر دما و سرعت دست در زمان سوخت نگاری، طیفی از رنگ قهوه ای روی چوب ایجاد شده، جلوه و زیبایی خاصی داشته و هنری ماندگار و منحصر به فرد را رقم می زند.
علی اكبر نصرآبادی، نقاشی با تكنیك چوب سوز را برای اولین بار به ایران آورده است.
وی كه از سال های پیش از انقلاب اسلامی كار به شیوه چوب سوز را آغاز كرده است، در مدت زمان نقاشی با این تكنیك، ابزارهای مختلف و شیوه های نوینی به این تكنیك نقاشی افزوده است و در حال حاضر به عنوان یكی از برجسته ترین استادان هنر چوب سوز به شمار می رود.
وی فارغ التحصیل معماری است و تاكنون 83 نمایشگاه در ایران و دیگر كشورها دنیا برگزار كرده است.
علی اكبر نصر آبادی در گفت وگو با خبرنگار هنرهای تجسمی ایرنا اظهار كرد: رنگ و خاك را هیچ بومی مثل چوب نمی تواند نشان دهد كه گویا باشد.
وی با اشاره به تكنیك چوب سوز افزود: بیشتر آثار را روی لایه هایی از چوب كار می كنم اما بعضی را هم روی برش هایی از كنده های درخت كه آن ها را صیغلی و صاف كرده ام انجام می دهم.
وی گفت: از هر ابزار و شیوه ای كه چوب را بسوزاند در این سبك استفاده می كنم و در این روش سه عامل مطرح است كه با به دست آوردن تجربه می توان به كنترل آن ها پرداخت؛ یكی جنس چوب است چون جنس بافت بعضی چوب‌ها به صورتی است كه نمی سوزند. دوم، ولتاژ برق یا شدت شعله آتشی كه از آن برای سوزاندن استفاده می كنیم و سوم قدرت دست به هنگام كار با ابزار سوزاندن است.
نصرآبادی افزود: صفحه چوبی كه استفاده می شود یا بافت و گره دارد و یا یك دست است. اگر چوب بافت داشته باشد طبعاً موضوع اثر را با نقش بافت چوب هماهنگ می كنم؛ در غیر این صورت روی سطح یك دست چوبی موضوع را با مداد طراحی می كنم و پس از طراحی با قلمی كه مكانیسم هویه دارد و با برق كار می كند و نوكش شكل یك قلم درشت خوشنویسی دارد، بخش‌های طراحی شده را می سوزانم و پهنی و نازكی این قلم، درجه تیرگی و روشنی‌های متفاوتی را حین كار می دهد.
وی اضافه كرد: پس از آن، اگر لازم شد روی بخش‌هایی از كار با آكرلیك رنگ گذاری می كنم و سپس برای پایداری رنگ خود چوب كه رنگ زمینه است و رنگ های گذاشته شده، لعاب های مختلف تثبیت كننده روی آن می زنم.
نصرآبادی كه در اصل رشته معماری تحصیل كرده اما نقاشی را نیز با معماری ادامه داده است، با اشاره به چگونگی ابداع این شیوه گفت: هنر نقاشی با سوزاندن چوب كه نام چوب سوز را بر آن گذاشتم، در واقع تكنیكی بود كه هنگام دانشجویی در قبل از انقلاب به آن دست پیدا كردم. سوزاندن چوب را با هدایت حرارت نور خورشید به وسیله ذره بین شروع كردم و چون در آن زمان به جز شعله آتش و ابزارهای فرعی، ابزار اصلی برای این كار وجود نداشت با طراحی قلم مخصوصی به دست برادرم كه متخصص موتور هواپیما بود ساخته و من نیز این هنر را ادامه دادم.
نصرآبادی گفت: چون معمار بودم، با چوب سوز شروع به مطالعه ابنیه تاریخی كشور كردم و این ابنیه كه بیشتر خاكی است را روی چوب كه از همین خاك می روید و با سوزاندن كه طبیعت چوب است به كار گرفته و ساختم و نتیجه كار تابلوی نقاشی بود كه مطلوب تر از هر تكنیك دیگر جلوه می كرد.
وی افزود: سوزاندن یا سوختن طبیعت چوب است و به طور قطع كسانی به طور اتفاقی با ابزاری مثل فلز داغ، چوبی را با سلیقه خود سوزانده و نقشی یا طرحی را ساخته باشند می توانند این هنر را دنبال كنند و به طور حرفه ای هنر چوب سوز را فرا گیرند.
نصرآبادی ادامه داد: بسیار خوشحالم كه این تكنیك در بین علاقه مندان و هنرمندان نسل جوان در حال گسترش و رونق است.
علی اكبر نصرآبادی متولد 1331 تهران است. وی فارغ التحصیل معماری بوده و تاكنون بیش از 83 نمایشگاه داخلی و خارجی از هنر چوب سوز داشته است.
فراهنگ**9338**1027
تهران-ایرنا- سوخت نگاری روی چوب، ایجاد نقوش به وسیله ابزاری فلزی روی اجسامی از قبیل چوب، چرم، ساز و حتی كاغذ است كه به این هنر چوب سوز گفته می شود.
