استاد كزازي: شاهنامه فردوسي بيان كننده ناخودآگاهي تباري ايرانيان است

استاد كزازي جمعه شب در آئين بزرگداشت فردوسي با عنوان پديدآورنده دفتر دانائي داد، در فرهنگسراي كومش سمنان با اشاره به اينكه اسطوره‌هاي سرزمين‌هاي مختلف پندارينه و بي‌سر و بُن نيستند، تاكيد كرد: امروزه اگر بخواهيم مردمي را به درستي بشناسيم، چاره اي جز كاويدن اسطوره هاي آن مردم نداريم.

وي با بيان اينكه اسطوره ها روانكاوي تاريخ است، تصريح كرد: تاريخ به بيان خودآگاهي و رويه‌ها مي پردازد، ولي ناخودآگاهي مردم در اسطوره هاي آنان يافت مي شود.

وي اسطوره ها را تاريخي دروني و ناخودآگاه فراگير نهادينه شده مردم دانست و ناخودآگاهي را بر پايه تعريف كارل گوستاو يونگ به گونه‌هاي فردي، جمعي و جهاني برشمرد.

اين استاد دانشگاه با تعريف نويني از ناخودآگاهي با عنوان ناخودآگاهي تباري كه در بين گونه هاي ناخودآگاهي فردي و جهاني قرار مي‌گيرد، گفت: آنچه چيستي ايراني را پايه مي ريزد بر پايه ناخودآگاهي تباري ماست.

وي تاكيد كرد: اسطوره از ناخودآگاهي تباري و جمعي برمي آيد، به آساني ساخته نمي شود و هزاره‌ها بايد بگذرد تا نمادي اسطوره اي شكل بگيرد.

وي با بيان اينكه شاهنامه پيكره و پيام و همچنين منش و فرهنگي ايراني را در بر دارد، افزود: به دليل اينكه دست يافتن به اسطوره ها آسان نيست، شاهنامه نيز ديرياب‌ترين اثر زبان فارسي است.

وي با اشاره به نقش تاريخي شاهنامه بر مردم ايران زمين گفت: هيچ كتابي در تاريخ همسان شاهنامه برشوراننده مردم خود نبوده است.

وي ياد آور شد: در طول تاريخ هيچ سروده اي را نمي شناسيم كه به اندازه شاهنامه فردوسي بر مردم خود كارگر افتاده باشد.

وي ادامه داد: سروده هايي مانند ايلياد و اوديسه يا انه ايد نتوانستند روميان و يونانيان را آن گونه برشورانند كه شاهنامه مردم ايران را برشوراند.

وي با بيان اينكه ايرانيان بي آنكه بخواهند فرزندان شاهنامه اند، گفت: هر ايراني در دامان شاهنامه زاده مي شود و سر بر بالين مرگ مي نهد و به همين دليل شاهنامه از آن زمان كه پديدار شد جايي بي‌همسان بين ايرانيان يافت.

استاد ميرجلال الدين كزازي زبان شاهنامه را پس از هزار سال، زباني امروزي و با ساختاري اكنونينه دانست و افزود: ولي اگر به هسته شاهنامه برويم آن را سخت و ستبر درمي‌يابيم.

وي با اشاره به زبان پُرترفند ولي آساني راه شناخت معناي هدف شاعري مانند خاقاني در تاريخ ادبيات فارسي، خاطرنشان كرد: از سويي ديگر، به آساني نمي توان پيام نهفته در زبان فردوسي در شاهنامه را از پرده نهفتگي بيرون كشيد.

ميرجلال الدين كزازي به اهميت حفظ زبان فارسي اشاره و اضافه كرد: مرگ يك واژه زبان فارسي مرگ همه ايرانيان است، زيرا مرگ يك واژه مرگ بخشي از زبان و فرهنگ است.

وي با اشاره به قدمت ديرينه زبان سمناني و بيان ريشه كهن واژه هاي زبان سمناني، گفت: سمناني گويش نيست، زباني است كه كهن، ناب و نژاده مانده است و واژه‌هايي در دل آن است كه رنگ و آهنگي باستاني دارد.

استاد ميرجلال الدين كزازي با بيان اينكه زبان سمناني نشانه هايي از شكوه ايراني را آشكار در خود دارد، تاكيد كرد: وجود ويژگي نرينگي و مادينگي در زبان سمناني يك هنجار زباني است كه در زبانهاي باستاني وجود داشته است.

استاد حسين يگانه خنياگر موسيقي مقامي شمال خراسان نيز در آئين بزرگداشت فردوسي در سمنان به نوازندگي دوتار پرداخت.

بيست و پنجم ارديبهشت روز بزرگداشت فردوسي صاحب سروده تاريخي ايرانيان شاهنامه، نامگذاري شده است.ك/2

6103