تشكیل فراكسیون صنفی در تثبیت جایگاه معلمان موثر است

علی پورسلیمان روز یكشنبه در گفت و گو با خبرنگار حوزه آموزش ایرنا اظهار كرد: در اینكه آموزش و پرورش و معلمان جایگاه چندانی در معادلات برنامه ریزان ندارند تردیدی نیست؛ اما لازمه منطقی دیده شدن، در وهله نخست این است كه باید معلمان از لاك فرهنگ شفاهی رایج بیرون آمده و با رسانه آشتی كنند.

وی با بیان اینكه حضور مستمر در رسانه ها موجب شكل گیری هویت صنفی برای طراحی یك نقشه راه خواهد بود،‌ تاكید كرد: شكل گیری این هویت صنفی نوعی انسجام و اعتماد را در میان فرهنگیان و معلمان به منظور مشاركت در مراكز تصمیم سازی و تصمیم گیری فراهم می كند.

این كارشناس حوزه آموزش و پرورش با اشاره به اینكه در كنار نقش بی بدیل رسانه نباید از مشاركت در ساختار نظارتی بزرگی چون مجلس شورای اسلامی غافل بود، گفت: تحصن فرهنگیان و معلمان كه به دنبال اعلام در شبكه های اجتماعی در روز پنج شنبه 27 فروردین در برابر ادارات كل در مراكز استان ها و نیز ادارات آموزش و پرورش در شهرستان ها به منظور توجه به مطالبات و حقوق آنها صورت گرفت، متمایز بود زیرا این فراخوان در یك روز تعطیل آموزشی انجام شد.

پورسلیمان بیان كرد: ایراد وارده به اعتراضات معلمان در ساعات آموزشی این بود كه از نظر بسیاری از خانواده ها، تعطیل كردن مدرسه و سر كلاس نرفتن در تضاد اساسی با حقوق دانش آموز بود و نباید از دانش آموز به عنوان ابزاری برای پیگیری مطالبات و یا اعمال فشار استفاده كرد.

وی افزود: نكته مهم دیگر در برگزاری این تجمع و اعتراض های مشابه فرهنگیان كه در روزهای پایانی سال گذشته به وقوع پیوست، برخورد همدلانه و منطقی مسوولان ادارات و نواحی با اعتراضات معلمان بود.

مدیر سایت سخن معلم خاطرنشان كرد: در تجمعات سال قبل و نیز تحصن اخیر، خبری از بازداشت و یا برخوردهای امنیتی منتشر نشده است كه از این منظر باید از دولت تدبیر و امید در اتخاذ سیاستی مدبرانه و منطقی در برخورد با اعتراض معلمان تشكر كرد.

پورسلیمان ادامه داد:‌ همچنین دستور تشكیل كارگروه و یا كمیته ای متشكل از اسحاق جهانگیری معاون اول رییس جمهوری، محمدباقر نوبخت رییس سازمان مدیریت و برنامه ریزی و علی اصغر فانی وزیر آموزش و پرورش از سوی رییس جمهوری در 24 فروردین كار شایسته ای بود.

وی یادآورشد: برخی از فرهنگیان این اقدام را نوعی تاكتیك برای گذر از بحران می دانند اما برخی دیگر بر این باورند كه مبارزات صنفی عرصه مطلق انگاری و یا حركت در یك مدار صفر یا صد نیست و روند این حركت باید تدریجی و همراه با حوصله باشد و جوانب مختلف امر با رعایت كم ترین هزینه در نظر گرفته شود.

این كارشناس مسایل آموزش و پرورش اظهار كرد:‌ آسیب شناسی اعتراضات معلمان از سال 1380 تاكنون نظریه گروه دوم را تایید می كند؛ ضمن آن كه این گونه اعتراضات كه بر شكل بیرونی تكیه دارد فاقد یك اتاق فكر برای راهبری و یا استمرار آن است و همین امر آسیب پذیری این گونه حركت ها را به شدت افزایش خواهد داد.

پورسلیمان اضافه كرد: پیشنهاد می شود در كارگروه تشكیل شده برای بررسی و پیگیری خواسته های معلمان، از نمایندگان تشكل ها و گروه های معلمی دعوت به عمل آید زیرا این امر بر اعتماد فرهنگیان می افزاید.

وی با بیان اینكه همچنین تشكیل این كارگروه نباید مقطعی باشد و لازم است یك راهكار دایمی برای ارتباط با بدنه فرهنگیان ایجاد شود، خاطرنشان كرد: به نظر می رسد هنوز یك گفت و گوی سازنده در درون آموزش و پرورش میان سطوح مختلف آن و عنصر اعتماد برای پی ریزی یك شیوه صنفی شكل نگرفته است.

فراهنگ**1883**1027