سال ها گذشت؛ دبستان به دبيرستان و بعد از آن به دانشگاه منتهي شد، دانشگاهي كه باز همان امام امت درباره اش سخني ارزشمند داشت:' اگر دانشگاه اصلاح شود مملكت اصلاح مي شود'.
مملكتي كه بنايش اسلام انقلابي بود و شانزدهم آذر 1332 يعني سال ها قبل تر از همان انقلاب اسلامي، بعنوان شاخص و نماد آن روز را سه دانشجوي انقلابي و در مواجهه با سفر نيسكون آمريكايي با خونشان رقم زدند.
شهيد دكتر مصطفي چمران در باره حادثه 16 آذر مي گويد: وقايع آن روز چنان در نظرم مجسم است كه گويي همه را به چشم مي بينم، صداي رگبار مسلسل در گوشم طنين مي اندازد، سكوت موحش بعد از رگبار، بدنم را مي لرزاند، آه بلند و ناله جانگداز مجروحان را در ميان اين سكوت دردناك مي شنوم، دانشكده فني خون آلود را در آن روز و روزهاي بعد به راي العين مي بينم.
امروز بيش از شش دهه از آن روز تاريخي گذشته و دانشجو همچنان در پي دانش و بينشي است كه بهايش قلم فرسايي و عملگرايي سرخ دانشجويان همين مرز و بوم كهن است.
دانشجو سال ها بعد، انقلاب دوم را با تسخير لانه شيطان رقم زد و به فاصله اندكي بعد از آن با تقديم دو هزار و 608 شهيد دفاع مقدس، افتخارآفرين آن نبرد نابرابر هشت ساله در برابر سلطه گران و مستكبران شد.
روزها، ماه ها و سال هاي دانشجويي براي هر دانشجو تجربه اي است متفاوت.
امروز دانشجو در سنگري ديگر مي رزمد و ديدگاه و تفكرش بيش از هر زمان به سمت و سوي آرماني است كه اگر به چنگ بكشد، بدون شك به دستش مي آورد، اگر قدر و قيمت همان روزهاي متفاوت را بداند.
اگر بداند و بفهمد بازيچه نيست و به اين فهم برسد كه ضربان سنج حيات ملي جامعه است.
در اين نوار فعال يا راكد، مي توان آيينه تمام نماي زندگي ملت را در فراديد نهاد و به تماشاي آينده پربار و يا رقت بار آن پرداخت.
اهميت امروز و ديروز دانشگاه در برنامه ريزي هاي كلان علمي، فني و ديني، تحرك، نشاط و مديريت علمي كشور و نوگرايي و خلاقيت از مهمترين ويژگي هاي اين نهاد علمي و فرهنگي است اما روشنفكر بودن و با ديدگاه هاي نو سروكار داشتن و نيز جوان بودن محيط دانشگاه، ديگر خصوصياتش را شامل مي شوند كه هر كدام به اقتضاي خويش، تببين و تعريف راهكارها و اهدافي را مي طلبند.
دانشگاه مكان اندوختن معرفت و آگاهي است و سنخيتي با غير از آن ندارد و دانشجو هماني است كه اين سخنيت را تعريف و بازنشر مي كند.
در تعريف تكراري و قديمي دانشجو در دفترچه هاي سازمان سنجش، دانشجو به كسي اطلاق مي شود كه طبق برنامه و مقررات وزارتخانه هاي علوم، تحقيقات و فناوري - بهداشت، درمان و آموزش پزشكي در يكي از دانشگاه ها و موسسات آموزش عالي خارج از كشور كه مورد تائيد بوده و شرط ورود به آنها داشتن حداقل ديپلم كامل متوسطه باشد، به تحصيل اشتغال داشته باشد.
اما تعريف حقيقي دانشجوي امروز كسي است كه نه داشتن حداقل ديپلم كه داشتن دو اندوخته سواد و پول را به تصوير كشيده است.
تصويري كه در دولت هاي مختلف دچار سياسي كاري شده و دودش به چشم همان دانشجوي حقيقي رفته است كه يك روز دوام و سودشان را به تعدد فلان دانشگاه و بالابردن ظرفيت تعريف كردند و روزي ديگر دانشگاهي ديگر را پرو بال دادند و اين دير زماني بود كه مدرك گرايي و چشم و هم چشمي و صرف تحصيلات نه چندان مفيد آرزو و آمال برخي شده بود.
دانشجو و دانشگاه با هم طرح و تعريف و تثبيت مي شوند.
امسال دانشگاه و دانشجويانش به وعده گاه انتخابات نزديك مي شوند، همان ميعادگاهي كه سرنوشت مملكت را رقم مي زند و نقش دانشجو را پررنگ مي كند.
مرداد سال 91 رهبر انقلاب در ديدار دانشجويان گفتند: در پايبندي دقيق به اصول و ارزشها و در عين حال رعايت شرح صدر با افراد غيرهمفكر در زمينه هاي مختلف از جمله مسائل سياسي، هيچ منافاتي وجود ندارد.
اين كلام كافي است تا دانشجو در انتخابات بازيچه اين و آن نشود و در اين سرنوشت مهم نقش انديشه ورزانه و ارزشمندش را بخوبي عرضه كند.
شانزدهم آذر هر سال يادآور آن سال هايي است كه باز خواني دوباره اش رمز عبور از ناشدني ها و نيل به آرزوهايي است كه در پس عناوين و القاب دكتر، مهندس و كارشناس خاطره شده اند اما بهاي ماندگاريشان چيزي جز معرفت، دانايي و انديشه ورزي نيست.
خبرنگار ايرنا در اصفهان
گ/7147/6027
سميرم، اصفهان- ايرنا- كتاب هاي نوستالژيك دوران دبستان را يادت هست، هماني كه امام آينه ها در سردفترش كلامي زيبا داشت و مي فرمود: اميد من به شما دبستاني هاست.
