در خيابان رانندگي مي كردم نرسيده به تقاطع، چراغ راهنمايي قرمز شد؛ ترمز كردم و به ثانيه شمار خيره شدم بعد از سبز شدن چراغ حركت كردم اما به دليل ترافيك دوباره چراغ قرمز شد؛ از ماشين پياده شدم تا دليل ترافيك را متوجه شوم گفتم شايد تصادف شده است اما تصادف نبود؛ اين عابران پياده بودند كه فرصت رد شدن از چراغ سبز را با وجود پل هوايي به راننده ها نمي دادند؛ آيا فقط راننده ها بايد قوانين را رعايت كنند؟
زير پا گذاشتن قوانين و مقررات راهنمايي و رانندگي توسط عابران پياده بنا به دلايل مختلف از جمله جديت نداشتن راهنمايي و رانندگي در برخورد با متخلفان، اجرا نشدن درست قوانين و شايد ضعف قوانين هر روز تكرار مي شود و همواره به دليل همين بي توجهي ها حوادث تلخي رقم مي خورد.
رعايت قوانين بخشي از فرهنگ جامعه محسوب مي شود اما برخي افراد در حالي كه عبور خودرو و موتورسيكلت را از چراغ قرمز نقض قانون دانسته و فرد متخلف را بي فرهنگ تلقي مي كنند اما هنگام عبور از خيابان قوانين را زيرپاگذاشته و زماني كه چراغ براي تردد خودروها سبز است عرض خيابان را طي مي كنند.
برخي از عابران پياده هنگام عبور از عرض خيابان آنچنان مشغول گوشي هاي خود هستند كه گويي مسووليت حفظ جان آنها برعهده ديگران است.
اگر از يك بلندي به شهر نگاه كنيم بهتر متوجه بي نظمي شهر و ترافيكي كه عابران آن را ايجاد مي كنند، مي شويم.
ما هميشه به دليل كم توجهي به قوانين و ناديده گرفتن محل عبور عابر پياده شاهد حوادث ناگواري هستيم ولي تا حادثه اي براي خودمان رخ ندهد انگار قصد رعايت اين قوانين را نداريم.
طبق ماده 333 قانون مجازات اسلامي اگر خودرويي بدون داشتن نقص فني با سرعت مطمئن در شهر حركت و با عابر پياده اي در محل غيرخط كشي شده برخورد كند، عابر مقصر شناخته مي شود.
ماده هشت قانون نحوه رسيدگي به تخلفات و اخذ جرايم رانندگي مصوب 30 خرداد سال 1350 نيز عنوان مي كند در صورتي كه عابر پياده در عبور از سواره رو، معابر و خيابان ها جز از نقاطي كه خط كشي شده و مخصوص عبور عابر پياده است (محل مجاز) از محل ديگري (محل هاي غيرمجاز) عبور نمايد متخلف شناخته مي شود و مكلف به پرداخت جريمه مقرر در آيين نامه مي باشد.
در صورتي كه در اين نقاط غيرمجاز وسيله نقليه موتوري با عابر پياده تصادف نمايد راننده وسيله نقليه در صورت رعايت تمامي مقررات راهنمايي و رانندگي مسوول شناخته نمي شود.
نگاهي به اين دو ماده قانوني نشان مي دهد كه قانون اخذ جرائم رانندگي در واقع پيشينه 44 ساله دارد.
پليس در بسياري از كشورهاي دنيا در برخورد با تخلفات عابران پياده كاملا جدي و بدون اغماض رفتار مي كند بطوريكه در واشنگتن جريمه بي توجهي عابران پياده به چراغ راهنمايي ۲۵ دلار است.
از پليس راهور انتظار مي رود بيش از پيش عابران پياده را ملزم به رعايت قوانين و مقررات كند.
عابر پياده مكلف است فقط از محل هاي مخصوص عابر پياده عبور كند و در غير اين صورت اگر تصادفي بين وسيله نقليه و عابر پياده در سواره رو واقع شود، مسووليت جزايي متوجه راننده نخواهد بود و راننده آزاد مي شود.
يكي از دلايل تمايل نداشتن عابران پياده به استفاده از پل هاي هوايي نيز مجهز نبودن بيشتر آنها به سيستم هاي جديد و برقي است.
فرهنگ سازي و اطلاع رساني در زمينه قوانين مربوط به عابران پياده در سطح شهر بايد توسط دستگاه هاي مربوطه از جمله پليس راهور، معاونت اجتماعي فرماندهي انتظامي و شهرداري ها انجام شود و رسانه ها نيز بايد نقش اطلاع رساني خود را ايفا كنند.
لازم است اين قوانين براي افزايش آگاهي مردم در معرض ديد شهروندان در نقاط مختلف شهر نصب و از طريق رسانه هاي مختلف منتشر شوند.
اميد است با رعايت قوانين راهنمايي و رانندگي الگويي براي رفتارآينده فرزندانمان باشيم چرا كه آدمي هر آنچه مي كارد درو مي كند.
*مسوول خبرگزاري ايرنا دفتر بروجرد
قوانين و مقررات راهنمايي و رانندگي هم براي رانندگان و هم براي عابران پياده تعريف شده اند ولي به نظر مي رسد قوانين مربوط به عابران پياده توسط دستگاه هاي مربوطه به خوبي براي جامعه تبيين نشده اند.
