كاهش درد از حقوق بیمار و برعهده پزشك است،ایده تحمل صحیح نیست

دكتر سیدعلی امامی روز یكشنبه در گفت و گو با خبرنگار علمی ایرنا اظهار كرد: از آنجا كه در جامعه پزشكی ایرانی هنوز فرهنگ سازی لازم برای تلاش به منظور كاهش درد بیماران صورت نگرفته است، درد ناشی از جراحی به عنوان تبعات عمل طبیعی تلقی می شود و از بیماری كه تحت عمل قرار گرفته است، خواسته می شود درد را تحمل كند.

وی افزود: پزشكان به مسایلی مانند رفع تب و عفونت بیمار می پردازند اما به درد بیمار توجه كافی ندارند و آن را جزو لاینفك بیماری می دانند و تصور می كنند چون بیماری هست باید درد هم باشد. این در حالی است كه از نظر اخلاقی، علمی، شرعی، عرفی و قانونی، حق بیماران است كه برای كاهش دردهایشان تلاش شود.

وی گفت: دردها به سه دسته دردهای حاد، مزمن و سرطانی دسته بندی می شوند؛ دردهای بیمارانی كه عمل جراحی می كنند یا دچار شكستگی یا سوختگی می شوندجزو دردهای حاد تلقی می شوند، دردهای مزمن به دردهایی گفته می شود كه بیش از چند هفته طول كشیده است مانند دردهای كمر، سردردهای میگرنی یا دردهای ناشی از زونا و دردهای سرطانی نیز دردهایی هستند كه متعاقب یك بیماری سرطانی علاوه بر لاغری و بی اشتهایی ایجاد می شوند.

متخصص بیهوشی و درمان دردهای حاد و مزمن تاكید كرد: از آنجایی كه دردهای حاد به دنبال عارضه ای مانند سرطان ایجاد می شود، باید از طریق داروها یا روش های بی حسی موضعی نسبت به كاهش آنها اقدام شود اما در مورد دردهای مزمن چون از پیچیدگی های خاصی برخوردارند گاهی لازم است از روش تصویربرداری و یافتن عصب هایی كه درگیر هستند یا استفاده از آزمایش های پاراكلینیك استفاده شود.

امامی با بیان اینكه در بسیاری از موارد به رغم تمام تلاش ها، پیدا كردن عامل درد بسیار دشوار است، افزود: با این حال وظیفه پزشكان است كه علت درد را پیدا و در راستای رفع آن تلاش كنند.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشكی تهران اظهار كرد: یكی از اقداماتی كه در سال های اخیر در تربیت فلوشیپ ها و متخصصان درد صورت گرفته این بوده است كه راه كارهای كاهش درد از جمله تشخیص و درمان را در دانشگاه های بزرگ كشور مانند دانشگاه علوم پزشكی تهران، شهید بهشتی و ایران به آنان آموزش داده شود.

امامی گفت: سالانه میلیون ها تومان برای رفع یك درد معمولی مانند كمردرد در كشور هزینه می شود و دردهای سرطانی، حاد و مزمن دیگر نیز وجود دارد كه آنها نیز هزینه سنگینی را بر دوش جامعه تحمیل می كنند؛ این درحالی است كه اگر بتوان از طریق آموزش از ایجاد این دردها پیشگیری كرد و دردها را با استفاده از روش هایی كه در كلینیك های درد است، كاهش داد، می توان از پیشرفت درد و تبدیل شدن آن به درد مزمن كه درمان آن بسیار پیچیده تر است، پیشگیری كرد.

وی افزود: از این رو در كلینیك های درد و دانشگاه های علوم پزشكی، روش های كاهش درد به رزیدنت ها آموزش داده و بر این نكته تاكید می شود كه حق بیمار است كه دردهایش نیز در كنار سایر مسایل او برطرف شود تا درد مانع از كاهش بهره وری و كارآیی خانوادگی و اجتماعی او نشود.

علمی(4)1834**1599