به گزارش خبرنگار ایرنا، مردمی كه ایثار و شهادت افتخار مكتبشان و عشق و دلدادگی به وطن و سرزمینشان مایه مباهات آنان است، ذره ای از ایستادن و مقاومت هراس ندارند و ثابت كردند در دفاع از آرمان ها، ارزش ها و خاك و وطنشان همواره پیش قراول هستند.
سخن از روز مقاومت مردم سنندج است، 28 دی سال 65 اگرچه برای مردم سنندج بیانگر سختی ها و مشقت هایی است اما همین روز مهر تاییدی بر رشادت های مردم این خطه از ایران اسلامی در مقابله با رژیم بعث عراق است.
در این روز دردناك، با حمله بمب افكن های رژیم بعث عراق به مناطق مسكونی سنندج، شمار زیادی از مردم بی دفاع این شهر شهید و زخمی شدند و هنوز بعد از گذشت سال ها یادآوری این روز اشك در چشمان كسانی كه آن روزها را دیده اند جاری می شود.
در روز 28 دی سال 1365 در سنندج مثل دیگر روزهای سال، مردم در میان سرمای سخت زمستان و برف بر زمین نشسته، كار خود را آغاز كردند، ادارات سر ساعت مشغول خدمت رسانی به مردم شدند، صدای بچه ها در زنگ تفریح مدارس به گوش می رسید و همه چیز شهر رنگ و بوی عادی داشت.
عقربه های ساعت به 10 صبح رسیده بود كه به ناگاه دیوار صوتی شهر شكسته شد، فضای رعب و وحشت همه جا را فرا گرفت همه به گمان اینكه هواپیماهای جنگی هستند و از آسمان این شهر عبور می كنند تا حدودی بی خیال از كنار موضوع عبور كردند و عده ای هم به دنبال پناهگاه بودند ولی این بار قضیه كمی فرق می كرد و پنج هواپیمای بمب افكن عراق در آسمان شهر سنندج هویدا شدند و دیوار صوتی شهر را شكستند.
هیچ كس فكرش را نمی كرد كه این هواپیماهای بمب افكن قصد بمباران شهر و مناطق مسكونی را داشته باشند اما آژیرها نواخته شد و به یكباره صدای اولین انفجار به گوش رسید و آپارتمان های میدان شهرداری سنندج به خود لرزیدند و صدای ناله و شیون به آسمان رسید.
اولین بمب به شلوغ ترین منطقه مسكونی شهر سنندج برخورد كرد، آن روزها در این آپارتمان ها كه امروز نیز هنوز یادگارهای جنگ را بر پیشانی خود دارند افزون بر 600 خانوار زندگی می كردند.
اولین بمب در یك آپارتمان مسكونی و در نزدیكی یك مدرسه ابتدایی فرود آمد و هنوز صدای انفجار اول به پایان نرسیده بود كه صداهای بعدی هم شروع شد و این بار محله چهارباغ و بعد خیابان انقلاب و در نهایت خیابان های اكباتان و میدان لشكر، هدف بمب افكن های رژیم بعث عراق قرار گرفتند.
این پایان راه نبود مثل اینكه هواپیماهای بعثی قصد داشتند سنندج را به خاك و خون بكشند زیرا به شلوغ ترین محله سنندج هم رحم نكردند و با بمباران محله 'پیرمحمد' باعث خلق یكی از فجیع ترین جنایت های بشری در تاریخ شدند و دست آخر هم به مجتمع مسكونی لشكر واقع در پادگان سنندج یورش برده و آنجا را با خاك یكسان كردند.
سكوت و آرامش شهر شكست و 18 نقطه سنندج در فاصله كمتر از پنج دقیقه توسط پنج بمب افكن رژیم بعث عراق مورد حمله ای ناجوانمردانه قرار گرفت كه هنوز هم آثار آن در كوچه پس كوچه های شهر خودنمایی می كند.
در آن روز شمار زیادی از مردم سنندج تمامی اعضای خانواده خود را از دست دادند و بسیاری از خانواده های سنندجی نیز هنوز از جراحات وارده در بستر بیماری اند و همچنان باید با معلولیت، روزها را سپری كنند.
در كمتر از چند دقیقه بیش از 220 نفر شهید و افزون بر 123 نفر نیز به شدت مجروح شدند و تنها بیمارستان شهر سنندج نیز گنجایش و ظرفیت این همه مجروح را نداشت و البته امكانات لازم هم برای خدمت رسانی به افراد مجروح و همچنین تدفین شهدا در دسترس نبود.
روز 28 دی یكی از روزهای دردناك برای مردم شهری است كه در زمان جنگ تحمیلی شهدای زیادی را تقدیم نظام مقدس جمهوری اسلامی كردند اما این حادثه را باید جز فجیع ترین جنایت های بشری نامید چرا كه باعث مرگ كودكان و زنان و جوانانی شد كه بی گناه به شهادت رسیدند.
هر چند كه 28 دی ماه را روز مقاومت سنندج نامگذاری كرده اند ولی هیچ وقت برنامه ای مستند و یا اثری قابل دفاع از رشادت های مردان و زنان كرد به ویژه در این روز تهیه و تدوین نشده است و وقتی كه با نسل جوان در خود شهر همكلام می شوید شمار زیادی از آنها حتی خبری از بمباران این شهر به دست رژیم بعث عراق به گوششان نخورده است.
امید است فعالان عرصه های فرهنگی بویژه فیلم و تلویزیون برای تهیه و تدوین اثری هنری با بهره گیری از مستندات و داده های موجود این روز را به نمایش بگذارند و نگارندگان تقویم و سالنامه ها نیز به این روز اشاره ای داشته باشند.
استان كردستان در جریان جنگ هشت ساله بارها این اقدامات فجیع را به چشم خود دید بمباران 15 خرداد 64 شهر بانه نیز در نوع خود یك فاجعه واقعی بود كه در اذهان مردم باقی مانده است.
كردستانی های قهرمان در طول هشت سال دفاع مقدس و بعد از آن پنج هزار و 420شهید تقدیم انقلاب اسلامی كردند و مردم این دیار در دفاع از اسلام، انقلاب و ارزش های اسلامی همچنان شهید تقدیم می كنند.
1904/3033
یادداشت از فرزاد نویدی
سنندج- ایرنا- مقاومت را از مكتبی آموختند كه ایثار و شهادت افتخار مردمانش بود و برای آنكه جاودانه شوند هیچ هراسی به دل راه ندادند، آنگاه كه دیارشان زیر آماج تیر و تركش بود ماندند و ایستادند تا آنكه برای همیشه جاودانه شدند.
