به گزارش ايرنا، وظيفه و هدف نظام آموزشي دانش افزايي و آگاهي بخشي به متعلمين پيراموني خود است تا آنان را به سطوح مختلف علمي، فرهنگي و اجتماعي راهبري كنند.
آموزش صحيح مهمترين شاخص توسعه كشورها محسوب مي شود و سياستگذاران آموزشي در پي اجراي جديدترين آموزش هاي مطرح در دنيا هستند.
مسوولان و دست اندركاران آموزش و پرورش بايد متناسب با نيازها و ويژگي هاي افراد مختلف روش هاي آموزشي خاصي را به كار گيرند، براين اساس آموزش كودكان و دانش آموزان استثنايي نيازمند بيشترين هزينه و امكانات است.
والدين كودكان معلول از همان لحظه آغاز تولد فرزندشان به حمايت دقيق و مداوم نيازمندند و در اين زمان نقش اساسي و مهم آموزش در زندگي اين كودكان و خانواده شان مطرح مي شود، بر اين اساس والدين ضمن كسب قدرت و مهارت مواجه شدن و پذيرفتن مشكل فرزندشان بايد توانمندي لازم را براي آموزش آنان بدست بياورند.
كارشناسان آموزش و پرورش استثنايي يكي از مهمترين مشكلات آموزشي اين دانش آموزان را خلا ناشي از آموزش هايي مي دانند كه بايد به والدين داده شود تا آنان بتوانند مهارت هاي اوليه مورد نياز فرزندانشان را به او ياد بدهند.
به عقيده اين كارشناسان با رشد كودك، او با مشكلاتي همچون عدم توانايي در تعامل، حركت، جهت يابي، آداب غذاخوردن و برطرف كردن نيازهاي اوليه رو به رو مي شود، هر چه سن كودك بيشتر مي شود، آموزش اين مهارت ها نياز به صرف وقت و هزينه بيشتري دارد.
آنان معتقدند كودكي كه مهارت هاي اوليه را كسب نكند، در فراگيري مهارت هاي ثانويه و بالاتر نيز با معضلات عديده اي مواجه شده و پيش نيازهاي لازم براي حضور فعال و صحيح در مدرسه و آموزش هاي مربوطه را نخواهد داشت.
بنابراين وظيفه اصلي مدرسه آموزش دانش ها و تثبيت مهارت هاي اوليه اين كودكان و ايجاد فرصت هايي براي كسب مهارت هاي پيچيده و سطح بالاست.
در شهر تهران حدود 6 هزار دانش آموز استثنايي در هفت گروه دانش آموزان آسيب ديده بينايي، شنوايي، كم توان ذهني، حركتي، چند معلوليتي و اختلالات رفتاري و يادگيري در مدارس خاص تحصيل مي كنند و حدود 2هزار دانش آموز با معلوليت خفيف در مدارس عادي به صورت تلفيقي تحصيل كرده و تحت پوشش هستند و تنها 2هزار و 250معلم استثنايي به اين دانش آموزان خدمت رساني مي كنند.
فاطمه اميري مدير آموزشي و مدرس آموزشگاه علمي آزاد اردستاني در گفت و گو با خبرنگار ايرنا نبود ارتباط و هماهنگي لازم ميان معلم، مدرسه و اوليا را از جمله مشكلات آموزشي دانش آموزان استثنايي دانست و اظهار كرد: اوليا مهمترين نقش را براي آموزش دانش آموزان استثنايي ايفا كرده و بازيگران اصلي محسوب مي شوند.
اميري گفت: اولياي دانش آموزان استثنايي نسبت به ديگر افراد درباره مشكلات فرزندان خود آگاهي و اطلاعات بسياري بالايي دارند و سعي مي كنند مشكلات آنان را حل كنند و ما مي توانيم براي حل مشكلات آموزشي دانش آموزان استثنايي از آنان كمك بگيريم اما متاسفانه در اين امر اوليا كنار گذاشته مي شوند.
وي با اشاره به ارايه مشاوره و ايجاد نگرش مثبت در اولياي دانش آموزان استثنايي افزود: برخي از اين اوليا براي داشتن كودك معلول احساس گناه مي كنند؛ اين طرز فكر اشتباه است زيرا داشتن فرزند استثنايي و توان ياب پديده اي قابل پيش بيني نيست و اين مشكل مي تواند براي هر فردي پيش بيايد و بايد مشاوران نگرش مثبتي را به اوليا و فرزندان آنان ارايه دهند.
