به گزارش ایرنا از روزنامه گاردین ،در این تصاویر كه توسط تلسكوپ كپلر 2 شكار شده‌اند، باقی مانده‌های دنیایی دیده می‌شود كه همچنان دور یك ستاره خاموش (یا كوتوله سفید)، درصورت فلكی ویرگو درفاصله 570 سال نوری از سیاره زمین می‌شود.
یك ستاره در دوران پیری اگر از حد مشخصی كم‌جرم‌تر باشد تبدیل به یك كوتوله سفید می‌شود.
دانشمندان می‌گویند كه تكه‌های سیاره منهدم شده هر 4٫5 تا 5 ساعت یك بار در فاصله 520 هزارمایلی به دور كوتوله سفید می‌چرخند. این فاصله بیشتر از دو برابر فاصله بین زمین و ماه است.
اندرو واندربرگ، یكی ازدانمشندان مركز اخترفیزیك هاروارد-اسمیتسونیان در این زمینه گفت: پیش از این هیچ انسانی چنین چیزی را ندیده بود. ما شاهد نابودی یك منظومه شمسی هستیم.
ستاره‌های شبیه به خورشید با واكنش‌های هسته‌ای كه هیدروژن را به هلیوم تبدیل می‌كند، ادامه حیات می‌دهند.
اما هنگامی كه هیدروژن تمام می‌شود، عناصر سنگین‌تری مانند هلیوم، كربن و اكسیژن را می‌سوزانند و به این ترتیب به‌شدت بزرگ می‌شوند. به‌مرور زمان، ستاره لایه‌های بیرونی خود را در هم می‌شكند تا هسته‌ای به‌اندازه سیاره زمین به‌جا بگذارد كه این هسته با نام كوتوله سفید شناخته می‌شود.
سیارات جدید هنگامی كه از جلوی ستاره مادر عبور می‌كنند، نور آن را كاهش می‌دهند. تلسكوپ كپلر 2 قادر است با تشخیص كم شدن نور، وجود سیارات جدید را ثبت كند.
دانشمندان این بار كوتوله سفیدی را با نام WD1145+17 رصد كردند.
یافته‌های كپلر 2 نشان داد كه هر 4٫5 ساعت یك بار در حدود 40 درصد از نور ستاره به دلیل عبور ماده‌هایی از مقابل آن كم می‌شود.
یافته‌های كپلر با اندازه‌گیری‌های تلسكوپ‌های دیگری مانند تلسكوپ‌های مستقر در ماساچوست، شیلی و هاوایی مورد تأیید قرار گرفته است.
مجموع كشفیات این تلسكوپ‌ها نشان می‌دهد كه تكه‌های سنگی بزرگی به دور این ستاره مرده می‌گردند.
واندربرگ درمقاله‌ای كه در نشریه نیچر به چاپ رسیده است، نتایج این تحقیق را اولین سند به دست آمده در مورد وجود تكه‌های سنگی در اطراف كوتوله‌های سفید معرفی كرد. این كشف جدید پاسخی برای یكی از رازهای بزرگ اخترشناسی ارائه می‌كند: این كه منبع آلودگی فلزات سنگین در برخی كوتوله‌های سفید چیست؟
واندربرگ درهمین مورد گفت:اكنون سند محكمی در دست داریم كه آلودگی كوتوله‌های سفید را به نابودی سیاره‌های سنگی مرتبط می‌كند.
ستاره‌شناسان به درستی نمی‌دانند كه این سیاركها از كجا آمده‌اند، اما یكی از احتمالات این است كه مرگ ستاره باعث ناپایدار شدن مدار یك سیاره بزرگ نزدیك به آن شده است.
به این ترتیب كوتوله سفید این سیاركها را به سمت خود كشیده است با نزدیك‌تر شدن آنها به ستاره، گرمای كوتوله سفید باعث بخار شدن سیارك، و جاذبه باعث از هم پاشیده شدن آنها شده است.
چنین سرانجامی می‌تواند در انتظار منظومه شمسی ما باشد. وقتی كه خورشید در حدود 5 میلیارد سال دیگر بمیرد، بزرگ می‌شود و سیاره‌های داخلی مانند مریخ، ونوس و احتمالاً زمین را می‌بلعد. حتی اگر زمین از این سرانجام در امان بماند، باز هم با چرخیدن به دور كوتوله سفیدی كه از خورشید به جا می‌ماند، تكه‌تكه خواهد شد.
آنچنانكه وبسایت ناسا این كشف تاییدی است بر این نظریه كه كوتوله‌های سفید قادرند بقایای سیاره‌های منظومه خود را ببلعند.
واندربرگ معتقد است چیزی كه می‌بینیم ممكن است مشابه نابودی منظومه شمسی خود ما در آینده باشد.
به گفته فرانسسكا فائدی، یكی از ستاره‌شناسان دانشگاه وارویك، مرگ ستاره‌ای كه تیم واندربرگ شاهد آن بود ممكن است باعث تصادف سیاره‌های این منظومه شمسی دوردست و تبدیل شدن آنها به تكه‌های صخره‌ای بزرگ شبیه به شهاب سنگ شده باشد.
وی درمقاله‌ای كه در نشریه نیچر منتشر شده است، نوشته كه واقعاً هیجان‌انگیز است كه آخرین لحظات حیات یك منظومه ثبت شده است. با این كه مرگ سیاره زمین در آینده بسیار دوری اتفاق خواهد افتاد، اما این تحقیق به ما اجازه می‌دهد كه نگاهی به سرانجام احتمالاً اجتناب‌ناپذیر سیاره خود داشته باشیم.
علمی **1354**1724
تهران - ایرنا - ستاره‌شناسان برای نخستین‌بار موفق شده‌اند كه از نابودی یك منظومه شمسی تصویر بگیرند. این تصاویر به نوعی می‌توانند تصویری از آینده سیاره زمین ارائه كنند.
