«مَثَل عیسي نزد خدا مانند مَثَل آدم است كه او را از خاك آفرید، سپس به او گفت باش پس او بود شد. آنگاه كه خدا گفت اي عیسي من تو را ميمیرانم (یا به طور كامل ميگیرم) و تو را به سوي خودم بالا ميبردم و تو را از(پلیديِ) كفار پاك ميسازم. نام او مسیح، عیسي بن مریم است؛ آبرومند در دنیا و آخرت و از مقربان است.» این سخنان پروردگار در سوره آل عمران درباره حضرت عیسی(ع) است كه از بطن مادری نیكوكار و پرهیزگار متولد شد و جهان را غرق در حیرت و شگفتی ساخت.
برپایه سندهای موجود تاریخ میلاد حضرت عیسی(ع) چهارمین پیامبر اولوالعزم الهی به طور دقیق مشخص نیست اما ۲۵ دسامبر سال اول میلادی و ۶۲۲ سال پیش از هجرت حضرت محمد(ص) را روز ولادت ایشان در منطقه بیت لحم در جنوب اورشلیم فلسطین عنوان كرده اند.
واژه «مسیح» كه به زبان یونانی به «كریستوس» ترجمه شده به معنای نجات دهنده است. پیروان حضرت عیسی(ع) را مسیحی می نامند كه در زبان های اروپایی «كریستیان» عنوان می كنند.
تولد عیسی بن مریم(ع) از معجزه های بزرگ الهی است، زیرا ایشان بدون داشتن پدر از وجود پاك حضرت مریم(س) متولد شد. پس از ولادت حضرت عیسی(ع)؛ این بانوی بزرگوار بنابر دستور الهی، نزد قوم بنی اسراییل رفت و روزه سكوت اختیار كرد.
هنگامی كه آنان درباره حضرت عیسی(ع) پرسش كردند، آن حضرت به اذن پرودگار لب به سخن گشود و فرمود: «من بنده خدایم، او كتاب (آسمانی) به من عطا كرده و مرا پیامبر قرار داده است و مرا هرجا كه باشم موجودی پر بركت خواسته و تا زمانی كه زنده ام، مرا به نماز و زكات امر فرموده است. سلام خدا بر من، در آن روز كه متولد شدم و در آن روز كه می میرم و آن روز كه زنده برانگیخته خواهم شد».
پس از آن، چهارمین فرستاده حق در كنار حضرت مریم(س) تعلیم و تربیت یافت و اینگونه آماده هدایت و رهبری جامعه روزگار خویش شد. تمامی پیامبران الهی هدف هایی مشترك داشته اند، بشارت دهنده پیام الهی به مردم زمانه و نویدبخش پیامبران پس از خود بوده اند. حضرت عیسی(ع) نیز رسالتی جهانی داشت، دعوتی عام و فراگیر كه مردم را به عبادت خداوند یكتا فرا می خواند و در این مسیر با سختی هایی فراوانی روبرو شد، اما هیچ گاه از هدایت جامعه عقب نشینی نكرد و همواره در راه رساندن پیام خداوند به جهانیان كوشید.
اما دشمنان این پیامبر الهی كه وجود پر بركت ایشان را سدی در برابر دستیابی به خواسته های خود می پنداشتند، در صدد قتل آن بزرگوار برآمدند و به طراحی نقشه از میان برداشتن عیسی بن مریم(ع) پرداختند، اما بر پایه فرموده پروردگار در آیه های 157و 158 سوره نسا، آنان نتوانستند به هدف شوم خویش دست یابند.
در این سوره می خوانیم: «... و گفتارشان كه ما مسیح عیسی بن مریم پیامبر خدا را كشتیم در حالی كه نه او را كشتند و نه به دار آویختند لكن امر بر آنها مشتبه شد و كسانی كه در مورد (قتل) او اختلاف كردند از آن در شك هستند و علم به آن ندارند و تنها از گمان پیروی می كنند و قطعا او را نكشتند. بلكه خدا او را به سوی خود برد و خداوند توانا و حكیم است.»
«حجت الاسلام محمدتقی انصاری پور» عضو هیات علمی دانشگاه ادیان و مذاهب به مناسبت سالروز میلاد حضرت مسیح(ع) در گفت و گو با پژوهشگر گروه اطلاع رسانی ایرنا، گفت: هنگاهی كه عیسی بن مریم(ع) در فلسطین به پیامبری رسید. بیشتر مردم آن منطقه، زیر سلطه امپراطوری رم روزگار می گذراندند. مردم یهود پیش از ظهور حضرت عیسی(ع) منتظر مسیحا یا به تعبیر آنان «مایشا» بودند و این وعده انبیاء بنی اسرائیل به شمار می رفت. در واقع در سنت پیامبران همیشه به این صورت بوده است كه هر فرستاده ای، آمدن پیامبر پس از خود را به مردم وعده می داد.
