در تئاتر كاراكتر اول نداريم

به گزارش روز جمعه گروه فرهنگي ايرنا از پايگاه اطلاع رساني سي و چهارمين دوره جشنواره بين المللي تئاتر فجر، د آميكو در ادامه كارگاه‌هاي تخصصي اين دوره از جشنواره تئاتر فجر كارگاه طراحي و مديريت تكنيكي نور را هفته گذشته برگزار و در روز آخر با اجراي نمايشي كوتاه به شكل كارگاهي طرح هاي مختلف طراحي نور را نشان داد.
اين هنرمند ايتاليايي در اين مورد كه اگر نور نباشد صحنه تئاتري در كار نيست و آيا نور كاراكتر اصلي هر صحنه تئاتري است يا خير تصريح كرد: نور مسأله بسيار مهمي در صحنه تئاتر است؛ اما به نظر من اگر در يك تئاتر اگر قرار باشد كار خوبي ارائه شود، عنصري به نام كاراكتر اول يا كاراكتر اصلي نداريم. همه بخش‌ها از بازيگر، نور، صحنه‌پردازي، كارگردان وحتي كسي كه صحنه را تميز مي‌كند تا آماده اجرا شود، تا تهيه‌كننده و سرمايه‌گذار همه مهم هستند و بايد به اين بخش‌ها احترام گذاشت، در غير اين صورت نمي‌شود كار تئاتر را به خوبي به پايان برد.
وي طراح نور شركت‌هاي المرسه، كوارچا تئاتر و تارمه و يكي‌ از اعضاي ثابت شركت بين‌المللي ويكتوريا چاپلين است.
اين هنرمند ايتاليايي با اشاره بر ضرورت توجه به نوعي از نورپردازي در تئاتر كه لازمه آن تلفيق خلاقيت و تكنيك است در مورد كارگاه يادشده گفت: در اين كارگاه سعي كردم به جنبه‌هايي از نور توجه كنم كه معمولا در تئاتر در نظر گرفته نمي‌شوند؛ ولي به نظرم خيلي مهم و اصولي از نظر فني، علمي و هنري هستند.
وي افزود: از نظر من كسي كه در تئاتر كار مي‌كند بايد بتواند شناختش را از هنر بالاببرد زيرا كار ما فقط كار فني نيست و از سويي فقط هم خلاقيت نيست. اين‌كه به عنوان طراح نور بتواني از هر دو استفاده كرده و هر دو وجه را كنار هم داشته باشي مهم است.
ماركو د آميكو همچنين در پاسخ به سئوالي با اين موضوع كه در نورپردازي در تئاتر بحث دراماتيك بودن نورپردازي تا چه ميزان اهميت دارد خاطر نشان كرد: در تئاتر نه تنها بايد تصاوير زيبايي توليد كرد بلكه بايد به نور مفهوم دراماتيك داد؛ اما واقعيت اين است كه بدون بخش فني و تكنيكي بخش زيبايي‌شناسي نور هم به چشم نمي‌آيد. البته در كنار صحنه‌پرداز، نورپرداز بايد ايده‌هاي يپيچيده را با هم تركيب كند و قصه‌هاي پيچيده را با نور ارائه دهد. در واقع طراح هم بايد به بحث فني اهميت دهد و هم به بحث حسي، نورپردازي‌ها خيلي اوقات انتزاعي و ذهني هستند و نه رئاليستي.
وي اشاره كرد: نورپرداز بايد نور را كامل بشناسد، هم از نظر فيزيكي و هم براي اين‌كه ابزار كارش نور است. بايد همه دستگاه‌هاي مربوط به نورپردازي را بشناسد و با نرم‌افزارهاي جديد آشنا باشد. در كنار اين‌ها از نقاشي، رنگ‌ها و تركيب آن‌ها سر دربياورد و با هنرهاي تجسمي مأنوس و از سويي با فضاي سينما و تئاتر آشنا باشد. در واقع با يك ذهن 360 درجه نورپردازي كند تا بتواند براي تئاترهاي كمدي، تئاتر تجربي، تئاتر موزيكال طراحي متنوعي ارائه دهد.
وي درباره ارزيابي خود از كارگاه سه روزه تخصصي نور گفت: سطح بچه‌هاي حاضر در كارگاه متفاوت بود؛ حتي تخصص‌هايشان با هم فرق مي‌كرد. بعضي طراح نور بودند، اما برخي كارگردان تئاتر بودند. حتي نقاش هم داشتيم. اما به هر حال سعي كرديم با تفاوت‌هايمان در كنار هم بياموزيم و كاري كنيم.
ماركو د آميكو همچنين درباره قطعه نمايشي كوتاهي كه در روز پاياني كارگاه صدا برگزار شد و به نوعي حاصل آموخته هاي شركت كنندگان كارگاه نور و صدا بود نيز گفت: ما در اين اجراي كوتاه نهايي سعي كرديم از طرح هاي شركت كنندگان در كارگاه هاي نور و صدا استفاده و اين طرح‌ها را با هم تركيب كنيم، تا يك نقشه نوري متناسب با كار و گفت وگو‌ها و فضاي نمايشي تهيه كنيم. اگرچه فرصت براي به نتيجه رسيدن كارخيلي كوتاه بود انرژي خوب و تلاش شركت كنندگان در كارگاه ها نتيجه مطلوبي بود كه از اين كار عملي به دست آمد.
فراهنگ**9157 ** 1418