مناجات شعبانیه الگوی درخواست انسان مومن از خداست

دعا، وسیله مومن و ملجا مضطر و رابطه انسان ضعیف و جاهل با منبع فیاض علم و قدرت است، و بشر بی رابطه روحی با خدا و بدون عرض نیاز به غنی بالذات، در عرصه زندگی، سرگشته و درمانده و هدر رفته است. «قل ما یعبوا بكم ربی لو لا دعاوكم» بگو اگر دعای شما نباشد، پروردگار من برای شما وزن و ارزشی قائل نیست (زیرا سابقه خوبی ندارید). شما حق را تكذیب كرده اید و بزودی كیفر تكذیبتان دامن شما را خواهد گرفت.(سوره فرقان آیه 77)

بهترین دعا آن است كه از سر معرفتی عاشقانه به خدا و بصیرتی عارفانه به نیازهای انسان انشا شده باشد، و این را فقط در مكتب پیامبر خدا (ص) و اهل بیت طاهرین او می توان جست.

ما بحمدالله ذخیره ای بی پایان از ادعیه ماثوره از اهل بیت(ع) داریم كه انس با آن، صفا و معرفت و كمال و محبت می بخشد و بشر را از آلایش ها پاكیزه می سازد.

مناجات ماثوره ماه شعبان - كه روایت شده اهل بیت(ع) بر آن مداومت داشتند - یكی از دعاهایی است كه لحن عارفانه و زبان شیوای آن، با مضامین بسیار والا و سرشار از معارف عالی همراه است كه نظیر آن را در زبان های معمولی و محاورات عادی نمی توان یافت و اساسا با آن زبان قابل ادا نیست.

این مناجات، نمونه كاملی از تضرع و وصف حال برگزیده ترین بندگان صالح خدا با معبود و محبوب خود و ذات مقدس ربوبی است. هم درس معارف است، هم اسوه و الگوی عرض حال و درخواست انسان مومن از خدا.

مناجات های پانزده گانه كه از امام زین العابدین حضرت علی بن الحسین(ع) نقل شده، گذشته از خصوصیت بارز دعایی ماثور از اهل بیت(ع)، این مزیت را داراست كه به مناسبت حالات مختلف مومن، مناجات ها را انشا فرموده است. خداوند به همه توفیق استفاضه و خودسازی به بركت این كلمات مبارك را عنایت فرماید. آمین.

* یادداشت رهبر انقلاب درباره مناجات شعبانیه در هجدهم مرداد سال 1388

فراهنگ**1003**1569