قدس چشم انتظار است و ما نگران (1)
...................................
بیروت ، خبرگزاری جمهوری اسلامی 10/07/86
خارجی.سیاسی.لبنان.فلسطین.قدس.روزجهانی قدس.
از : حسن فتحعلی
40 سال از اشغال قدس، این پاره تن اسلام می گذرد و قبله گاه نخست مسلمانان
جهان ، همچنان چشم انتظار است و ما نگران.
گرچه ان زمان " دنیس میخائیل روهان " صهیونیست افراطی و نژاد پرست ،
مسجد الاقصی را به آتش کشید ، اما آتشی که شارون در قدس برافروخت ، غیرت
ما را سنجید و امروز ، میراث خوران پلید او ، دوباره در حال محک زدن غیرت
ما مسلمانان هستند.
امت مسلمان اینک و در آستانه روز جهانی قدس خود را برای حضور در آیینی
با شکوه آماده می کنند تا یک بار دیگر به صهیونیستها و حامیان غربی و
آمریکایی این رژیم نژاد پرست ثابت کنند که گذشت زمان نه تنها اراده آنان
را برای دفاع از قدس، ارزشها و آثار فرهنگی آن تضعیف نمی کند بلکه بر عزم
مسلمانان برای رسیدن به هدف مقدس آزادی این سرزمین الهی از زیر سایه شوم
صهیونیستها جزم تر خواهد کرد.
** قدس از مهمترین مکانهای الهی و مقدس برای همه ادیان
قدس از اهمیت خاصی در درجه نخست برای مسلمانان و سپس برای مسیحیان و
یهودیان جهان برخوردار است زیرا جایگاه سه دین الهی اسلام ، مسیحیت و یهود
است.
این شهر مقدس با تاریخی حدود 45 قرن از کهن ترین شهرهای جهان به شمار
می رود و در زمانهای قدیم به نام های متعددی شناخته شده که معروفترین آنها،
یبوس ، ایلیا ، کابتولینا ، بیت المقدس ، القدس و القدس الشریف است.
شهر بیت القدس به سه قسمت شرقی ، غربی و بخش قدیمی تقسیم می شود که حرم
قدسی در جنوب شرقی ترین قسمت بخش قدیمی این شهر قرار دارد و شامل بخشهای
مختلفی است که " قبه الصخره" یکی از آنها است و معروف است که در شب معراج
حضرت محمد( ص ) از روی این صخره به معراج رفته اند.
" قبه الصخره " یکی از زیباترین اماکن مقدس در جهان است و از نظر سبک
معماری، نقشه و ساختمان از معدود ساختمان های بی نظیر جهان محسوب می شود.
همچنین یکی از قدیمی ترین و مهم ترین دروازه های ورودی به حرم الشریف
" باب المغاربه " است و سران رژیم صهیونیستی از زمان اشغال قدس در سال
1976 میلادی ، این مکان تاریخی را اشغال کرده و ادعا دارند که این قسمت
بخشی از دیوار غربی معبدشان است.
مصلای الاقصی بخش دیگری از این مکان مقدس است که در جنوبی ترین نقطه حرم
شریف قرار دارد ، این مسجد در مجموع 11 در ورودی دارد که هفت عدد آن در
شمال ، یکی از آنها در شرق ، دو عدد در غرب و یک در نیز در جنوب مسجد جای
دارد.
در نتیجه ی آتش سوزی که صهیونیستهای افراطی در الاقصی بر افروختند منبر
معروف به صلاحالدین ایوبی که از چوب ساخته و با عاج و آبنوس تزیین شده
و در ساخت آن نهایت دقت و ظرافتی که در هنر اسلامی آن ایام معمول بوده
بکار رفته بود طعمه آتش شد.
در این حادثه شوم علاوه بر این منبر ، مسجد عمر ، محراب ذکریا، مقام
الاربعین ، سه رواق ممتد از جنوب به شمال با ستون ها و ایوان ها و تزئینات
سقفی بر سطح مسجد نیز فرو ریخت.
این حادثه خشم جهان اسلام و مسلمانان را برانگیخت و اعتراضات و تظاهرات
گسترده ای را موجب شد.
درشهریور سال 1348 خورشیدی شورای امنیت سازمان ملل متحد، رژیم صهیونیستی
را به لحاظ به آتش کشیدن مسجدالاقصی تقبیح کرد و کنفرانس کشورهای اسلامی هم
در پی آن تشکیل نشست داد و مراتب نارضایتی و ناراحتی مسلمانان را از این
اقدام نژاد پرستانه صهیونیستها اعلام کرد.
اما از آن زمان تاکنون توهین صهیونیستها به مقدسات اسلامی بخصوص قدس و
مسجدالاقصی پایان نپذیرفت و حرمت این مکان الهی بارها با تعرض صهیونیست ها
شکسته شد و گروه های تندرو و نژادپرست با حمایت دولت اسراییل به این مسجد
تعرض کردند.
