موفقیت طرح افزایش قدرت اتصال ایمپلنت به استخوان در دانشگاه امیركبیر

به گزارش ایرنا از دانشگاه صنعتی امیركبیر، 'سوران حریری' دانش آموخته كارشناسی ارشد دانشكده مهندسی پزشكی این دانشگاه، استفاده گسترده از ایمپلنت‌های فلزی، به ویژه آلیاژهای تیتانیوم به عنوان جایگزین بافت‌های استخوانی آسیب دیده بدن را مورد اشاره قرار داد و گفت: توانایی و كیفیت اتصال این گونه ایمپلنت ها به بافت زنده استخوان موضوع بسیار مهمی است كه نادیده گرفتن آن موجب افزایش احتمال لقی و نیاز به جراحی مجدد می شود.
وی با بیان اینكه این مشكل موجب هزینه‌های فراوان و رنجش بیمار می شود، افزود: استفاده از فرایندی كه بتواند برای بیمار اطمینان به عمل جراحی را به واسطه اتصال مناسب ایمپلنت و استخوان بالا ببرد، اهمیت زیادی دارد.
به گفته حریری، در این پژوهش به روش بیومیمیتیك (تقلید زیستی)، یك پوشش سرامیكی مشابه با ساختار استخوان روی ایمپلنت تشكیل داده شده است.
وی تصریح كرد: در این تحقیق از روشی استفاده شده است كه علاوه بر رفع معایب روش‌های مرسوم از جمله نیاز به ابزار گران قیمت یا دمای بالا، امكان پایین آوردن هزینه های پوشش دهی ایمپلنت را به وجود آورده است.
پژوهشگر طرح درباره روش كار خود توضیح داد: ابتدا با تهیه قطعاتی از آلیاژ تیتانیوم، عملیات سطحی برای بهبود كیفیت چسبندگی پوشش سرامیكی با سطح ایمپلنت انجام شد و در مرحله بعد داخل محلولی با تركیباتی كاملا مشابه، پلاسمای خون كه در این پژوهش ساخته شد، قرار گرفت.
وی افزود: در دوره های زمانی مختلف، این نمونه ها از محلول خارج شدند و روی آنها آزمایش‌های متعددی برای ارزیابی كیفیت پوشش تشكیل شده انجام گرفت كه این امر نشان داد ما به استانداردهای مورد نظر، بسیار نزدیك شدیم.
حریری مرحله بعدی كار را آزمون‌های سلولی و سپس حیوانی ذكر كرد و گفت: ادامه این تحقیق می‌تواند با انجام آزمون‌هایی مانند كشت سلول‌های استخوانی روی سطح ایمپلنت بعد از تشكیل پوشش صورت گیرد كه توانایی رشد این سلول‌ها بررسی شود و این موضوع در اتصال استخوان به ایمپلنت مهم است.
این تحقیق در دانشكده مهندسی پزشكی دانشگاه صنعتی امیركبیر به راهنمایی دكتر فتح الله مضطرزاده انجام شده است.
علمی**1055**1440