به گزارش روز چهارشنبه گروه فرهنگي ايرنا،مولف كتاب 'واژه نامه گويش ابيانه' گفت:در پژوهشكده زبانشناسي، كتيبه ها و متون، فعاليت هاي پژوهشي گروه زبان و گويش،متمركز بر تحقيقات گويشي و رده شناختي است.
مرضيه صناعتي افزود:تأليف كتاب واژه نامه گويش ابيانه يكي از طرحهايي بود كه در سالهاي 1385 و 1386 در اين گروه به كمك تينا درخشان ركني و ندا ازكيا دو همكار پژوهشي اجرا شد.
صناعتي با بيان اينكه به دليل محدوديتها و مشكلات اداري ،چاپ اين كتاب با تعويقي طولاني همراه شدخاطر نشان ساخت كه كتاب 'واژه نامه گويش ابيانه' باحدود 450 صفحه هم اكنون زير چاپ است .
عضو هيأت علمي پژوهشگاه ميراث فرهنگي و گردشگري اظهار داشت :در مقدمه اين كتاب اطلاعاتي درباره ابيانه، ويژگيهاي گويش ابيانه (آوايي، صرفي و نحوي)، مراحل تأليف واژه نامه (شامل چهار مرحله گردآوري، آوانويسي، تكميلي و نهايي) لحاظ شده است .
صناعتي تصريح كرد:در بخش دوم اين كتاب ويژگي هاي واژه نامه و راهنماي استفاده از آن،زيرتيترهايي از قبيل نماي كلي واژه نامه و بخشهاي مختلف مدخل شامل سرمدخل، املا، آوانوشته، شرح يا معادل فارسي، اطلاعات كمكي، ارجاعات، شاهدذكر شده و اين تيتر با نكاتي درباره واژه نامه و ذكر منابع پايان يافته است .
به گفته او، بخش اصلي كتاب با عنوان واژه نامه ابيانه اي ـ فارسي در بخش سوم آورده شده است و در اين بخش خواننده شاهد بيش از 3000مدخل گويشي با آوانويسي كلي و اطلاعات فرهنگ نگاشتي خواهد بود.
وي تبيين كرد : گويش ابيانه اي كه در روستاي ابيانه به آن تكلم مي شود يكي از گويش هاي مركزي ايران به شمار مي رود و مانند ديگر گويش هاي مركزي داراي ويژگي هاي منحصر به فردِ آوايي، صرفي (ساختواژي) و نحوي بوده و در حوزه واژگان نيز نسبت به فارسي معيار، متفاوت و قابل بررسي است.
به گزارش روابط عمومي پژوهشگاه ميراث فرهنگي و گردشگري،صناعتي يادآورشد: روستاي ابيانه از روستاهاي زيبا و تقريباً شناخته شده ايران است كه به دليل معماري خاص، رنگ خاك، آداب و سنن، آب و هوا و شرايط ديگر آن مشهور و مورد توجه گردشگران است.
وي ادامه داد:اين روستا جزو روستاهاي دهستان بَرز رود، از بخش حومه شهرستان نطنز (واقع در استان اصفهان) است.
مولف كتاب واژه نامه گويش ابيانه عنوان كرد: بر اساس اعتقاد برخي، واژه ابيانه از دو جزء «اب + يانه» تشكيل شده است و تغيير صورتي از كلمه «آبيانه» به معناي آب فراوان است در حالي كه تلفظ ابيانه به گويش محلي «ويي يونا» بوده و مردم آن روستا معتقدند كه به معناي «بيدستان» است چرا كه قبلاً درختان بيد زيادي در اين روستا وجود داشته كه اكنون جاي اكثر آنها را باغ هاي پرمحصول يا ساختمان گرفته است.
وي در پايان درباره ضرورت ثبت و مستندسازي اين گويش،گوشزد كرد:وجود اين ويژگي ها و تفاوت ها نسبت به فارسي معيار از يك سو و كم شدن گويشوران اين گويش - به دليل مهاجرت به شهرهاي بزرگ يا استفاده از زبان معيار به جاي گويش - از سوي ديگر دلايل مهمي بر ضرورت ثبت و مستندسازي اين گويش است.
فراهنگ**3079**1569
تهران - ايرنا - واژه نامه گويش ابيانه به همت پژوهشگران گروه زبان و گويش پژوهشكده زبان شناسي،متون و كتيبه هاي پژوهشگاه ميراث فرهنگي و گردشگري به زودي منتشر مي شود.