اميري با مقايسه ارايه آموزش هاي لازم به كودكان استثنايي در ايران و ديگر كشورهاي جهان گفت: در كشورهايي ديگر وقتي كه كودكي معلول به دنيا مي آيد يك پرستار و مربي براي نگهداري، مراقبت و آمورش به همراه والدين و كودك راهي خانه آنان مي شود اما اين وضعيت در ايران متفاوت است.
اين كارشناس آموزش و پرورش استثنايي بيان كرد: در ايران برخي از مادراني كه كودكان معلول دارند تا پنج سالگي از بيماري فرزند خود اطلاعي ندارند، نمي دانند بايد چه كار كنند و مشكلات خود را چگونه و با چه كساني مطرح كنند.
اميري با مقايسه توانايي دانش آموزان عادي و استثنايي گفت: دانش آموزان عادي، بينايي و شنوايي دارند و مي توانند به صورت طبيعي با محيط اطراف ارتباط برقرار كرده و مسايل بديهي را بياموزند اما دانش آموزان استثنايي؛ نابينا و ناشنوا نمي توانند همچون دانش آموزان عادي با محيط اطراف ارتباط برقرار كنند.
وي با تاكيد بر آموزش مهارت هاي اوليه به دانش آموزان استثنايي افزود: تا زماني كه به دانش آموزان استثنايي آموزش ندهيم، آنان نمي توانند چيزي را بياموزند بسياري از اين افراد، لباس پوشيدن، حركت كردن، غذاخوردن و انجام نيازهاي اوليه خود را بلد نيستند و مادر از سر دلسوزي اين كارها را براي آنان انجام مي دهد.
اين كارشناس آموزش و پرورش استثنايي گفت: بر اين اساس بايد به صورت مستقيم آموزش هاي لازم براي برخود با اين مشكلات به اولياي دانش آموزان استثنايي داده شود تا اوليا ضمن ارايه آموزش هاي اوليه و خودياري به فرزندانشان، آنان را براي يادگيري و برخورداري از آموزش هاي لازم در مدرسه آماده كنند.
اميري محدوديت در وسايل آموزشي جديد، ضعف در كسب مهارت هاي خودياري، كاهش انگيزه معلمان، والدين و كودكان، نبودن مراجع پاسخگو، ضعف در آموزش خانواده را از ديگر مشكلات آموزشي در حوزه استثنايي دانست.
وي با بيان اهميت آموزش مهارت هاي اجتماعي به دانش آموزان استثنايي گفت: ارايه اين آموزش ها به كودكان معلول نقش بسيار مهمي در موفقيت آنان در امر تحصيل، اشتغال، ازدواج و تعاملات صحيح اجتماعي آنان دارد و كم توجهي به كسب اين مهارت ها و تثبيت آنها مي تواند از مشكلات اساسي آموزش باشد.
اميري افزود: دانش آموزي كه مهارت هاي اجتماعي كسب نكند ضمن نداشتن قدرت كافي براي يادگيري نمي تواند در دوست يابي موفق بوده و فرد شايسته اي براي جامعه باشد.
مدير آموزشي و مدرس آموزشگاه علمي آزاد اردستاني ادامه داد: براي داشتن افرادي مستقل، مثبت و توانمند در جامعه، بايد همگام با آموزش دروس، مهارت هاي اجتماعي؛ خودياري، استقلال و جهت يابي نيز به اين افراد آموزش داده شود.
اميري با انتقاد از نبود امكانات لازم براي حل مشكلات آموزشي دانش آموزان استثنايي گفت: در ايران از رويكردهاي جديد آموزشي رواج يافته در كشورهاي ديگر استقبال نشده و حتي از تكنولژي هاي جديد براي آموزش آسان تر اين دانش آموزان نيز استفاده نمي شود.
تهرام/7245//1348
تهران-ايرنا- كارشناسان آموزش و پرورش استثنايي معتقدند؛ اولياي دانش آموزان استثنايي نقش اصلي و موثر در آموزش اين دانش آموزان دارند اما در تصميم گيري ها ناديده گرفته مي شوند.