عضو هیات علمی دانشگاه ادیان و مذاهب بیان داشت: مفهوم مایشا در میان یهودیان تضمین كننده نوعی پادشاهی بود، به همین دلیل آنان منتظر فردی بودند كه در میان آنها ظهور كند تا با فرماندهی او با حاكمان امپراطوری رم به نبرد بپردازند و خود را از سلطه آنها رهایی بخشند. یهودیان به دنبال آن بودند تا سر فردی را كه می خواستند به پادشاهی برسانند و اداره امور خود را به او بسپارند، با روغن تطهیر و به اصطلاح مسح كنند، به همین دلیل در میان آنان، مسیح به معنی فردی بود كه به مقام پادشاهی برگزیده خواهد شد.
او در ادامه افزود: هنگامی كه یهودیان مشاهده كردند، حضرت عیسی(ع) نه تنها داری خلق و خوی پادشاهی نیست بلكه انسانی ساده است كه با مردم عادی همنشینی می كند، به شفای بیماران می پردازد و به فقیران یاری می رساند، از این رو بسیاری از آنها به او ایمان نیاوردند كه این امر مشكل های فراوانی را برای ایشان پدید آورد و سبب شد تا حاكمان امپراطوری رم به آزار و اذیت آن حضرت بپردازند. به همین دلیل حضرت عیسی(ع) در دوره سه ساله تبلیغ خود در یك مكان مشخص و ثابت قرار نداشت و از مكانی به مكان دیگر در حركت بود كه در این مسافرت ها، تعدادی از یاران، مشهور به «حواریون»، ایشان را همراهی می كردند.
حجت الاسلام محمدتقی انصاری پور درباره «اناجیل» اظهار داشت: اناجیلی كه در حال حاضر در میان مسیحیان وجود دارد، گزارشی از شرح حال یا سیره حضرت عیسی(ع) محسوب می شود كه آن را افرادی با فاصله 30 تا70 سال پس از این بزرگوار به نگارش درآوردند. هدف آنها این بود كه به قوم بنی اسرائیل ثابت كنند، پیامبری به نام عیسی بن مریم(ع) در میان آنها ظهور كرده و او همان مسیح است كه آنان سالیان متمادی منتظر او بوده اند. به همین دلیل در اناجیل سخنان معنوی و معجزه های حضرت عیسی(ع) آورده شده است. مسیحیان در اناجیل «متی» و «لوقا» از انجیل های چهارگانه می خواهند، ثابت كنند كه نسب عیسی بن مریم(ع) به حضرت داود می رسد و وعده ای كه به آن حضرت مبنی بر آن كه فردی از تبار تو بر بنی اسرائیل حكومت خواهد كرد، با ظهور حضرت عیسی(ع) به وقوع پیوسته است.
عضو هیات علمی دانشگاه ادیان و مذاهب تصریح كرد: با توجه به گزارش های تاریخی رسیده این حقیقت به دست می آید كه حضرت عیسی(ع) علاقه نداشت كه لقب مسیحا برای آن حضرت به كار برده شود؛ زیرا اولویت وی بیدار كردن انسان ها از دنیاگرایی و ساختن رفتار اخلاقی آنها بود. بنابراین بسیاری از سخنانی كه ایشان به جامعه روزگار زده است، نوعی هشدار به آن درباره غرق شدن در لذت های مادی محسوب می شود. آن بزرگوار می فرمود كه نباید تنها به ظاهر دین توجه كرد بلكه باید به باطن و درون مایه های آن نیز پرداخت. حضرت عیسی(ع) می خواست به اصلاح نگرش دینی افراد بپردازد و به همین دلیل به جای واژه مسیحا به مفهوم «ملكوت خدا» معتقد بود.
حجت الاسلام محمدتقی انصاری پور در پایان درباره مفهوم ملكوت خدا، یاد آور شد: در بسیاری از سخنان حضرت عیسی(ع) آمده است كه اگر می خواهید وارد ملكوت خداوند شوید باید خود را از وابستگی های مادی و دنیایی رها و به عدالت رفتار كنید. در واقع باید گفت، مفهوم ملكوت خدا دارای دو بار معنایی بود. یكی ناظر به دوره ای در آینده كه پیش از عیسی بن مریم(ع)، حضرت یحیی(ع) آمدن پیامبری را بشارت می داد و به همین دلیل تعداد زیادی از پیروان وی به حضرت عیسی(ع) ایمان آوردند. دومین معنای آن نیز به بار اخلاقی و معنوی اشاره داشت. یعنی لازم نبود كه فردی دوره حضرت عیسی(ع) را درك كند تا در ملكوت خدا وارد شود، بلكه باید ایمان خالصانه ای در او پیدا شود و حاجت های اخلاقی و معنوی خود را به مرتبه بالایی برساند، اینگونه می توانست ادعا كند كه به ملكوت خدا نزدیك شده است.
*گروه اطلاع رسانی
پژوهشم**9370**2002**9131
تهران- ایرنا- بیست و پنجم دسامبر سالروز ولادت حضرت عیسی مسیح(ع)پیامبر صلح و دوستی است؛ اویی كه با تولدش نوید بخش انوار توحید به پیروان خویش شد و همگان را به ظهور آخرین فرستاده حق بشارت داد.