این تعرض به بهانه ی واهی وجود "معبد سلیمان" زیر بنای مسجدالاقصی و نیز
سالروز تصرف بخش شرقی قدس صورت گرفته است.
در روز هفتم ژوئن 1967 در شرقی این مسجد مشهور به "باب المغاربه" به
کنترل صهیونیستها درآمد.
نهم همان ماه اشغالگران و نژادپرستان اسراییلی از برپایی نماز جمعه در
مسجدالاقصی جلوگیری کردند و پانزدهم اوت همان سال یک صهیونیست تندرو به
نام "شلوموا گورین" وارد صحن این مسجد شد و از طرح ساخت "معبد سلیمان" به
جای مسجدالاقصی خبر داد.
چهاردهم اکتبر سال 1970 اعضای یک سازمان افراطی اسراییلی موسوم به
"جرشون سلمون" با شعار بی اساس لزوم بنای مجدد معبد سلیمان به زور وارد
صحن مسجدالاقصی شدند.
در آن زمان نمازگزاران و فلسطینیان مبارز با نژادپرستان اسراییلی به
رویارویی برخاستند که ده ها نمازگزار فلسطینی توسط تک تیراندازان صهیونیست
زخمی شدند.
نوزدهم آوریل سال 1980 ، جمعی از روحانیون تندرو صهیونیست در نشستی
محرمانه راه های به اصطلاح " آزاد کردن معبد سلیمان از دست مسلمانان " را
بررسی کردند.
اول ماه مه سال 1980 نخستین طرح برای نابودی مسجد الاقصی کشف و خنثی شد
که بانی آن یک صهیونیست نژادپرست به نام "مئیر کاهانا" بود.
مقام های رژیم اشغالگر قدس بیست و هشتم اکتبر سال 1980 اقدام به ایجاد
تونلی در زیر مسجد الاقصی کردند و دو سال بعد صهیونیستهای تندرو با ارسال
نامه های تهدیدآمیز به سازمان اوقاف فلسطین خواهان چشم پوشی این نهاد اسلامی
از مسجدالاقصی شدند.
در ماه مارس همان سال ورودی اصلی ساختمان سازمان اوقاف فلسطین در شهر
قدس به علت حفاری های صهیونیست ها زیر بنای مسجدالاقصی ویران شد و یک ماه بعد
از آن یک نظامی صهیونیست به نام " الان جودمان " به مسجدالاقصی یورش برد و
نمازگزاران فلسطینی را زیر آتش گلوله گرفت که به شهادت دهها فلسطینی و
زخمی شدن بیش از 60 نمازگزار منجر شد.
تنها دو ماه پس از آن سازمان های تندروی اسراییلی با ارسال نامه ای به
مقام های سازمان اوقاف فلسطین آنها را به مرک تهدید کردند و در ماه اوت
سال 1985 به دستور وزیر وقت امور داخلی اسراییل پرچم رژیم صهیونیستی در
بالای صحن مسجدالاقصی برافراشته شد.
پلیس نژادپرست رژیم صهیونیستی بیست و یکم اکتبر سال 1985 به تندروهای
یهودی اجازه داد تا برای برپایی نماز ویژه ی یهودیان، وارد صحن مسجد الاقصی
شوند.
چهارم اکتبر سال 1986 شورای خاخام های تندرو اسراییلی با صدور فتوایی ،
خواندن نماز به سبک یهودیان را در صحن مسجدالاقصی مجاز دانستند و خواهان
برپایی و ساخت معبد ( کنیسه ) پیرامون این مسجد شدند.
دوازدهم ژوئن سال 1988 نظامیان صهیونیست به روی شرکت کنندگان در تظاهرات
اعتراض آمیز و آرام فلسطینی ها پیرامون مسجد الاقصی آتش گشودند که 200 تن
از آنان زخمی شدند.
نژادپرستان اسراییلی در اکتبر 1990 دست به کشتار بی رحمانه در مسجدالاقصی
زدند ، 22 نمازگزار فلسطینی را شهید و 200 نفر را مجروح کردند.
بیست و پنجم سپتامبر سال 1995 دادگاه عالی اسراییل با صدور حکمی اجازه
داد تا اسراییلی ها برای برپایی نماز به حرم مسجدالاقصی وارد شوند که این
اقدام با اعتراض شدید مسلمانان روبرو شد.
در سال 2000 میلادی " آریل شارون " نخست وزیر وقت رژیم اشغالگر قدس به
همراه شمار زیادی از چکمه پوشان و نژادپرستان این رژیم وارد حرم مسجدالاقصی
شد که این اقدام آتش " انتفاضه ی مسجدالاقصی " را روشن کرد.
اعضای گروه تندرو و صهیونیستی "ریواوا" دهم آوریل سال 2005 با حمایت
رژیم اشغالگر قدس کوشیدند وارد حرم مسجدالاقصی شوند که مقاومت فلسطینیان
کوشش آنان را نافرجام گذاشت.
ادامه دارد...
خاورم 265/1366
شماره 069 ساعت 11:28 تمام
